به گزارش شهدای ایران به نقل از کیهان، محمد عطریانفر در مصاحبه با شرق با اشاره به پیشنهاد وزارت کشور به نوری از سوی هاشمی رفسنجانی در سال 68 می‌گوید: آقای نوری ابتدا سر می‌زند و می‌گوید حاضر نیست به جای آقای محتشمی‌پور به وزارت کشور برود. آقای هاشمی پاسخ می‌دهد به دلایلی، امکان ادامه وزارت آقای محتشمی‌پور در دولت جدید، ممکن نیست. (به چه دلایلی؟) شرایط و فضای کشور یا نوع نگاه آقای هاشمی. بار دوم همین خواسته را مطرح می‌کند و آقای نوری همان پاسخ را می‌دهد که به دلیل دوستی دیرینه با آقای محتشمی‌پور، این پیشنهاد را نمی‌تواند بپذیرد.
عطریانفر اضافه کرد: بار سوم که فرصتی تا زمان معرفی کابینه به مجلس باقی نمانده بود، صراحتاً به آقای نوری می‌گوید اگر نپذیری، شیخ‌حسن روحانی را معرفی می‌کنم. آقای نوری می‌گفت وقتی این را شنیدم با خود گفتم به هرحال، من به اردوگاه جناح چپ تعلق دارم و آقای روحانی، در جریان مقابل طبقه‌بندی می‌شود و به همین دلیل می‌پذیرد. هرچند دوستان آقای محتشمی‌پور از این اقدام آقای نوری گله‌مند بودند و کم‌لطفی‌هایی نیز داشتند، اما آقای نوری نماینده چپ نوشده و خط امام است که می‌خواهد شرایط جدید را باور کند. (همانی که بعدها شالوده تفکر اصلاح‌طلبی شد). دقیقاً و البته قبل از دوم خرداد و پوست‌اندازی چپ تا حدی در کارگزاران دیده شد.
در همین حال سایت تدبیر در یادداشتی نوشت: بعد از پیروزی روحانی روزه سکوت شکست و ساکتین 4 سال گذشته تبدیل به ناطقان پرشور شدند. بسیاری از آنها و از جمله چپ‌ها تصمیم گرفتند در قامت دفاع از روحانی وارد کارزار شوند اما عبدالله نوری سیاستمدار کهنه‌کار چپ یا بهتر بگوییم عضو کارگزاران مهر سکوت بر لب زده است... او فقط به روحانی تبریک گفت.
این تحلیل ادامه می‌دهد: تنها کسانی که در مراسم‌های خانه نوری شرکت می‌کنند می‌دانند که این روزهای عبدالله نوری چگونه سپری می‌شود. روزهایی که به نظر می‌رسد عبدالله نوری به دلیل شرایط سخت دولت روحانی ترجیح داده است لب به انتقاد نگشاید و ناظر مسائل سیاسی باشد. اما باید بدانیم که بالاخره روزی شیخ عبدالله نوری سکوت خود را خواهد شکست و قطعا انتقاد از روحانی بخشی از این شکستن سکوت خواهد بود.