در حالی که تیم ملی بوکس ایران در سال‌های اخیر برای تشکیل یک تیم کامل همیشه با کمبودهایی مواجه بوده مسئولان فدراسیون بوکس حالا تصمیم گرفته‌اند که دو تیم ملی را زیر نظر دو مربی تشکیل بدهند و در واقع تیم ملی بوکس ایران را تقسیم کنند.
به گزارششهدای ایران، تیم ملی بوکس ایران بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون بار دیگر دستخوش تغییراتی شده است که این‌بار کمی اوضاع را برای این تیم متفاوت کرده. مسئولان فدراسیون بوکس در جدیدترین اقدام خود تصمیم به تقسیم کردن تیم ملی گرفته‌اند تا با دو سرمربی متفاوت، دو اردوی متفاوت و ترکیب‌های متفاوت بتوانند نتایج بهتری کسب کنند. اما معلوم نیست که این تصمیم هم بتواند برای بوکس ایران راهگشا باشد یا خیر؟
فدراسیون بوکس حالا تصمیم به یک اقدام عجیب گرفته است. در حالی که بوکس ایران برای تشکیل یک تیم ملی کامل در سال‌های اخیر همیشه با مشکل مواجه بوده این فدراسیون تصمیم گرفته است دو تیم ملی را زیر نظر دو مربی تشکیل دهد.
نتایج تیم ملی بوکس در بازی‌های آسیایی اینچئون مسئولان بوکس ایران را بر آن داشته که تغییراتی را در کادر فنی تیم ملی اعمال کنند. البته نگاهی به گذشته تیم ملی بوکس نشان می‌دهد که غالبا پس از مسابقات رسمی تیم ملی دستخوش تغییراتی می‌شود. نگاهی به تغییرات رخ داده در تیم بعد از المپیک لندن یا رقابت‌های آسیایی دو نمونه از نزدیک‌ترین شاهد مثال‌های مربوط به این ماجرا است. به این ترتیب خیلی عجیب نبود که بعد بازی‌های آسیایی اینچئون هم شاهد رفتن اکبر احدی از تیم ملی باشیم. اگر احمد ناطق‌نوری برای اینکه از تغییرات جدید خبر بدهد وعده حضور یک مربی خارجی را در تیم ملی داده بود اما تغییرات در تیم ملی بوکس خیلی عجیب‌تر از آنکه تصورش را بکنیم رخ داد.
آزمون خطاهای مختلف در سال‌های اخیر موجب شده بود که فدراسیون بوکس بعد از برکناری احدی با شرایط متفاوتی روبرو شود. این فدراسیون در سال‌های اخیر از همه داشته‌های خود در امر مربیگری هزینه کرده بود و دیگر دست‌اش خالی مانده بود. برای همین تصمیم گرفت بار دیگر همه خانواده بوکس را دور هم جمع کند تا برای شرایط جدید تصمیم مناسبی بگیرد. خروجی این جلسه البته منجر به دو شقه شدن تیم ملی شد. به این ترتیب که قرار شد دو تیم به‌عنوان تیم ملی بزرگسالان تشکیل شود با دو سرمربی جداگانه! اکبر احدی سرمربی یک تیم، علیرضا استکی سرمربی تیم دیگر! این دو مربی جوان با برنامه‌های مشخص باید در کنار هم قرار بگیرند و طبق یک برنامه ریزی هماهنگ اما جداگانه خود را برای حضور در رویداد‌های مهم بین‌المللی آینده آماده کنند.
قرار شده تمام اعضای تیم ملی بوکس که از قهرمانی کشور بیرون خواهند آمد در این دو تیم تقسیم شوند و دو تیم ملی بوکس به اردوها و مسابقات تدارکاتی اعزام شوند و بعد مسوولان فدراسیون بهترین نتیجه را که این دو تیم کسب خواهند کرد، ارزیابی کنند. این رفتار نسبت به رفتارهای گذشته بهتر به نظر می‌رسد.
تشکیل دو تیم ملی در بوکس ایران در حالی است که فدراسیون بوکس در سال‌های اخیر غالبا تیم ناقصی را به مسابقات مختلف اعزام می‌کرده و علت این ماجرا را نداشتن بوکسورهای خوب در اوزان مختلف عنوان می‌کرده. حالا چطور شده که به این تصمیم رسیده که دو تیم ملی مختلف و جداگانه را تشکیل دهد.
شهرام همتی، عضو سابق هیات رییسه فدراسیون بوکس با اشاره به این که تشکیل دو تیم ملی تصمیمی منطقی و فنی نیست، می‌گوید: تشکیل دو تیم ملی آن هم با این پتانسیل برای این است که برخی از افراد بخواهند برای خودشان جایگاهی باز کنند و همیشه در بوکس بمانند. می‌توانیم تیم بزرگسالان، امید و نوجوانان داشته باشیم، اما داشتن دو تیم ملی بزرگسال درست نیست.
از بحث پتانسل بوکس هم که بگذریم از همین الان مشخص است که این تقسیم بندی بوکس ایران را دچار مشکل و حاشیه می‌کند. اینکه بوکسورها چطور بین مربی‌های تقسیم شوند و هماهنگی‌های اردوهای جداگانه چگونه باشد همه و همه مسائلی است که پتانسیل به حاشیه بردن بوکس را در روزهای آتی دارد.
مهم‌تر اینکه اگر فرض کنیم دو تیم ملی تشکیل شود، این تیم‌ها بعد از مدتی برای شرکت در مسابقات باید با هم مسابقه انتخابی بدهند و از بین آنها بهترین ها گزینش شوند. بعد از این که تیم تشکیل شد مسئولان فدراسیون مجبور هستند یک تیم را با یک کادر فنی انتخاب کنند. اگر قرار است چند ماه دیگر از بین این مربیان و نفرات یکی را انتخاب کنند چرا همین الان این کار را نمی‌کنند و یک کادر را به عنوان سرمربی و مربی تعیین نمی‌کنند؟ کاری که قرار است در آخر به این نتیجه برسد چرا الان آن را انجام نمی‌دهند؟
همتی در پاسخ به این پرسش که آیا در ایران مربی خوب داخلی برای هدایت تیم ملی وجود دارد؟ افزود: مسئولان فدراسیون از نیروهای خوب داخلی استفاده نمی‌کنند. آنها دو نفر را برای هدایت تیم ملی انتخاب کرده‌اند که یکی از آنها مربی بدنساز بوده و نمی‌دانم چه تخصص فنی در بوکس دارد و دیگری در سطح ملی هیچ مدال مهمی نداشته است.
فدراسیون بوکس شاید با این تصمیم به زعم خود تلاشی برای حفظ سرمایه‌های خود در عرصه مربیگری انجام داده است و با دادن دو تیم ملی به دو مربی جاه‌طلب از اختلافات احتمالی جلوگیری کرده اما این نکته مهم را فراموش کرده که بوکس ایران بخت خود را با مربیان داخلی آزموده و نتایج یکسان تیم‌های بوکس ایران در سال‌های مختلف موید این مسئله است. اگر فدراسیون بوکس می‌خواهد در یک جهش بزرگ این رشته را به جمع رشته‌های مدال‌آور اضافه کند شاید باید بخت خود را در جای دیگری و مربی کارآزموده غیر ایرانی بسنجد. شاید هزینه کردن برای یک مربی خارجی صاحب کلاس از هزینه کردن برای دو تیم ملی با هزینه‌های مجزا مقرون به‌صرفه‌تر باشد.
فدراسیون بوکس حالا تصمیم به یک اقدام عجیب گرفته است. در حالی که بوکس ایران برای تشکیل یک تیم ملی کامل در سال‌های اخیر همیشه با مشکل مواجه بوده این فدراسیون تصمیم گرفته است دو تیم ملی را زیر نظر دو مربی تشکیل دهد.
نتایج تیم ملی بوکس در بازی‌های آسیایی اینچئون مسئولان بوکس ایران را بر آن داشته که تغییراتی را در کادر فنی تیم ملی اعمال کنند. البته نگاهی به گذشته تیم ملی بوکس نشان می‌دهد که غالبا پس از مسابقات رسمی تیم ملی دستخوش تغییراتی می‌شود. نگاهی به تغییرات رخ داده در تیم بعد از المپیک لندن یا رقابت‌های آسیایی دو نمونه از نزدیک‌ترین شاهد مثال‌های مربوط به این ماجرا است. به این ترتیب خیلی عجیب نبود که بعد بازی‌های آسیایی اینچئون هم شاهد رفتن اکبر احدی از تیم ملی باشیم. اگر احمد ناطق‌نوری برای اینکه از تغییرات جدید خبر بدهد وعده حضور یک مربی خارجی را در تیم ملی داده بود اما تغییرات در تیم ملی بوکس خیلی عجیب‌تر از آنکه تصورش را بکنیم رخ داد.
آزمون خطاهای مختلف در سال‌های اخیر موجب شده بود که فدراسیون بوکس بعد از برکناری احدی با شرایط متفاوتی روبرو شود. این فدراسیون در سال‌های اخیر از همه داشته‌های خود در امر مربیگری هزینه کرده بود و دیگر دست‌اش خالی مانده بود. برای همین تصمیم گرفت بار دیگر همه خانواده بوکس را دور هم جمع کند تا برای شرایط جدید تصمیم مناسبی بگیرد. خروجی این جلسه البته منجر به دو شقه شدن تیم ملی شد. به این ترتیب که قرار شد دو تیم به‌عنوان تیم ملی بزرگسالان تشکیل شود با دو سرمربی جداگانه! اکبر احدی سرمربی یک تیم، علیرضا استکی سرمربی تیم دیگر! این دو مربی جوان با برنامه‌های مشخص باید در کنار هم قرار بگیرند و طبق یک برنامه ریزی هماهنگ اما جداگانه خود را برای حضور در رویداد‌های مهم بین‌المللی آینده آماده کنند.
قرار شده تمام اعضای تیم ملی بوکس که از قهرمانی کشور بیرون خواهند آمد در این دو تیم تقسیم شوند و دو تیم ملی بوکس به اردوها و مسابقات تدارکاتی اعزام شوند و بعد مسوولان فدراسیون بهترین نتیجه را که این دو تیم کسب خواهند کرد، ارزیابی کنند. این رفتار نسبت به رفتارهای گذشته بهتر به نظر می‌رسد.
تشکیل دو تیم ملی در بوکس ایران در حالی است که فدراسیون بوکس در سال‌های اخیر غالبا تیم ناقصی را به مسابقات مختلف اعزام می‌کرده و علت این ماجرا را نداشتن بوکسورهای خوب در اوزان مختلف عنوان می‌کرده. حالا چطور شده که به این تصمیم رسیده که دو تیم ملی مختلف و جداگانه را تشکیل دهد.
شهرام همتی، عضو سابق هیات رییسه فدراسیون بوکس با اشاره به این که تشکیل دو تیم ملی تصمیمی منطقی و فنی نیست، می‌گوید: تشکیل دو تیم ملی آن هم با این پتانسیل برای این است که برخی از افراد بخواهند برای خودشان جایگاهی باز کنند و همیشه در بوکس بمانند. می‌توانیم تیم بزرگسالان، امید و نوجوانان داشته باشیم، اما داشتن دو تیم ملی بزرگسال درست نیست.
از بحث پتانسل بوکس هم که بگذریم از همین الان مشخص است که این تقسیم بندی بوکس ایران را دچار مشکل و حاشیه می‌کند. اینکه بوکسورها چطور بین مربی‌های تقسیم شوند و هماهنگی‌های اردوهای جداگانه چگونه باشد همه و همه مسائلی است که پتانسیل به حاشیه بردن بوکس را در روزهای آتی دارد.
مهم‌تر اینکه اگر فرض کنیم دو تیم ملی تشکیل شود، این تیم‌ها بعد از مدتی برای شرکت در مسابقات باید با هم مسابقه انتخابی بدهند و از بین آنها بهترین ها گزینش شوند. بعد از این که تیم تشکیل شد مسئولان فدراسیون مجبور هستند یک تیم را با یک کادر فنی انتخاب کنند. اگر قرار است چند ماه دیگر از بین این مربیان و نفرات یکی را انتخاب کنند چرا همین الان این کار را نمی‌کنند و یک کادر را به عنوان سرمربی و مربی تعیین نمی‌کنند؟ کاری که قرار است در آخر به این نتیجه برسد چرا الان آن را انجام نمی‌دهند؟
همتی در پاسخ به این پرسش که آیا در ایران مربی خوب داخلی برای هدایت تیم ملی وجود دارد؟ افزود: مسئولان فدراسیون از نیروهای خوب داخلی استفاده نمی‌کنند. آنها دو نفر را برای هدایت تیم ملی انتخاب کرده‌اند که یکی از آنها مربی بدنساز بوده و نمی‌دانم چه تخصص فنی در بوکس دارد و دیگری در سطح ملی هیچ مدال مهمی نداشته است.
فدراسیون بوکس شاید با این تصمیم به زعم خود تلاشی برای حفظ سرمایه‌های خود در عرصه مربیگری انجام داده است و با دادن دو تیم ملی به دو مربی جاه‌طلب از اختلافات احتمالی جلوگیری کرده اما این نکته مهم را فراموش کرده که بوکس ایران بخت خود را با مربیان داخلی آزموده و نتایج یکسان تیم‌های بوکس ایران در سال‌های مختلف موید این مسئله است. اگر فدراسیون بوکس می‌خواهد در یک جهش بزرگ این رشته را به جمع رشته‌های مدال‌آور اضافه کند شاید باید بخت خود را در جای دیگری و مربی کارآزموده غیر ایرانی بسنجد. شاید هزینه کردن برای یک مربی خارجی صاحب کلاس از هزینه کردن برای دو تیم ملی با هزینه‌های مجزا مقرون به‌صرفه‌تر باشد.
