البناء در این خصوص می‌نویسد: آیا منطقه وارد تونل تاریکی شده که آن را به جنگی سراسری سوق می‌دهد، یا تجاوز اخیر بازی «اسرائیل» بر لبه پرتگاه جهنم است که صهیونیست‌ها به آن متوسل شده‌اند، تا شاید به این طریق معادلات حاکم بر بازی را تغییر دهند که قدرت‌های بزرگ بر سر آن به توافق رسیدند یا اینکه این تجاوز پاسخ به سخنان اخیر «سید حسن نصرالله»،‌ دبیرکل حزب الله لبنان بود که اظهار داشت، بازی در منطقه به پایان راه رسید.

این روزنامه نوشت: باید گفت که به ظاهر بازی پایان نیافته است، اما اینکه این تجاوز صرفا تبلیغات انتخاباتی است که «بنیامین نتانیاهو»،‌ نخست وزیر رژیم صهیونیستی دست به آن می‌زند، یا ریسکی است که پس از حصول اطمینان از شکست در انتخابات آتی اقدام به آن کرده یا سرآغاز ناتوانی و ضعف «اسرائیل» بین شکست نظامی و ناکامی سیاسی میان انتخاب گزینه‌های جنگ یا صلح سات یا انیکه انتقال رویارویی‌هایش از جبهه لبنان و مقاومت به جنوب سوریه است، جایی که اگر «اسرائیل» سودای جنگ در آنجا را دارد، باید در اندیشه جنگی سراسری باشد که شامل کل منطقه می‌شود، جای تحلیل بیشتر دارد.

اگر «اسرائیل» گزینه اخیر را در سر می‌پروراند، باید توجه داشته باشد، در این جبهه رویارویی با ارتش سوریه مواجه است، ارتشی مقاوم و هوشیار که 4 سال است، لحظه‌ای عرصه رویارویی با تروریسم را خالی نگذاشته و با توجه به معادلات حاکم بر میدان در این تردید نیست که پیروزی از آن اوست.

بر اساس این گزارش، صاحبنظران و کارشناسان امور لبنان و سوریه بر این باورند، نگاهی سریع و گذرا به این تجاوز که دو عرصه سوریه و مقاومت را هدف گرفته و منتهی به شهادت 6 نفر از فرماندهان و رزمندگان حزب‌الله شد، آمیزه‌ای از تمام موارد مذکور در سطور بالاست.

منطقه در آستانه مختومه شدن پرونده‌های سرنوشت‌سازی است و افق‌هایی که زمانی تاریک و مبهم بود؛ هم اکنون این افق آشکار و شفاف است و در این میان جایگاه و وضعیت «اسرائیل» همانند دیگر هم پیمانان منطقه‌ای و بین المللی‌اش از جمله آمریکا راضی کننده نیست و برآورنده خواسته‌ها و چشم داشت‌های این رژیم و غرور جریحه‌دار شده صهیونیست‌ها نیست.

البناء افزود که در عرصه میدانی، سوریه هم اکنون از فرضیه‌ها و توهمات گروه‌های مسلح «میانه‌رو» که واشنگتن شعار آن را سر می‌دهد، خالی است و هم اکنون عرصه رویارویی در این کشور به ارتش سوریه و دو گروه تروریستی تکفیری «داعش» و «جبهه النصره» محصور شده است.

در عرصه سیاسی نیز اگر سخن از دستیابی به راه حلی سیاسی به میان می‌آید، منوط به بقای «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه در قدرت است و آمریکا و غرب، با وجود نارضایتی هم پیمانان منطقه‌ای خود از جمله عربستان سعودی و ترکیه، به این نتیجه رسیدند که راهی جز حمایت از نشست مسکو نیست که از پیش از برگزاری نتایج آن بر همه روشن و آشکار است.

در خصوص پرونده هسته‌ای ایران نیز توافقات نهایی در افق‌ها کاملا پیداست و اکنون تنها نحوه اعلام این توافقات و تعامل برخورد با بازتاب‌های داخلی و بازتاب‌های آن میان هم پیمانان توسط آمریکا باقی مانده است و مقاومت که از همان ابتدا بر تضعیف «اسرائیل» و فروپاشی آن در جنگ سوریه حساب کرده بود، به گزینه‌ای سخت در معادلات منطقه‌ای برای هم‌پیمانان این رژیم از جمله آمریکا تبدیل شده است، به ویژه آنکه مقاومت هم اکنون دارای سلاح‌ها و مردانی است که آن را به تهدیدی علیه اهداف آتی این طرف‌های منطقه‌ای و بین المللی از جمله «اسرائیل» تبدیل کرده است؛ نگرانی که پیش از شکل‌گیری ائتلاف نظامی ایران – عراق – سوریه میان صهیونیست‌ها بچشم می‌خورد، چه رسد به اینکه این رژیم هم اکنون شاهد رشد و بالندگی این ائتلاف و قدرت یافتن بیش از پیش آن است و روزی نمی‌گذرد که پیروزی و موفقیتی را رقم نزند، به همین دلیل بعید نیست، تا پس از ریشه‌کن‌سازی تروریسم و پیروزی در جنگش علیه آن نوبت به رویارویی واقعی یعنی مقابله با «اسرائیل» برسد.

طبق گزارش البناء، خلاصه سخن آنکه «اسرائیل» تلاش دارد، به قیمت پذیرفتن ریسک هم شده جبهه جولان (در شمال فلسطین اشغالی) را فعال سازد و از طریق آن به قطعنامه‌ای مشابه قطعنامه 1701 دست یابد که منطقه را تا لبه پرتگاه سقوط سوق داده بود.

به نوشته این روزنامه لبنانی، از آنچه گذشت می‌توان دریافت که نخست وزیر رژیم صهیونیستی در انتخاب گزینه درست همچون رژیمش حیران و سرگردان است، از یک سو نه امیدی به ائتلاف‌های انتخاباتی دارد و نه آرائی که به دست می‌آورد؛ بنابراین برای دست یافتن به این امر تنها «ریسک» باقی می‌ماند تا شاید به بهانه «خطر جنگ» انتخابات را در این رژیم به تعویق اندازد.

براین اساس باید گفت که زمان باقی مانده تا پایان سرنوشت‌ساز برخی از پرونده‌های منطقه‌ای، مملو از غافلگیری‌ها و احتمالات غیرمنتظره است، بویژه آنکه مقاومت اعلام کرده که تا آخرین لحظه آماده رویارویی با هرگونه تجاوز است.

البناء نوشت: تجاوز شب گذشته رژیم صهیونیستی از حیث زمان و مکان قابل تامل است، بالگردهای رژیم صهیونیستی در کنار هواپیماهای شناسایی این رژیم عملیاتی را علیه گروهی از مبارزان حزب الله در منطقه القنیطره به اجرا گذاشتند و در پاسخ حزب الله به بیانیه‌ای کوتاه اکتفا کرد که در آن شهادت 6 نفر از رزمندگانش را تبریک و تسلیت گفته بود، بی‌آنکه به موضوع پاسخ به رژیم صهیونیستی اشاره‌ای داشته باشد.

در خصوص زمان تجاوز نیز «یوآو گالانت»، ژنرال ارتش رژیم صهیونیستی (و از مخالفان سیاسی نتانیاهو) تصریح کرد که این زمان اتفاقی و تصادفی نبوده و مرتبط با انتخاباتی است که «اسرائیل» پیش رو دارد و آن را از حیث زمانی به سال 2012 تشبیه کرد، ‌زمانی که جنگنده‌های رژیم صهیونیستی پیش از تجاوز به غزه «احمد الجعبری»، از فرماندهان گردان‌های قسام، شاخه نظامی حماس را ترور کردند.

رسانه‌های رژیم صهیونیستی پس از این تجاوز مانند گذشته تاکید کردند که حزب الله این تجاوز را بی‌پاسخ نمی‌گذارد و در این راستا در هر فرصتی که برای آنها پیش می‌آید، به «الجلیل» برسند.