به گزارش شهدای ایران؛ حضرت فاطمه معصومه(س) در روز یکشنبه 23 ربیع الاول سال 201 هجری قمری مصادف با اول آبانماه 195 هجری شمسی وارد شهر قم شدند.

بعد از گذشت یک سال از هجرت اجباری برادر بزرگوارش امام علی بن موسی الرضا(ع) به خراسان، کریمه اهل بیت همراه با عده‌ای از برادران و بستگان که تعداد آنان به 400 نفر می‌رسید، با انگیزه دیدار وارد امام(ع) وارد ایران شدند، اشتهاردی می‌نویسد: پس از اینکه مأموران حکومت عباسی در ساوه جلوی کاروان حضرت معصومه را گرفتند، حدود 23 نفر از آن‌ها کشته شدند، گروهی اسیر و گروهی نیز متواری شدند، نقل شده که حضرت معصومه(س) را عمال بنی‌ عباس در ساوه مسموم کردند، آن حضرت در حال بیماری قم را اختیار کرد، چون قم مرکز شیعیان بود، از این رو رهسپار قم شد.(محمدی، اشتهاردی، محمد؛ حضرت معصومه فاطمه دوم، ص 118)

در مقام و منزلت این بانوی گرامی همین بس که امام هشتم(ع) آن حضرت او را که نامش فاطمه بود، معصومه خواند و فرمود: «من زار المعصومة بقم کمن زارنی»؛ کسی که حضرت معصومه(س) را در قم زیارت کند، مانند آن است که مرا زیارت کرده است.
امام خمینی(ره) در قصیده‌ای که شامل 44 بیت است، کریمه اهل بیت را با حضرت زهرای اطهر(س) مقایسه کرده و در بخشی از آن ابراز می‌دارند:

دختر، چون این دو از مشیمه قدرت
نامد و ناید دگر هماره مقدر


آن یک امواج علم را شده مبدا
ویـن یک افواج حلم را شده مصدر


آن یک در عالم جلالت کعبه
وین یک در ملک کبریایی مشعر


«لم یلد»م بسته لب و گرنه بگفتم
دخت خدایند این دو نور مطهر


آن یک خاک مدینه کرد مزین
صفحه قم را نمود این یک انور


خاک قم این کرد از شرافت جنت
آب مدینه نموده آن یک کوثر