به گزارش شهدای ایران، شناوری غول‌پیکر که این روزها حال و روز چندان خوشی ندارد، او که قرار بود در پروژه‌های بزرگ و کلانی به کار گرفته شود، این روزها به خاطر برخی سوءتدبیرها، آینده مبهمی دارد و حال هم که زمزمه‌های واگذاری آن به خارجی‌ها قوت گرفته است، اما باید پرسید که پاسخگوی ضرر و زیان میلیاردها تومانی این شناور به دلیل عدم استفاده صحیح و یا بیکاری این شناور کدام نهاد است؟

شناور غول‌پیکر غدیر که روزی قرار بود کارهای بزرگی در اقتصاد ایران انجام دهد، هم اکنون بیش از 6 ماه است که یا بیکار بوده و یا کارهایی که با هزینه و درآمد آن هیچ تناسبی ندارد، درگیر شده است که در این میان می توان به مکان اسکان برای انجام پروژه‌های دریایی اشاره کرد.

در واقع، چنین کارهایی را در حد و الگوی کوچک، می توان به راحتی با یک شناور 20 میلیون دلاری نیز انجام داد؛ حال آنکه درگیر کردن شناور بزرگی به این کارهای کوچک و جزئی، هزینه بسیاری را به مالک آن تحمیل کرده؛ به نحوی که قیمت و هزینه درآمد این شناور 450 میلیون دلاری، بس متفاوت با یک شناور اسکان معمولی است و استفاده از اینگونه شناورهای بی نظیر در کارهای جزئی، لطمه شدیدی به اعتبار بین المللی این شناور خواهد زد و قطعاً هزینه های نگهداری شناور را بیش از پیش خواهد کرد.

هم اکنون سئوال اساسی این است که علیرغم سابقه درخشان این شناور در انجام بیش از 20 پروژه سنگین و فوق سنگین که در تاریخ جمهوری اسلامی بی نظیر بوده است، آینده این شناور غول پیکر چه خواهد شد.

این شناور با 200 متر طول و 40 متر عرض و مکان اسکان برای 400 نفر و دارای جرثقیل 5000 تنی در دریا با سرعت لوله گذاری 5 کیلومتر در روز بی نظیرترین شناور ایران و خاورمیانه و حتی در سطح جهانی است؛ ضمن اینکه قیمت تمام شده این شناور در حدود 450 میلیون دلار اعلام شده که از قیمت جهانی آن بسیار بالاتر است!

این شناور بنا بر تجربه سالیان گذشته، درآمدی معادل 100 میلیون دلار داشته است. هزینه های این شناور بدون در نظرگرفتن سوخت و شناورهای جانبی آن حدود 20 میلیون دلار در سال برآورد شده و چه در هنگام عملیات یا بیکاری چندین شناور بزرگ و کوچک برای آماده نگهداشتن آن در حال سرویس دهی روزانه خواهند بود که خود رقم چشمگیری علاوه بر هزینه بالا است.

براساس گزارشات واصله درآمد "غدیر" در هنگام انجام پروژها بالغ بر حدود 500 هزار دلار در روز بوده است که این امر خود نشانگر این است که در صورت عدم مدیریت صحیح این شناور در عرض حتی چند روز هزینه ای بالغ بر چند میلیون دلار متوجه صاحب اصلی این شناور ملی خواهد بود.

نکته جالب و حائز اهمیت این است که علیرغم سیستم بسیار پیشرفته لوله گذاری این شناور هنوز هیچ پروژه لوله گذاری به آن داده نشده و پرواضح است که بدین ترتیب و بدون استفاده از این شناور در پروژهای لوله گذاری، عملاً نیمی از ظرفیت و کارایی شناور استفاده نشده و به همین دلیل از انجام این قبیل پروژها در خارج از کشور هم محروم خواهد شد.

حال سئوالات مهمی در رابطه با عملکرد برخی مسئولان نسبت به این شناور غول پیکر وجود دارد؛ از جمله اینکه چه کسی جوابگوی این ضرر و زیان هنگفت برای بیکاری این شناور است، چرا مسئولان در قبال عدم استفاده درست از شناور چندین هزار میلیاردی سکوت اختیار کرده اند؟ یا اینکه آقای وزیر و مدیرانش، با چه توجیهی شناور 450 میلیون دلاری را به جای شناور 20 میلیون دلاری استفاده شده است؟چرا شناوری با این عظمت و در این حد استراتژیک نباید تحت مدیریت مستقیم وزارت نفت جمهوری اسلامی باشد و پاسخگوی ضرر و زیان 40-50 میلیون دلاری ماه‌های اخیر به دلیل عدم استفاده صحیح و یا بیکاری این شناور چه کسی است؟

بدین ترتیب سرنوشت بزرگترین شناور خاورمیانه در حاله ای از ابهام باقی می ماند، این درحالی ست که زمزمه واگذاری مدیریت این شناور به اجانب نیز به گوش می رسد؟