دوشنبه 29 دیماه برای هنرمندان ورزشکار که هر کدام به نمایندگی از تیم کشورشان برای ملاقات با جانبازان آسایشگاه ثارالله(ع) آمده بودند، روز بزرگی بود. آنقدر بزرگ که به تأیید خودشان هرگز این روز را فراموش نخواهند کرد.
به گزارش شهدای ایران؛ امروز، دوشنبه 29 دیماه برای هنرمندان ورزشکار که هر کدام به نمایندگی از تیم کشورشان برای ملاقات با جانبازان آسایشگاه ثارالله(ع) آمده بودند، روز بزرگی بود. آنقدر بزرگ که به تأیید خودشان هرگز این روز را فراموش نخواهند کرد.
در ابتدای این برنامه ویژه، حسین یاریار مدیرعامل باشگاه ورزشی هنرمندان ایران هنرمندان ورزشکار خارجی را در حیاط جمع کرد. او برایشان توضیح داد کجا هستند و چه مردان بزرگی در آسایشگاه ثارالله(ع) زندگی می کنند و اینکه جانبازان، قهرمان ملی ما هستند، همیشه به آن ها افتخار می کنیم و سند حقانیت و مظلومیت ما در جنگ هشت ساله تحمیلی هستند.
هرچند میهمانان هنرمند با شنیدن این مقدمه خود را برای مواجهه با صحنه هایی ناب و ویژه آماده کرده بودند اما اولین دیدار آنان با جانبازان 70 درصدی قطع نخاعی، تاثیرات عمیقی بر آن ها گذاشت و حسی را به آن ها القا کرد که ناخودآگاه اشک را بر گونه هاشان جاری کرد.
آنگاه که «تایسوکِ کوتانی» موزیسین ژاپنی مقابل تخت جانباز حسین آقایی رسید، با او خوش و بش کرد، شرایط و مدت جانبازی اش را پرسید و گفت: خوشحالم که در سفر به تهران این فرصت پیش آمد. هرگز فکرش را نمی کردم اما این زندگی است و من امروز برای انتقال پیام صلح و دوستی جهانی اینجا هستم. به نظر من فقط هنر است که می تواند جنگ را از میان بردارد و مردم جهان را به صلح و دوستی دعوت کند.
وی ضمن بیان این مطلب که اخبار جنگ عراق و ایران را از زمان دانشجویی دنبال می کرده، ادامه داد: از دیدن شرایط جسمانی جانبازان ایرانی واقعا متاسف شدم اما فکر میکنم آنچه آن ها را 30 سال زنده نگه داشته است، حتما دلیل فوق العاده ای ست. من تمام تلاشم را خواهم کرد که صدای شما قهرمانان را به جهانیان ابلاغ کنم.
کوتانی در پایان این مکالمه که گاهی مترجمان نیز از انتقال احساسات و مفاهیم مطرح شده در آن میان ناتوان بودند، فروتنانه کنار تخت جانباز آقایی نشست و سی دی آهنگ هایش را به او تقدیم کرد. جانباز آقایی هم گفت با اینکه آهنگ ها به زبان انگلیسی هستند، اما از شنیدن شان خوشحال می شوم.
آن طرف سالن هم شور و هیجان در معارفه میهمانان خارجی و سایر جانبازان حاکم بود. استقبال گرم و مهربانانه جانبازان برای میهمانان چندان قابل درک نبود، اما این حس آرامش و صمیمیت را به آن ها انتقال می داد. همین حس بود که صحنه های زیبایی را خلق کرد از خوش و بش جانبازان و میهمانان که یکی یکی نزدیک می آمدند، حال و احوال می پرسیدند و با شاخه های گل به آنان ادای احترام می کردند.
در آن میان رفتار «سوزوکی» جوان ژاپنی حاضر اما در این جمع حال و هوای دیگری داشت. آنقدر با جانبازان صمیمی شد که در همان چند دقیقه دل آن ها را به دست آورده بود، با آن ها می خندید، شوخی می کرد، حتی برایشان با روپایی و حرکات ورزشی هنرنمایی کرد. خنده روی لب جانبازان نقش بست و حسابی تشویقش کردند. «سوزوکی» مقابل تماشاگران ویژه اش زانو زد و به نشان تعظیم دست بر سینه گذاشت. جانبازان هم در مقابل به او گل دادند.
به گزارش «ایثار» این هنرمند ژاپنی درمورد هنرنمایی برای جانبازان به ما گفت: وقتی خوشحالی را در جانبازان می بینم، خوشحال می شوم پس تمام سعی ام را کردم که خنده روی لب آن ها بیاید. من واقعا دوست شان دارم.
جانباز 70 درصد عباس ساکی این شادمانی دو طرفه را ناشی از حسی انسانی برشمرد و گفت: خوب است که میهمانان خارجی به دیدن ما بیایند، ما را ببینند و بدانند ما برای چه جنگیدیم و برای چه این شرایط برای ما ایجاد شده. البته میهمانان امروز ما خود از کشورهایی هستند که در جنگ جهانی دوم، خود قربانیان زیادی داشته اند و از این حیث ما را درک می کنند.
در ادامه، میهمانان و میزبانان دور یک میز نشستند. خوش و بش ها ادامه داشت تا اینکه دو تن از میهمانان آوازهایی را با مضمون انسانیت و صلح خواندند و مورد تشویق قرار گرفتند. سپس میهمانان برای ملاقات با چندتن از جانبازان دیگر این آسایشگاه به راه افتادند.
آناتاشا لارسن، هنرمند و تحلیلگر فوتبال که به همراه فروش رضوی از سوئد به ایران آمده اند در مقابل اظهارات محمد باقر بابادی، جانباز 70 درصد منقلب شد. او با چشمان اشک آلود گفت: متاسفم که دولت سوئد در زمان جنگ، به عراق اسلحه می داد، اما قول میدهم پیام شما را به مردم جهان برسانم.
بابادی با پذیرش این عذرخواهی گفت: ما کسی را متهم نمی کنیم، واقعیت مشخص است. اما امیدوارم اتفاقاتی که در جنگ تحمیلی رخ داد دیگر در هیچ کجای جهان تکرار نشوند و به جای کارخانجات اسلحه سازی، کشورها پر شوند از دانشگاه.
این حرف، تاثر بیشتری را در میهمانان ایجاد کرد؛ آنقدر که به خلوتی چند دقیقه ای نیاز داشتند تا خود را کنترل کنند و به شرایط عادی برگردند.
دیدارها ادامه داشت، هنرمند ترک برای جانباز محمدرضا کبری آهنگ سوزناکی اجرا کرد و دیدار موسی سلامت، جانباز قطع نخاعی ورزش دوست پایان خوشی بود برای این روز. این را میهمانان به کرات تکرار کردند: «امروز روز بزرگی بود».
در ابتدای این برنامه ویژه، حسین یاریار مدیرعامل باشگاه ورزشی هنرمندان ایران هنرمندان ورزشکار خارجی را در حیاط جمع کرد. او برایشان توضیح داد کجا هستند و چه مردان بزرگی در آسایشگاه ثارالله(ع) زندگی می کنند و اینکه جانبازان، قهرمان ملی ما هستند، همیشه به آن ها افتخار می کنیم و سند حقانیت و مظلومیت ما در جنگ هشت ساله تحمیلی هستند.
هرچند میهمانان هنرمند با شنیدن این مقدمه خود را برای مواجهه با صحنه هایی ناب و ویژه آماده کرده بودند اما اولین دیدار آنان با جانبازان 70 درصدی قطع نخاعی، تاثیرات عمیقی بر آن ها گذاشت و حسی را به آن ها القا کرد که ناخودآگاه اشک را بر گونه هاشان جاری کرد.
آنگاه که «تایسوکِ کوتانی» موزیسین ژاپنی مقابل تخت جانباز حسین آقایی رسید، با او خوش و بش کرد، شرایط و مدت جانبازی اش را پرسید و گفت: خوشحالم که در سفر به تهران این فرصت پیش آمد. هرگز فکرش را نمی کردم اما این زندگی است و من امروز برای انتقال پیام صلح و دوستی جهانی اینجا هستم. به نظر من فقط هنر است که می تواند جنگ را از میان بردارد و مردم جهان را به صلح و دوستی دعوت کند.
وی ضمن بیان این مطلب که اخبار جنگ عراق و ایران را از زمان دانشجویی دنبال می کرده، ادامه داد: از دیدن شرایط جسمانی جانبازان ایرانی واقعا متاسف شدم اما فکر میکنم آنچه آن ها را 30 سال زنده نگه داشته است، حتما دلیل فوق العاده ای ست. من تمام تلاشم را خواهم کرد که صدای شما قهرمانان را به جهانیان ابلاغ کنم.
کوتانی در پایان این مکالمه که گاهی مترجمان نیز از انتقال احساسات و مفاهیم مطرح شده در آن میان ناتوان بودند، فروتنانه کنار تخت جانباز آقایی نشست و سی دی آهنگ هایش را به او تقدیم کرد. جانباز آقایی هم گفت با اینکه آهنگ ها به زبان انگلیسی هستند، اما از شنیدن شان خوشحال می شوم.
آن طرف سالن هم شور و هیجان در معارفه میهمانان خارجی و سایر جانبازان حاکم بود. استقبال گرم و مهربانانه جانبازان برای میهمانان چندان قابل درک نبود، اما این حس آرامش و صمیمیت را به آن ها انتقال می داد. همین حس بود که صحنه های زیبایی را خلق کرد از خوش و بش جانبازان و میهمانان که یکی یکی نزدیک می آمدند، حال و احوال می پرسیدند و با شاخه های گل به آنان ادای احترام می کردند.
در آن میان رفتار «سوزوکی» جوان ژاپنی حاضر اما در این جمع حال و هوای دیگری داشت. آنقدر با جانبازان صمیمی شد که در همان چند دقیقه دل آن ها را به دست آورده بود، با آن ها می خندید، شوخی می کرد، حتی برایشان با روپایی و حرکات ورزشی هنرنمایی کرد. خنده روی لب جانبازان نقش بست و حسابی تشویقش کردند. «سوزوکی» مقابل تماشاگران ویژه اش زانو زد و به نشان تعظیم دست بر سینه گذاشت. جانبازان هم در مقابل به او گل دادند.
به گزارش «ایثار» این هنرمند ژاپنی درمورد هنرنمایی برای جانبازان به ما گفت: وقتی خوشحالی را در جانبازان می بینم، خوشحال می شوم پس تمام سعی ام را کردم که خنده روی لب آن ها بیاید. من واقعا دوست شان دارم.
جانباز 70 درصد عباس ساکی این شادمانی دو طرفه را ناشی از حسی انسانی برشمرد و گفت: خوب است که میهمانان خارجی به دیدن ما بیایند، ما را ببینند و بدانند ما برای چه جنگیدیم و برای چه این شرایط برای ما ایجاد شده. البته میهمانان امروز ما خود از کشورهایی هستند که در جنگ جهانی دوم، خود قربانیان زیادی داشته اند و از این حیث ما را درک می کنند.
در ادامه، میهمانان و میزبانان دور یک میز نشستند. خوش و بش ها ادامه داشت تا اینکه دو تن از میهمانان آوازهایی را با مضمون انسانیت و صلح خواندند و مورد تشویق قرار گرفتند. سپس میهمانان برای ملاقات با چندتن از جانبازان دیگر این آسایشگاه به راه افتادند.
آناتاشا لارسن، هنرمند و تحلیلگر فوتبال که به همراه فروش رضوی از سوئد به ایران آمده اند در مقابل اظهارات محمد باقر بابادی، جانباز 70 درصد منقلب شد. او با چشمان اشک آلود گفت: متاسفم که دولت سوئد در زمان جنگ، به عراق اسلحه می داد، اما قول میدهم پیام شما را به مردم جهان برسانم.
بابادی با پذیرش این عذرخواهی گفت: ما کسی را متهم نمی کنیم، واقعیت مشخص است. اما امیدوارم اتفاقاتی که در جنگ تحمیلی رخ داد دیگر در هیچ کجای جهان تکرار نشوند و به جای کارخانجات اسلحه سازی، کشورها پر شوند از دانشگاه.
این حرف، تاثر بیشتری را در میهمانان ایجاد کرد؛ آنقدر که به خلوتی چند دقیقه ای نیاز داشتند تا خود را کنترل کنند و به شرایط عادی برگردند.
دیدارها ادامه داشت، هنرمند ترک برای جانباز محمدرضا کبری آهنگ سوزناکی اجرا کرد و دیدار موسی سلامت، جانباز قطع نخاعی ورزش دوست پایان خوشی بود برای این روز. این را میهمانان به کرات تکرار کردند: «امروز روز بزرگی بود».
