به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران ؛ خانواده خالقی‌پور 3 فرزند گرانقدر خود، شهیدان «داوود، رسول و علی‌رضا» را در دوران 8 سال دفاع مقدس تقدیم برپایی و استقرار نظام مقدس ایران اسلامی کردند.

«شهید رسول»، دومین فرزند این خانواده بود که در 10 دی‌ ماه سال 46 به دنیا آمد. او کارمند کشتی‌رانی بود که در عملیات مرصاد، در حالیکه تنها 21 سال داشت به درجه اعلای  شهادت نائل شد. بدن این فرمانده رشید جوان، 40 روز بعد از شهادتش و پس از پذیرش قطعنامه 598 به همراه بدن مطهر برادرش «علیرضا» بازگردانده شد.

پیکر مطهر این شهید گرانقدر، در قطعه 27 بهشت زهرای تهران کنار برادر بزگش شهید «داوود خالقی‌پور» و برادر کوچکش «شهید علی‌رضا خالقی‌پور» که دقایقی قبل از او به شهادت رسید، آرام گرفته است.

آنچه در ادامه می‌آید وصیت‌‌نامه سومین شهید خانواده خالقی‌پور «شهید رسول» است.

* کان را که خبر شد، خبری باز نیامد

بسم الله الرحمن الرحیم

"یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ* تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُم وَأَنفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ"

ای اهل ایمان آیا شما را به تجارتی سودمند که شما را از عذاب دردناک نجات بخشد دلالت کنم؟*آن تجارت این است که در راه  خدا  و رسولش ایمان آرید و به مال و جان در راه خدا جهاد کنید. اینکار بهتر است اگر بداانید.

شهادت می‌دهم که الله یگانه معبودم هست و هیچ معبودی بغیر او ندارم. و محمد (ص) پیامبر بر حقش و علی (ع) و یازده معصوم دیگر امامان مولا و مقتدایم هستند. و خمینی, قائد و مرجعم, ولی فقیه من و اسلام و تشیع تنها عقیده و مکتبم می‌باشد .

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز، کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

این مدعیان در طلبش بی‌خبرانند، کان را که خبر شد خبری باز نیامد

این وصیت‌نامه بنده حقیری است که عمری را به بطالت و لغوگوئی و لهو و لعب در تاریکی دنیا گذرانده و روز به روز بیشتر در منجلاب تاریکی دنیا فرو می‌رفت و تنها لقمه حلال پدری و شیر پاک مادری و فراغ دوستان شهیدش باعث شد که قدری به خود آید و با توسل به ائمه اطهار (علیها السلام) عنایت مولایش را جلب کند. و خود را به آنجا رساند که تنها آرزویش یعنی وصال به حق و نظرکردن به وجه معبودش دست یابد و در دنیا تنها باقیمانده‌اش همین چند خط مکتوب است که در نهایت پشیمانی و در عین حال امید به بخشش به‌جای گذارد.

* برخی با شروع سختی‌ها از انقلاب جدا می‌شوند

در اول سخنی با شما امت حزب الله:

ای حامیان حسین زمان, همانطور که مستحضر هستید, در طول انقلاب کسانی بودند که رفته رفته به‌علت داشتن هدف دنیوی و پوچ و غیرالهی (از اتقلاب جدا شدند), از این (پس) نیز عده‌ای که هم اکنون ظاهری انقلابی دارند و در بین ما رخنه کرده‌اند بر اثر سختی انقلاب از صراط مستقیم اسلام جدا خواهند شد و باید در نظر داشت همانطور که امام عزیز فرمودند لازمه انقلابی بودن صبر است. باید صبر کرد چرا که امام صادق (ع) نیز فرموده‌اند که : "بهشت را به سختی‌ها دهند."

و بعد از این, انقلاب ما صحنه‌های سخت و تلخ‌تری را به‌ خود خواهد دید, که در آن امتحان الهی است که مرد از نامرد مشخص می‌شود و حسینیان زمان با جمع‌شدن به  دور حسین زمان و ایستادگی و جان دادن در راهش بر سر عهد خود خواهند بود.

پس بیائید با توسل به حبل الله و حضور در جبهه‌ها به ندای امام‌مان لبیک گوئیم و تا آخرین نفس و آخرین قطره خون‌مان دست از اسلام بر نداریم. انشاءالله

* شما را همین بس که محبوب خدا هستید

سخنی با شما بسیجیان عزیز, خصوصاً شما بسیجیان مظلوم و گمنام محله و مسجد امام حسن (ع) :  

ای نور چشمانم که بحق گمنام و مظلوم زندگی می‌کنید و گمنا م‌تر و مظلوم‌تر شهید می‌شوید, ای کسانی‌که صاحبان واقعی انقلاب هستید و بر گردن انقلاب و مردم ایران حق دارید و با این وجود مظلوم شهر و شهید جبهه هستید، که وا قعاً تاکنون هیچ عمل و جمله و نوشته‌ای نتوانسته است حق شما را به جا آورد و ای کسانی که مصداق آیه قرآن هستید که "با جانها و مالهایتان بدون هیچ چشم‌داشتی جهاد فی سبیل الله می‌کنند"، ای کسانی که در سنین خیلی کم و خیلی زیاد در حساس‌ترین برهه‌های زمان امام‌تان را تنها نگذارید و از مرحله شعار گذشته و در عمل ثابت کردید که انقلابی بودن یعنی چه و به خیلی از گردن کلفتان که در شهرها نام خود را جوان نهاده‌ا ند و بر اسلام و خون شهیدان هر روز بیش از بیش لطمه وارد می‌کنند آموختید که جوانمردی به جوانی نیست بلکه به فطرت و طینت پاک است و تا آنجا دل از دنیا بریدید که امام‌مان فرمودند: "شما را همین بس که محبوب خدا هستید."

روز به‌روز دوستان و گُلانی که همچون پروانه بر گرد امام‌مان حلقه زده بودند را از دست دادید و سکوت‌تان زندگان عالم را به یاد مظلومیت علی (ع) می‌اندازد و جز خودتان هیچ‌کس دیگر آن عزیزان را نشناخت و نخواهد شناخت .

خوشا آنانکه جانان می‌شناسند، طریق عشق و ایمان می‌شناسند

بسی گفتیم و گفتند از شهیدان، شهیدان را شهیدان می‌شناسند

* اگر خمینی یکه و تنها بماند...

و ای عزیزان همیشه این مطلب را به یاد داشته باشیم که سعی کنیم هرگز غرور در بین ما رخنه نکند، که در غیر این‌صورت همه چیزمان را از دست خواهیم داد. و نه وحدتی می‌ماند و نه پشت‌گرمی، و لازمه این‌ کار پشتیبانی بازوی اسلام یعنی امام‌مان که همه ما شهیدان شهادت‌مان را مدیون (ایشان) هستیم می‌باشد.

امامی که تنها حامیانش را در جهان شما بسیجیان میداند زیرا خود وجود شریف‌شان فرمودند که: " قدرت‌ها را بر قدرت‌ها و نوکران آنان مطمئن باشند که اگر خمینی یکه و تنها هم بماند به راه خود، که راه مبارزه با کفر و ظلم و شرک و بت‌پرستی است ادامه می‌دهد و به یاری خدا در کنار بسیجیان جهان اسلام, این پا برهنه‌های مغضوب دیکتاورها، خواب راحت را از دیدگان جها‌ن‌خواران و سرسپردگان که به ستم و ظلم خویشتن اصرار  می‌نمایند سلب خواهد کرد." 

پس بیائید با آمدن به جبهه که تنها وظیفه ما هست، و شاید بتوان گفت که به هر دلیلی در تهران و شهرستان‌ها ماندن جز بهانه چیز دیگر نباشد، بتوا نیم دِین‌مان را به امام و اسلام و انقلاب و شهیدان و از همه بالاتر به خدا اداء نمائیم.    

* استقامت‌تان را در شهادت برادرم دیدم

سخنی با پدر و مادر و خانواده‌ام:

ای پدر و مادر عزیزم، می‌دانم که در فراق من شما غمگین و افسرده حال نخواهید شد, چراکه حال شما را در شهادت برادر بزرگم «داود» دیدم. و استقامت‌تان را در راه خدا درک کردم و لذا قدردانی از زحمات بی‌پایان‌تان را در یک جمله با این زبان الکَنَم ذکر می‌کنم.

این افتخار و سربلندی را که من و داود با شهادت‌مان برایتان کسب کردیم، همه‌اش را مدیون افتخار و سربلندی می‌دانم که طی یک عمر شما با اعمال‌تان و رفتارتان و ایستادگی در خط امام و نگهداری اسلام‌تان برایمان کسب نموده‌اید. میدانم در این دنیا که بنده نتوانستم فرد مفیدی برایتان باشم و فقط و فقط امیدم به آخرت است که بتوانم جبران نمایم و تنها گفته باشم : "اجرکم عند الله"

* راهی برای شفاعت بگذارید!

و شما ای خواهر و برادران عزیزم؛

خوب میدانم که در این مدت عمرم نتوانستم حق برادری را برای‌تان بجا آورم و از این بابت عذرخواهی می‌کنم، ولی یک خواسته از شما دارم و آن اینکه راه برادران‌تان را بنحو احسن انجام دهید و بدا نید ادامه راه ما به آمدن سر مزارمان نیست، بلکه به حفظ انقلاب و اسلام در تمامی سنگرهای سیاسی و نظامی و عقیدتی می‌باشد. و امیدوارم با اعمالتان راهی را در آخرت برای شفاعت در جلو پایمان قرار دهید. انشاء الله

در رابطه با وصایای شخصی خودم، عرض کنم که حدود 2000 تومان از دفترچه بانکی خودم به دفتر امام بابت کفاره قضای روزه بدهید و 35 روز روزه بابت امسال و سال‌های گذشته‌ام بدهید بگیرند. و 2 ماه نماز قضا دارم بدهید بخوانند و برادرانی که از بنده طلبی دارند به برادر محمدرضا متولی مراجعه نمایند که از طریق خانواده‌ام حل کنند. و در خاتمه از همه برادران و خواهران عذرخواهی می‌نمایم و طلب حلالیت دارم.

خداوندا, قسمت  می‌دهم بر فرق شکافته علی(ع) و صورت سیلی خورده زهرا و جگر پاره پاره حسن(ع) و سر بریده ابا عبدالله(ع)، که آنی و کمتر از آنی سایه امام‌مان را از سر این مملکت تا فرج مولا و بعد از آن نیز کوتاه نگردان.  

شهید عشق در میدان پیکار، چو پروانه بسوزد از غم یار

نویسد بر حریر خاک با خون، خداوندا خمینی را نگهدار 

رسول خالقی پور

پادگان دوکوهه – 13 خرداد 67