به گزارش شهدای ایران، صبح روز 19 دی ماه سال 65 پیش از طلوع خورشید، درست زمانی که 350 رزمنده گردان فجر شهرستان بهبهان مستقر در ده کیلومتری جاده خرمشهر ـ اهواز آماده بیدار شدن از خواب و انجام عملیات کربلای 5 بودند، هواپیماهای دشمن آنها را غافلگیر می کنند.

حدود صد هواپیمای دشمن بالای سنگرهای روباز رزمنده ها به پرواز درآمدند. هیچ کس نمی دانست تا لحظات بعد چه اتفاقی خواهد افتاد. گردان فجر که در سنگرهای روباز مستقر بودند با پرتاب اولین راکت متوجه دشمن شدند و بمباران به سرعت آغاز شد.

در آن روز بمباران راکت های صدام فاجعه ای شیمیایی رقم زد که درد آن تا سال ها بر جان رزمندگان بهبان ماند. اگرچه از تعداد راکت های زده شده تنها 2 مورد عمل کرده اما از 200 نفری که مورد اصابت بمباران شیمیایی قرار همگی دچار علائم شیمیایی شدند. در همان روزهای اول حدود 90 نفر از رزمندگان بر اثر سوختگی ناشی از بمباران به شهادت رسیدند و بقیه نیز سالهاست که با درد ناشی از اثرات شیمیایی دست به گریبانند.

سال های سال است که تاول های کهنه بر روی بدن ها به جا مانده است. تمام این سال ها سینه های رنج کشیده جانبازان بهبهانی به سختی نفس می کشند. هنوز سرفه های خشک و صدای گرفته، خاطره آن روز را یادآوری می کند. سنگینی غربت شهدای بمباران 19 دی ماه بر دوش خاک جاده اهواز ـ خرمشهر سنگینی می کند.

هر ساله به مناسبت گرامیداشت شهدای شیمیایی، جانبازان زخم دیده برای تجدید خاطره به محل شهادت همرزمانشان می روند.

*دفاع‌پرس