سیدمصطفی میرسلیم وزیر اسبق ارشاد،عضو حزب موتلفه اسلامی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام طی یادداشتی به بررسی محورهای همگرایی جریان اصولگرایی پرداخته است
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم،مشروح یادداشت سیدمصطفی میرسلیم به شرح زیر است:
در تاریخ 19 مهرماه 1393 جمعی از اصولگریان زیر یک سقف جمع شدند تا ارادۀ خود را برای همگرایی نشان دهند؛ این قدم مبارکی است که باید قدر دانست ولی البته بیش از یک مقدمه نیست.
پیش نیاز همگرایی چیست؟ اصولگرایان از ده سال گذشته به ویژه فعالیتهای مهمی داشتهاند و به توفیقات ارزشمندی دست یافتهاند، الحمدلله؛ اما اشکالاتی نیز لاجرم در تصمیمات و اقداماتشان بوده است. اگر بخواهیم شعار همگرایی تحقق یابد ابتدا باید همگی با صداقتِ تمام، وجود آن اشکالات را اعتراف کنیم و سپس به کمّ و کیف آن بپردازیم.
اگر عدهای معتقد باشند که هیچ اشکالی در کار اصولگرایان در آن دوران نبوده، نه تنها از واقعگرایی به دورند که با چنان غروری، از اصولگرایی فاصله میگیرند. هر شخصیت و هر گروه سیاسی خود بهتر میداند چه نقصی داشته و موجب بروز چه اشکالی شده است. صداقت اصولگرایی ایجاب میکند که پرداختن به خود را وجهۀ همت قرار دهیم و به جای متهم کردن دیگران ابتدا به نقادی خود بپردازیم. البته هرچه مسئولیتمان بزرگتر بوده باشد تشخیص آن اشکالات و ابعاد و علل و عوامل آن مهمتر و ضمناً دشوارتر میشود اما در هر حال از آن ناگزیریم.
قدم دوم، رسیدن به تحلیل مشترک است؛ چرا آن اشکالات پدیدار شد؟ انگیزۀ آنها چه بود؟ چه آثاری برجای گذاشت؟ دستیابی به تحلیل مشترک بسیار سخت و نیازمند مذاکرات فراوان است ولی برای اصولگرایان واقعی که اهل محاسبۀ نفساند دستیابی به آن غیر ممکن نیست، بهعلاوه کار واجبی است بنا به فرمودۀ: حاسبوا قبل ان تحاسبوا!
قدم سوم ، ارزیابی مشترک از شرایط داخلی کشور و شرایط پیرامونی است؛ رقبای ما در چه اندیشهای هستند و بدخواهان خارجی و مزدوران داخلیشان به چه حیلهای مشغولاند؟ اگر واقعا بر مبنای اصول حرکت کنیم این ارزیابی مشترک نیز مواجه با مشکل نمیشود؛ هرچه از اصول بیشتر فاصله بگیریم در نیل به چنان ارزیابی کمتر تفاهم حاصل خواهد شد و مدت زمان بیشتری را از دست خواهیم داد و در نتیجه رقبای داخلی و بدخواهان خارجی ما بیشتر سود خواهند برد.
قدم چهارم، تعریف هدف مشترک کوتاه مدت و میان مدت است. بدون هدف مشترک، همگرایی مفهوم ارزشمندی ندارد. پس باید مشخص کنیم به چه مقصد و مقصودی میخواهیم برسیم.
قدم پنجم، تدوین راهکار است. اگر همۀ اصولگرایان به یک دسته راهکار واحد برسند آنگاه به اتحاد نائل میشویم؛ ولی معمولاً در این جا سلایق خودنمایی میکند، بنابراین باید مراقبت کرد که راهکارها به گونهای تدوین گردد که با اساس هماهنگی تباین پیدا نکند تا از یاری حق محروم نگردیم.
سید مصطفی میرسلیم
رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
در تاریخ 19 مهرماه 1393 جمعی از اصولگریان زیر یک سقف جمع شدند تا ارادۀ خود را برای همگرایی نشان دهند؛ این قدم مبارکی است که باید قدر دانست ولی البته بیش از یک مقدمه نیست.
پیش نیاز همگرایی چیست؟ اصولگرایان از ده سال گذشته به ویژه فعالیتهای مهمی داشتهاند و به توفیقات ارزشمندی دست یافتهاند، الحمدلله؛ اما اشکالاتی نیز لاجرم در تصمیمات و اقداماتشان بوده است. اگر بخواهیم شعار همگرایی تحقق یابد ابتدا باید همگی با صداقتِ تمام، وجود آن اشکالات را اعتراف کنیم و سپس به کمّ و کیف آن بپردازیم.
اگر عدهای معتقد باشند که هیچ اشکالی در کار اصولگرایان در آن دوران نبوده، نه تنها از واقعگرایی به دورند که با چنان غروری، از اصولگرایی فاصله میگیرند. هر شخصیت و هر گروه سیاسی خود بهتر میداند چه نقصی داشته و موجب بروز چه اشکالی شده است. صداقت اصولگرایی ایجاب میکند که پرداختن به خود را وجهۀ همت قرار دهیم و به جای متهم کردن دیگران ابتدا به نقادی خود بپردازیم. البته هرچه مسئولیتمان بزرگتر بوده باشد تشخیص آن اشکالات و ابعاد و علل و عوامل آن مهمتر و ضمناً دشوارتر میشود اما در هر حال از آن ناگزیریم.
قدم دوم، رسیدن به تحلیل مشترک است؛ چرا آن اشکالات پدیدار شد؟ انگیزۀ آنها چه بود؟ چه آثاری برجای گذاشت؟ دستیابی به تحلیل مشترک بسیار سخت و نیازمند مذاکرات فراوان است ولی برای اصولگرایان واقعی که اهل محاسبۀ نفساند دستیابی به آن غیر ممکن نیست، بهعلاوه کار واجبی است بنا به فرمودۀ: حاسبوا قبل ان تحاسبوا!
قدم سوم ، ارزیابی مشترک از شرایط داخلی کشور و شرایط پیرامونی است؛ رقبای ما در چه اندیشهای هستند و بدخواهان خارجی و مزدوران داخلیشان به چه حیلهای مشغولاند؟ اگر واقعا بر مبنای اصول حرکت کنیم این ارزیابی مشترک نیز مواجه با مشکل نمیشود؛ هرچه از اصول بیشتر فاصله بگیریم در نیل به چنان ارزیابی کمتر تفاهم حاصل خواهد شد و مدت زمان بیشتری را از دست خواهیم داد و در نتیجه رقبای داخلی و بدخواهان خارجی ما بیشتر سود خواهند برد.
قدم چهارم، تعریف هدف مشترک کوتاه مدت و میان مدت است. بدون هدف مشترک، همگرایی مفهوم ارزشمندی ندارد. پس باید مشخص کنیم به چه مقصد و مقصودی میخواهیم برسیم.
قدم پنجم، تدوین راهکار است. اگر همۀ اصولگرایان به یک دسته راهکار واحد برسند آنگاه به اتحاد نائل میشویم؛ ولی معمولاً در این جا سلایق خودنمایی میکند، بنابراین باید مراقبت کرد که راهکارها به گونهای تدوین گردد که با اساس هماهنگی تباین پیدا نکند تا از یاری حق محروم نگردیم.
سید مصطفی میرسلیم
رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام