به گزارش شهدای ایران ؛مساله ایشان در مناظرات فقط پیروزى و شکست نبود، در روایات هست که ایشان براى پیروزى وارد بحث نمیشدند. هدفشان جدل و غلبه نبود. صریح میفرمایند که اگر کسى در یک مباحثه اى با مخالفش شرکت کند، براى زمین زدن او، نقشه بکشد براى خراب کردن او، این کار مورد قبول ما اهل بیت نیست، طبق منطق ما نیست. فرمودند جلسه اى که در آن مجادله میشود، یعنى هدف، کشف حقیقت نیست و صحبت از نجات و هدایت و رشد نیست، صحبت از این است که چه کسى برد و چه کسى باخت، صحبت از این است که چه کسى تحقیر و چه کسى تعظیم شد، این جدل است و به لحاظ اخلاقى مورد قبول ما نیست.



در احتجاجات و مناظراتى که از حضرت ثبت شده، دارد که وقتى امام میدیدند طرف بحث، دارد در بحث شکست میخورد و در میان جمع دارد تحقیر میشود، سر وته بحث را جمع میکردند و فقط تا حدى بحث را ادامه میدادند که حضار بفهمند اسلام آسیب پذیر نیست، حق است و قابل دفاع است. از آن حد به بعد که مساله روشن شده و ادامه بحث نوعى تیر خلاص زدن به طرف مقابل و تحقیر اوست، امام رضا بحث را قیچى میکردند. اینکه دارم عرض میکنم، حداقل دو سه جا در سیره مناظراتى حضرت بیان شده است.
مثلا در یک جا وقتى طرف مقابل در بحث با ایشان در بن بست گیر افتاده، امام به اباصلت میفرمایند که خلّنى و ایاه من را با ایشان تنها بگذارید. اینجا درست همان جایى است که در بحث ها، ما در دلمان به طرف مقابل میگوییم، حالا گیرت آوردم! درست در همانجا امام رضا میفرمایند جلسه را ختم میکنیم و میخواهم با ایشان در خلوت صحبت کنم که تحقیر نشود.
در کجاى دنیا و در کدام مناظره چنین روشى را دیده ایم؟
اخلاق، منطق و آزادى ، سه عنصرى است که به وضوح در مناظرات حضرت رضا دیده میشود.