به گزارش شهدای ایران، از جهت دیگری می‌خواهم وارد شوم. ضمن این که حضرت امام(ره) یک انتقاد صریح و روشنی نسبت به سلطنت دارد و آن این است که به طور مشخص راجع به سلطنت، این نظر را مطرح می‌کند که پادشاهی که به قدرت می‌رسد، قدرتش ناشی از غلبه قاهرانه است.

با این تعبیر شروع می‌شود که اگر دزدی در سر راه کاروانی سرقت بکند، این دزد را دستگیر و مجازات می‌کنند. اگر این سرقت، سرقت مسلحانه باشد و باعث وحشت مردم بشود، این دزد را به دار می‌آویزند.

اگر جمعی را این با خودش همراه بکند و با آن‌ها هم دست بشود، همه عقول با هم متحد و مشترک می‌شوند تا بتوانند با این دسته دزدان و راهزنان مقابله بکنند. حال اگر این دسته دزدان و راهزنان با هم با دسته‌های دیگر متحد بشوند و بیایند حکومت را تصرف کنند و بشوند پادشاه، همین آدمی که تا ساعتی قبل مهدورالدم بود در بین انظار عمومی و با نظام موجود سیاسی، موجودی که در سلطنت است؛ همین آدم می‌شود آدم واجب‌الاطاعه و می‌گویند فتنه سلطنت از این جا شروع می‌شود که آغازش با زور، قهر و غلبه است و بعد از این، این آدم با این خصوصیات، هر فرزندی که از او به دنیا بیاید، او هم می‌شود حاکم بر این مردم.

منبع: بخش دوم «کشف‌الاسرار»