به گزارش شهدای ایران، هنگامی که تنها 12 سال وشش ماه و هفده روز عمر کرده بود ، در عملیات والفجر 4 در پنجوین عراق بر اثر اصابت خمپاره شهید شده است . این شهید ، الله شکر شکاری است که سه روز مانده به عید –به قول مادرش – سه روز مانده به عید سال 1350 در روستای «مقصودلو علیا» که تقریباً در ساحل رود ارس قرار دارد ، به دنیا آمده که البته شناسنامه اش را به تاریخی دیگر گرفته اند . به هنگام تولد موهای کم پشتی داشت که پیشانی او را بلند نشان می داد و این وضع بعدها هم ادامه داشت .
مادرش با وجود تمام محدودیت زندگی خانواده کوچرو تازه اسکان یافته ، اورا از سینه شیر داد و در حالی که حداقل امکانات زندگی مهیا بود و زندگی آدمیان را به تلاش های بی پایان ملزم می کرد ، اورا به پشت می بست و کارهایش را انجام می داد .
هنگامی که پا گرفت و به راه افتاد ، در مقصود لو تنها سه چهار خانواده به تازگی اسکان یافته بودند که اغلب فامیل بودند . الله شکر با پسر عموهایش در بین خاک و خاکستر بازی میکرد و هنگامی که آدمی آن زمان و آن نوع بازی را به یاد می آورد ، تعجب می کند که چرا آن نوباوگان مریض نشدند و از پا نیفتادند . از بین خاک وحاکستر بود که الله شکر با پسر عموهایش قدم به روزگار کودکی گذاشت . فقر همچنان ادامه داشت و مخصوصاً که تعداد عائله بیشتر هم شده بود .
الله شکر خود شناسنامه اش را برداشت و رفت و در مدرسه ابتدایی ... ثبت نام کرد . شاگرد خوبی بود و شب ها در زیر فانوس و یا چراغ نفت سوز لامپا ، ساعت ها به درس و مشقش می رسید و در مجموع وضع تحصیلی رضایت بخشی داشت . اگر چه می شد احساس کرد که غربت خانواده در روستا ، غربت او نیز هست و از این جهت الله شکر غالباً تنها بود .
تنها بود وبا کسی قیل و قال نداشت و اگر مرافعه ای در بین کودکان مدرسه رخ می داد وساطت می کرد تا آشتی کنند .
هنگامی که این کودک صلح جو وارد دوران نوجوانی شد ، تجربه ای را پشت سر نهاده بود که بسیار استثنایی می نمود . او آن گاه که هنوز دوازده سالش تمام نشده بود ، به جبهه رفت بود و خدمه تدارکات گروهان علی اصغر در لشگر 31 عاشورا شده بود.
وصیت نامه:
دروصیت نامه اش آمده است : « اگر شهید شدم مرا ناکام نخوانید زیرا چه کامی بهتر از شهادت در راه خدا وجود دارد .»