از هر کسی می پرسیدی امروز برای چه به اینجا آمده ای؟ بعد از گفتن زنده نگه داشتن اسلام و حفظ انقلاب و صیانت از خون شهدا، محکم و با شورو حال خاصی می گفت: به خاطر رهبرم!
گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دل توی دلم نبود.فکرم در کوچه پس کوچه های بهمن 57 پرسه می زد. صدای شلیک گلوله، گام های مضطرب در حال فرار و قوطی اسپری رنگی که درکناردیوار افتاده بود. مسیر قوطیِ رنگ را که بر روی دیواردنبال می کردی می رسیدی به این" مرگ بر شاه درود بر خمینی" که با دست های خونی نویسنده اش مهر شده بود.
ایستگاه انقلاب... صدای گوینده مترو مرا به خود می آورد.همین جا باید پیاده می شدم. با اولین قدم در خیابان انقلاب انگار وارد دنیای جدیدی شدم. این همان خیابانی بود که در مسیر هر روزه ام ساکت و آرام به آدم ها نگاه می کرد اما دیروز یک شور و هیجان خاصی داشت. او هم از دیدن این حماسه حضور به وجد آمده بود. انگار تا دیروز همه چیز سیاه و سفید بود و امروز رنگی !!
سرتاسر خیابان ها پر شده بود از غرفه های مختلفی که می خواستند به نحوی جشن تولد انقلاب را تبریک بگویند. هر کدامشان ساز خودش را می زد اما قشنگترینش سازی بود که مردم با نُت وحدت می نواختند.سرودهای انقلابی دل های مردم را به هم نزدیک تر می کرد.چرا که با پخش هر یک از آن ها،خاطرات تک تک مردم قدم به قدم خیابان های انقلاب را آب و جارو می کرد تا به آزادی برسد.و آزادی یعنی شیرین ترین خاطره مشترک آن ها، یعنی همان 22 بهمن1357.
به چشم هر کسی نگاه می کردی برق می زد. برقی که حاکی از یک غرور ملی بود. از کودکی که در آغوش مادرش با تعجب به سیل جمعیت نظاره می کرد و در ناخوداگاهش یاد می گرفت روزی او باید این قدم هارا بردارد تا پیرمردی که با عصای چوبی و پر از حرفش، راهی را که یک بار با هزارها اضطراب و نگرانی از آن گذشته بود و حالا سلّانه سلّانه و با آرامشی عمیق طی می کرد، همه یک حرف داشتند. کلید واژه تمام این آدم ها "یکرنگی" بود.
از هر کسی می پرسیدی امروز برای چه به اینجا آمده ای؟ بعد از گفتن زنده نگه داشتن اسلام و حفظ انقلاب و صیانت از خون شهدا، محکم و با شورو حال خاصی می گفت: به خاطر رهبرم!
و اینجاست که معنای این شعار را درک می کنی: " این همه لشگر آمده به عشق رهبر آمده"...
اهای ضد انقلاب آهای استکبار ببین خروش ملت را ببین عشق ملت به رهبر رو . همه چیز تو عکسها پیداست . می گویند که ان چیز که با چشم می بینی رو می پذیری پس دیدید با چشم و بازهم می بینید ولی متاسفم چون تجربه ثابت کرده که سرتون رو مثل کبک کردید توی برف ولی باز هم 
