مدیر عامل انجمن سینمای انقلاب ودفاع مقدس طی نامه‌ای خطاب به محمدرضا شجریان نوشت: این مرز و بوم سرزمین زنان و مردانی است که افتخارات خود را از اعتقادات، فرهنگ و تمدن خویش دارند نه از تعظیم به بیگانگان و امروز نام کسانی برای ملت ما بزرگ است که هیچ نشانی بر سینه‌شان آویخته نشد.
به گزارش شهدای ایران، محمدرضا شرف الدین، مدیر عامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، در واکنش به اظهارات محمدرضا شجریان درباره عدم دریافت نشان شوالیه توسط حسین علیزاده، نامه‌ای را منتشر کرده است که متن آن در ذیل آمده است؛
خدمت استاد محمدرضا شجریان
باعرض سلام، احترام و ادب
استادعزیز، این ترانه شما ضمن ایجاد هیجان و روح سلحشوری در رزمندگان، انیس خلوت‌های امثال من در سنگرهای دفاع از میهن و ملتم بود، درجنگ تحمیلی.
هنوز هم فراموش نکرده‌ام، ربنای شما سالهاست از رسانه ملی پخش نمی‌شود ولی من روی گوشی همراهم دارم و هربار می‌شنوم مطمئن‌تر می‌شوم که بسیاری از افتخارات که نصیب برخی می‌شود هدیه خاص خداوندیست، به بندگان برگزیده خود و قریحه ذاتی، هنری یا علمی بهانه است. چنان که افتخار سرودن «علی‌ای همای رحمت» را خداوند متعال فقط به مرحوم شهریار داد و یا «باز این چه شورش است...» را به مرحوم محتشم عطا فرمود، افتخار نوای ربنا را نیز به شما تقدیم کرد.
این مرز و بوم سرزمین زنان و مردانی است که افتخارات خود را از اعتقادات، فرهنگ و تمدن خویش دارند نه از تعظیم به بیگانگان. امروز نام کسانی برای ملت ما بزرگ است که هیچ نشانی بر سینه‌شان آویخته نشد و بالا‌ترین نشان افتخار برای آن‌ها احترام و تعظیمی است که ملت به نام جاویدان آنان می‌نمایند. ستارخان، باقرخان، امیرکبیر و ده‌ها و ده‌ها قهرمان ملی و همه آن‌ها که عزت شهادت را برخفت تعظیم در مقابل قدرت‌های به اصطلاح بزرگ در جنگ تحمیلی برگزیدند. همه سرداران شهید، لقب سرداری را بعد از شهادت از ملت خود دریافت کردند و در زمان حیاتشان کسی به آنان مدال نداد. در مقابل کسانی که برای مقاصد خود، کسبشان و منزلت به سفارتخانه روس و انگلیس پناه می‌بردند، امروز در چشم ملت ما مردود، خوار و خفیف و بدنامند.
هنرمند عزیز وطنم، جناب آقای شجریان، دولت مردانی که شما از آن‌ها سپاسگذاری نموده‌اید در سی و اندی سال پیش تاکنون در مقابل ملت شریف، نجیب و مظلوم ایران، تمام قد ایستاده‌اند تا جایی که فرانسه را به دشمن تمام عیار ملت ایران تبدیل کرده‌اند. حمایت سیاسی، نظامی و لجستیکی ازصدام و تروریست‌ها از اقدامات اسلاف همین دولت مردان بر علیه ملت شریف شماست و امروز همین دولت مردان فرانسه چوب لای چرخ مذاکرات هسته‌ای می‌گذارند چنان که فرانسه به قطب مخالف پیشرفت مذاکرات و لغو تحریم‌ها تبدیل شده است.
امیدوارم تن شریف شما و عزیزانتان هرگز نیازمند نازطبیبان نگردد، لاکن خوب است سری به بیمارستان‌هایی بزنید که بیماران خاص به خصوص بیماران سرطانی بستری هستند و از نزدیک دردهای هم وطنانتان را مشاهده کنید، آن وقت مطمئنم ادبیات شما درخطاب به دولت مردان فرانسه که نمی‌گذارند مذاکرات هسته‌ای به نتیجه برسد و تحریم‌ها برداشته شود تغییر می‌کند.
مطمئنم اگر لختی تآمل کنید نامه‌ای به آقای وزیر امورخارجه فرانسه خواهید نوشت و شاید نشان افسری شوالیه که به شما اهدا کرده‌اند را برایشان پس خواهید فرستاد و به آن‌ها خواهید گفت که هرگز لقب استادی که ملت ایران به شما ارزانی داشته است را به نشان سخیف و ارتجاعی قرون وسطائی که سمبل مسلمان کشی است تنزل نخواهید داد.
من مطمئنم که آن‌ها آن نشان سبز رنگ را به لباس شما آویختند، نه به سینه شما، سینه شما پر از عشق ایران، سرای امید است.
هم وطن شما، محمدرضا شرف الدین
خدمت استاد محمدرضا شجریان
باعرض سلام، احترام و ادب
استادعزیز، این ترانه شما ضمن ایجاد هیجان و روح سلحشوری در رزمندگان، انیس خلوت‌های امثال من در سنگرهای دفاع از میهن و ملتم بود، درجنگ تحمیلی.
هنوز هم فراموش نکرده‌ام، ربنای شما سالهاست از رسانه ملی پخش نمی‌شود ولی من روی گوشی همراهم دارم و هربار می‌شنوم مطمئن‌تر می‌شوم که بسیاری از افتخارات که نصیب برخی می‌شود هدیه خاص خداوندیست، به بندگان برگزیده خود و قریحه ذاتی، هنری یا علمی بهانه است. چنان که افتخار سرودن «علی‌ای همای رحمت» را خداوند متعال فقط به مرحوم شهریار داد و یا «باز این چه شورش است...» را به مرحوم محتشم عطا فرمود، افتخار نوای ربنا را نیز به شما تقدیم کرد.
این مرز و بوم سرزمین زنان و مردانی است که افتخارات خود را از اعتقادات، فرهنگ و تمدن خویش دارند نه از تعظیم به بیگانگان. امروز نام کسانی برای ملت ما بزرگ است که هیچ نشانی بر سینه‌شان آویخته نشد و بالا‌ترین نشان افتخار برای آن‌ها احترام و تعظیمی است که ملت به نام جاویدان آنان می‌نمایند. ستارخان، باقرخان، امیرکبیر و ده‌ها و ده‌ها قهرمان ملی و همه آن‌ها که عزت شهادت را برخفت تعظیم در مقابل قدرت‌های به اصطلاح بزرگ در جنگ تحمیلی برگزیدند. همه سرداران شهید، لقب سرداری را بعد از شهادت از ملت خود دریافت کردند و در زمان حیاتشان کسی به آنان مدال نداد. در مقابل کسانی که برای مقاصد خود، کسبشان و منزلت به سفارتخانه روس و انگلیس پناه می‌بردند، امروز در چشم ملت ما مردود، خوار و خفیف و بدنامند.
هنرمند عزیز وطنم، جناب آقای شجریان، دولت مردانی که شما از آن‌ها سپاسگذاری نموده‌اید در سی و اندی سال پیش تاکنون در مقابل ملت شریف، نجیب و مظلوم ایران، تمام قد ایستاده‌اند تا جایی که فرانسه را به دشمن تمام عیار ملت ایران تبدیل کرده‌اند. حمایت سیاسی، نظامی و لجستیکی ازصدام و تروریست‌ها از اقدامات اسلاف همین دولت مردان بر علیه ملت شریف شماست و امروز همین دولت مردان فرانسه چوب لای چرخ مذاکرات هسته‌ای می‌گذارند چنان که فرانسه به قطب مخالف پیشرفت مذاکرات و لغو تحریم‌ها تبدیل شده است.
امیدوارم تن شریف شما و عزیزانتان هرگز نیازمند نازطبیبان نگردد، لاکن خوب است سری به بیمارستان‌هایی بزنید که بیماران خاص به خصوص بیماران سرطانی بستری هستند و از نزدیک دردهای هم وطنانتان را مشاهده کنید، آن وقت مطمئنم ادبیات شما درخطاب به دولت مردان فرانسه که نمی‌گذارند مذاکرات هسته‌ای به نتیجه برسد و تحریم‌ها برداشته شود تغییر می‌کند.
مطمئنم اگر لختی تآمل کنید نامه‌ای به آقای وزیر امورخارجه فرانسه خواهید نوشت و شاید نشان افسری شوالیه که به شما اهدا کرده‌اند را برایشان پس خواهید فرستاد و به آن‌ها خواهید گفت که هرگز لقب استادی که ملت ایران به شما ارزانی داشته است را به نشان سخیف و ارتجاعی قرون وسطائی که سمبل مسلمان کشی است تنزل نخواهید داد.
من مطمئنم که آن‌ها آن نشان سبز رنگ را به لباس شما آویختند، نه به سینه شما، سینه شما پر از عشق ایران، سرای امید است.
هم وطن شما، محمدرضا شرف الدین
