شهدای ایران:سمیرا زن بیست و سه ساله ای است که از طریق اینترنت با همسرش آشنا شده و بعد هم ازدواج کرده است، در اتاق مشاوره دادگاه خانواده می گوید: سه سال پیش با شوهرم از طریق چت آشنا شدم و پس از مدتی به هم علاقه مند شدیم. هر روز با هم چت می کردیم و ادعا می کرد که با هیچ دختری دوست نبوده و من متفاوت ترین دختر زندگی اش هستم. دو ماه بعد گفت؛ می خواهد به خواستگاری ام بیاید. با پدر و مادرش آمدند و بعد از خواستگاری، مراسم عقدکنان مختصری گرفتیم و قرار شد پس از یک سال مراسم عروسی را برگزار کنیم. با این که قول و قرارهایمان را گذاشته بودیم، اما پدر و مادرم موافق این ازدواج نبودند و می گفتند: شما با هم خوشبخت نمی شوید. دو ماه بعد، ناگهان بی هیچ دلیلی رهایم کرد و به ایتالیا رفت. یک سال است منتظرم برگردد، اما از خانواده اش شنیده ام که او قصد بازگشت به ایران را ندارد. هنوز هم نمی دانم چرا رهایم کرده و برای همین درخواست طلاق داده ام.

به امید آینده ازدواج نکنید

لیلا بهنام ، مشاور خانواده و آسیب شناس اجتماعی درباره ازدواج های اینترنتی می گوید: ازدواج مهم ترین رسم اجتماعی برای برطرف کردن نیازهای عاطفی افراد بزرگسال است و انجام آن نیازمند شناخت دقیق و همه جانبه زوجین از یکدیگر است.

ما علاوه بر شناخت دقیق و اصولی، باید به یک سری از مهارت های ارتباطی که می تواند شرط کافی برای یک زندگی زناشویی موفق باشد، مجهز شویم. در شناخت لازم است ابعاد مختلفی همچون بعد عاطفی و هیجانی، ویژگی های شخصیتی، بعد اقتصادی و خانوادگی و تاریخچه زندگی دو طرف مورد بررسی قرار بگیرد.

شناخت واقعی در ازدواج و فرآیند ازدواج، بعد از خواستگاری شروع می شود و بنابراین تمام شناخت و حدسیات و تصورات در مورد الگوهای رفتاری قبل از خواستگاری در بسترهای مختلف و دوستی های طولانی مدت نمی تواند منبع قابل اتکایی برای شناخت مناسب از طرف مقابل باشد. شناخت اصلی از بعد از خواستگاری به مدت سه تا شش ماه بسیار ضروری است که به آن دوران آشنایی گفته می شود. در دوران نامزدی نیز این شناخت تکمیل می شود. نکته سوم، توجه به زنگ خطرهاست.

دقت در مورد مسائلی که در طرف مقابل می بینیم و از کنارش براحتی عبور می کنیم. در مورد آقایان، مردانی که دارای این خصلت ها هستند، مورد مناسبی برای ازدواج نیستند: مردان سلطه جو، خسیس، بی مسئولیت، شکاک، دمدمی مزاج، بیکار و وابسته به والدین. در مورد خانم ها نیز زنان وابسته به زیبایی های صوری، مدپرست، وابسته به خانواده و درگیر تکبرهای آسیب زننده مناسب نیستند. نکته مهم دیگر، شناخت نسبت به سوابق فرد است. در گذشته چه شغل و ارتباطاتی داشته؟ گروه دوستانش چه کسانی بوده اند؟ درخصوص این موارد باید یک مکث معنادار کنیم و به سادگی از کنار آن عبور نکنیم. شناخت دقیق نسبت به خانواده های طرفین و الگوهای ارتباطی این افراد با خانواده هایشان، الگوهایی که در آن فضا آموخته شده نیز از مواردی هستند که در شناخت به ما کمک می کنند.

بحث مهم دیگر در ازدواج، میل به تغییرات است که یکی از خطاهای بسیار شایع و باورهای قبل از ازدواج است. یعنی با این که دو طرف متوجه تفاوت ها و مشکلاتی در هم می شوند، اما با یک باور کاذب و غلط از کنار این ناراحتی و تعارض پیش از ازدواج به این امید که بعد از ازدواج فرد تغییر می کند، می گذرند.

قرار نیست بعد از ازدواج فرد را تغییر بدهیم. وقتی از تغییر دادن صحبت می کنیم یعنی من می شوم والد و همسرم کودک و من باید او را تربیت کنم. در حالی که در ازدواج، دو فرد بالغ با هم ازدواج می کنند. در مورد فضای مجازی، همان طور که از اسمش پیداست با دنیای واقعیت فاصله زیادی دارد. یکی از کارکردهای فضای مجازی، تسهیل ارتباط میان دو جنس است که خواسته یا ناخواسته روی می دهد. حدس ما این است، افرادی که به سمت فضای مجازی می روند، افرادی هستند که توانایی لازم برای برقراری ارتباط در فضای واقعی را ندارند و کم رو و خجالتی هستند.

دنیای واقعی این آدم ها دلچسب نیست و چون تصویر خودشان آسیب دیده است، برای داشتن یک تصویر ایده آل به فضای مجازی می روند. این فضا برای برخی در ظاهر کمک کننده است، اما آسیب زاست. در دنیای مجازی، یک میل ناخودآگاه به ارائه تصویرهای غیرواقعی وجود دارد و بسیاری از مسائل صادقانه بیان نمی شود، بیشتر اوقات، فضای مجازی، بستر مناسبی است برای این که افراد هیجانات خود را بدون سانسور مطرح کنند و وارد دلبستگی هیجانی یا عشق بدون تعهد و صمیمیت شوند. آنچه در این فضا اتفاق می افتد یا عشق هیجانی است یا شهوت زیاد.

در این فضا چون افراد بدون هیچ رودربایستی جلو می روند و ابراز احساسات می کنند، هیجان زدگی مهم ترین نقش را بازی می کند، هیجانی که در آن خبری از استدلال و منطق و شناخت نیست. خیلی وقت ها وقتی افراد درگیر رابطه شدند، متوجه دروغ ها، خانواده و سابقه یکدیگر می شوند، اما از کنارش عبور می کنند. اگر طرفین در فضای مجازی هوشیار باشند، آشنایی مجازی به فضای واقعی برسد و تمام نکاتی که در مورد یک شناخت دقیق و حائزاهمیت به آنها اشاره کردیم را به کار ببندند، قطعا نمی شود به قاطعیت گفت که رابطه شما به شکست منجر می شود.

یکی از آسیب های مهم فضای مجازی در میان دو فردی که بدون اطلاع خانواده ها از این طریق آشنا شده و بعد از یک دوستی طولانی مدت با هم ازدواج کرده اند، شک و بدبینی است که در دل هر دو طرف به وجود می آید. چراکه این تصور در ذهن طرفین پدید می آید که همسرم که قبلا ساعت ها در چت بوده، چه تضمینی وجود دارد که دوستی هایش بعد از ازدواج قطع شود؟ بخصوص این که ورود به فضای مجازی مثل گذشته نیست که حتما نیاز به رایانه باشد، امروزه افراد با استفاده از یک گوشی تلفن همراه هم می توانند وارد این فضا شوند.

اگر بخواهیم به شکل جامع به این موضوع نگاه کنیم به طور منطقی چقدر ممکن است یک آدم بالغ بیاید و از فضای مجازی برای شناخت فرد استفاده کند؟ خوب که فکر کنیم می بینیم این مساله از اساس زیر سوال است. چون یک فرد رشد یافته به خوبی می داند که فضای مجازی جای مناسبی برای ارتباط نیست.


*تپش