به گزارش شهدای ایران، همزمان با سال‌روز شهادت مجید شهریاری، دانشمند هسته‌ای کشور، بیست و چهارمین نشست نقد فیلم‌سازان جوان سینمای انقلاب نیز با اکران و نقد مستند «میراث مجید» برگزار شد.

شهید شهریاری هشتم آذر 89 در پی یک عملیات تروریستی در یکی از خیابان‌های تهران به شهادت رسید. مستند «میراث مجید» به کارگردانی مصطفی آتش‌مرد، منش این شهید والا مقام را در زندگی شخصی و علمی از زبان خانواده، همکاران و دانشجویان او روایت می‌کند.

در جلسه این هفته نشست فیلم‌سازان جوان سینمای انقلاب، عارف افشار از دست‌اندرکاران تولید میراث مجید و دکتر فریدون عباسی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران حضور داشتند و پس از سخنرانی به سؤالات حاضران پاسخ گفتند. هم‌چنین قرار بود کارگردان این فیلم نیز در نشست حضور داشته باشد اما وی موفق به شرکت در این جلسه نشد.

همه چیز از روز واقعه شروع شد

در نخستین بخش از نشست، حاضران به تماشای مستند «میراث مجید» نشستند. پس از پایان اکران عارف افشار پشت میکروفن قرار گرفت و سخنان خود را آغاز کرد. وی سخنان خود را با تشکر از برگزارکنندگان نشست به خاطر بهای مجدد به فیلم آغاز کرد و گفت: برای تولید این فیلم خیلی زحمت کشیده شده است، قصه­ی این فیلم از اینجا شروع شد که جمع دانشجویی ما در دانشگاه شهید بهشتی تک­تک پلان­های فیلم را درک کرده بودیم. روز هشتم آذر سال 89 من داشتم از کلاسم در دانشکده ریاضی برمی‌گشتم که دیدم از درب دانشگاه ورودی صدای خیلی عجیب و غریبی آمد.

عارف افشار با بیان اینکه دانشجویان دانشگاه به خاطر ترور شهید علی محمدی با پدیده ترور دانشمندان هسته‌ای بیگانه نبودند افزود: بلافاصله بعد از صدای انفجار من احساس کردم هجده هزار دانشجو به سمت میدان دانشگاه هجوم بردند که واقعاً لحظه­ی تلخی بود و حتی یادآوری‌اش هم برای ما سخت است، اما بعداً متوجه شدیم که در اتوبان ارتش هم همین اتفاق افتاده است.

شهید شهریاری، ظرفیتی برای جذب دانشجویان حق‌طلب

وی در ادامه گفت: یک سال بعد از این ماجرا ما در این فکر بودیم که برای جذب ورودی­های جدید به تشکل‌های اسلامی یک عاملِ انگیزشی خیلی جدی پیدا کنیم، به همین خاطر پیش یکی از اساتید رفتیم که ایشان حرف خیلی جالبی زدند، گفتند که در دانشگاه شما یک نفر وجود دارد که اگر شما کل عمرتان را برای این آدم بگذارید، نه تنها دانشجوهای ورودی جدید دانشگاه شما، بلکه کل دانشجوهای حق­طلب دنیا را هم می­توانید با او جذب کنید.

افشار افزود: کسی که برای مشورت پیشش رفته بودیم بعد از این جمله، خاطره پوزخند تحقیرآمیز طرف غربی به مذاکره‌کنندگان ایرانی برای تولید سوخت بیست درصد را تعریف کرد و گفت شما به خاطر آن پوزخند هم شده باشد، باید بروید برای شهید شهریاری کار کنید، برای همین یک جورهایی به غیرت ما برخورد و از همان روز استارت کار را زدیم.

افشار سپس به مرحله تولید مستند میراث مجید اشاره کرد و گفت: چون ما برای تولید فیلم مشکل پشتیبانی و پولی داشتیم سراغ دفاتر فیلم‌سازی رفتیم و به طریقی به خانه­ی مستند معرفی شدیم، اتفاقاً آن‌ها هم گفتند برای تولید مستند در مورد شهید شهریاری پای کار هستند و حتی اگر لازم باشد از خودشان پول می­گذارند.

ماجرای شکایت به امام زاده صالح (ع)

این فعال فرهنگی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به کسب شناخت بیشتر عوامل تولید مستند از شخصیت شهریاری در روند ضبط مصاحبه‌ها گفت: هرچه پیش می­رفتیم می­دیدیم شهریاری چقدر آدم ذوابعادِ عجیب و غریب، دانشمندِ بچه مسلمان و عارف وارسته‌ای هستند، شاید هرکدام از این مصاحبه­هایی که در فیلم هست دیدید، خودش یک ساعت باشد، به قدری مصاحبه­ها زیاد شد که در تدوین فقط به فعالیت­های علمی و خاص شهید شهریاری در ایام شهادت و روایت شهادت اکتفا کنیم.

عارف افشار با بیان اینکه تا دو هفته قبل از مراسمی که می‌خواستیم مستند را به آن برسانیم فقط ده بیست درصد کار را تصویربرداری کرده بودیم گفت: هیچ چیز دستمان نبود و من خیلی به هم ریخته بودم، با حالت گله و شکایت به امام­زاده صالح (ع) رفتم، فاتحه هم نخواندم. گفتم من آمدم شکایت، ما این کار را برای خودمان شروع نکردیم، حالا دیگر خودتان هر چه می­دانید. بعد از 40 دقیقه که به خانه رسیدم دوستی تماس گرفت و گفت آن بنده خدایی که می­خواستی مصاحبه بگیری و قبول نمی‌کرد فردا ساعت 10 منتظرت است. افراد دیگری هم که نمی‌آمدند یکی یکی زنگ زدند و گفتند ما حاضریم صحبت کنیم.

وی ادامه داد: با این اتفاقات 90 درصد باقیمانده­ی فیلم‌برداری ما در یک روز انجام شد و فیلم هم در مراسمی که بیشتر از هزار نفر شرکت کننده داشت اکران شد و بعد هم  در جشنواره عمار جایزه گرفت.

رسانه‌ها از دیپلمات‌ها هم عقب‌ترند

پس از اتمام سخنان عارف افشار، سید حسن موسوی‌فرد مجری‌کارشناس نشست با بیان اینکه قبل از ترور شهدای هسته‌ای کمتر کسی فکر می­کرد برای بحث علمی هم ممکن است شهید بدهیم افزود: واقعیت این است که آن‌قدری که دانشمندان هسته‌ای تلاش کردند تا ما در مذاکرات سرمان را بالا بگیریم در عرصه رسانه واقعاً کاری نکرده­ایم، آن‌قدری که دیپلمات­ها و دانش‌مندان ما برای مسائل هسته­ای جنگیدند رسانه‌ها و رسانه­ای­های ما نجنگیدند و اصولاً نباید منتظر می­ماندیم که این حوزه شهید بدهد و بعد برایش فیلم­های قوی بسازیم، بلکه باید زودتر به این حوزه­ها ورود می­کردیم.

موسوی‌فرد با ذکر این مقدمه از دکتر فریدون عباسی برای حضور در جایگاه و طرح مسئله و دیدگاه‌هایش دعوت کرد.

اشتباه رایج درباره خدمات شهید شهریاری

دکتر عباسی سخنان خود را با توضیح در خصوص نقش شهید شهریاری در پیشرفت تکنولوژی هسته‌ای آغاز کرد و گفت: در جامعه بعضاً مطالبی گفته می‌شود که صحیح نیست، شهریاری آدم باهوشی بود و اگر در بحث غنی­سازی کار می‌کرد می‌توانست کار را به نتیجه برساند ولی واقعیت این است که کار ایشان غنی‌سازی نبود. آقای دکتر شهریاری بخش مهمی از محاسبات نوترونی مربوط به فرآیند تولید سوخت را به نتیجه رسانده بود و می­توانست رآکتور را مدل کند.

وی به فرآیند تبدیل محصول غنی­سازی به سوخت ِ پودرِ «یو.س.اُ.8» اشاره کرد و گفت: در این مرحله از کار تابش نوترون­ زیاد است و نگرانی‌هایی در خصوص اثرات تشعشعات رادیوآکتیویته بر بدن مهندسان وجود داشت، ولی شهید شهریاری محاسباتی را به انجام رساند و حساب و کتاب‌ها را مثل یک ماشین حساب دست مهندس­های شیمی و مکانیک و برق گذاشت و گفت بروید این کارها را بکنید، هیچ چیزتان هم نمی‌شود.

پس آقای شهریاری کی قرار است به درد بخورند؟

عباسی سپس تمجیدهای مصاحبه شوندگان مستند میراث مجید از شهید شهریاری را یادآور شد و افزود: این سؤال مطرح است که چرا در سازمان انرژی اتمی از شهریاری خیلی دیر استفاده شد، در یک مجلس ختمی که آقای دکتر شهریاری و بنده بودیم یکی از مدیران سازمان طبق معمول خیلی به ایشان ابراز احساسات و احترام کرد و گفت ما می­خواهیم از شما استفاده کنیم. من همان‌جا اعتراض کردم و گفتم تا کی می­خواهید این حرف­ها را بزنید، استفاده کنید دیگر، آقای شهریاری دیگر کی به درد بخورند؟! شاید این باعث شد یک تکانی بخورند و آقای دکتر شهریاری را به انرژی اتمی دعوت کنند و یک گروه محاسبات اصلی راه بیفتد.

شهدا از آسمان نیفتاده بودند

فریدون عباسی در بخش دیگری از سخنان خود توجه حاضران را به دانشمندان زنده هسته‌ای کشور نیز جلب کرد و گفت: الان استعدادهای خوبی در جامعه­ی ما هستند که نباید از آن‌ها غفلت کنیم و افراد را به دلایل مختلف کنار بگذاریم یا حذف کنیم.

عباسی با انتقاد از برخی جهت‌گیری‌ها در خصوص دست نیافتنی نشان دادن خلق و خوی شهدا گفت: من 30 سال با شهید علی‌محمدی و  16 سال با شهید شهریاری آشنا بودم و با هم ارتباط خانوادگی داشتیم. نزدیک 10 سال شهید رضایی­نژاد را می­شناختم و 4 سال از نزدیک با هم کار کرده بودیم، حدود 10 ماه هم شهید احمدی­روشن را می­شناختم و خصوصیات اخلاقی­شان را می­دانستم، این‌ها آدم­های خارق­العاده­ای نبودند، همان‌طور که شهدایی که در جبهه دیده بودم از آسمان نیامده بودند.

فریدون عباسی تصریح کرد: شهدا موجوداتی زمینی بودند که در همین مدرسه­ها و دانشگاه­ها درس ­خوانده بودند و شاید برخی اوقات یکی را ناراحت کرده باشند یا از دست کسی ناراحت شده باشند، ولی به هر حال به دیانت و به نظام اعتقاد داشتند، سعی می­کردند کارشان را درست به انجام برسانند، علم­شان را نشر بدهند، بخیل هم نبودند. به نظر من اگر کسی در همین حد در جماعت مسلمین شرکت کند خدا دستش را می­گیرد و می­برد.

دانشمند هسته‌ای کشور در ادامه سخنان خود بالا بردن آستانه­ی تحمل را یکی از نیازهای جامعه امروز توصیف کرد و گفت: در فیلم‌سازی هم بعضاً رقابت­های ناسالم وجود دارد و رفیق بازی می­شود و ممکن است فیلمی را هم برنده کنند، به نظر من به این چیزها نباید توجه کرد، مهم این است که هر کدام از ما کارمان را درست انجام بدهیم.

فریدون عباسی گفت: همیشه در رقابت­ها شیطان می­تواند ما را وسوسه کند. در وادی علمی هم تا موقعی که لوح و سکه می­دهند خیلی­ها می­خواهند سری بین سرها دربیاورند، ولی همین که یک مقدار سخت شد، یک عده­ای درمی­روند و مثلاً می‌ترسند در مستند شهید شهریاری مصاحبه کنند.

به شهریاری و شاگردانش حسادت می‌ورزند

عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) در ادامه سخنان خود گفت: وقتی شهریاری شهید شد، برخی‌ها اسم او را از روی مقاله­ای که مالِ خود دکتر شهریاری بود حذف کردند و مقاله را به نام خودشان دادند، ولی دخترخانم­هایی هم بودند که تا روز آخر، اسم دکتر شهریاری را حتی بعد از شهادت روی تز و مقالاتشان نگه داشتند. هر دوتایش بود، وقتی کوره داغ شد، معلوم شد که چه کسانی ناخالصی دارند.

دکتر عباسی سپس از برخورد تند صورت گرفته با برخی از مصاحبه شوندگان مستند میراث مجید خبر داد و تصریح کرد: برخی‌ها بعداً کسانی را که در این فیلم شجاعانه راجع به دکتر شهریاری اظهار نظر می­کردند، تا گردنشان را نزدند ولشان نکردند، آن کسی که در فیلم شجاعانه صحبت می­کرد شاگرد اول است و شهریاری به شدت او را دوست داشت، گفتند استادی می­گذاریم که ردش بکند، و تا امضای «غلط کردم» از او نگرفتند، نگذاشتند پروپوزال دکترایش را دفاع کند.

فریدون عباسی با طرح این پرسش که چرا با کسانی که می­توانستند خط شهریاری را ادامه بدهند چنین برخوردهایی می‌شود خاطرنشان کرد: در عین اینکه خیلی‌ها به شاگردان شهریاری و هم به خود ایشان احترام می­گذارند اما برخی افراد نسبت به ایشان غیظ دارند. خود من را آقای دکتر شهریاری به زور از دانشگاه قبلی‌ام به دانشگاه شهید بهشتی منتقل کرد، خودش را گذاشت جلوی من و گفت: «به خاطر من بیا». شخصیتش این‌جور بود که آدم سنگ‌دلی مثل من را نرم کند، ولی بعداً شرایط به گونه­ای شد که حتی دانشجوهای من را نگذارند دکترایشان را بگیرند، یا من بخواهم از دانشگاه شهید بهشتی بروم بیرون.

دکتر عباسی در پایان این بخش از سخنان خود گفت: متأسفانه حسادت در جامعه­ی ما وجود دارد. حسادت خیلی بد است، به خاطرش حاضر نیستند حضور چند نفر را تحمل کنند، باید بزنند همه را درب و داغان کنند. اینجاست که باید عبرت­های عاشورا را جدی بگیریم. می­خواهم به آن‌هایی که در آینده فیلم می‌سازند، بگویم به حسادت توجه کنید!

و من زنده ماندم

دانشمند هسته‌ای کشور در بخش دیگر سخنان خود به ذکر خاطراتی از دوران دفاع مقدس پرداخت و گفت: من غیر از این بمبی که می‌خواستند ترورم کنند جاهای دیگری هم زنده مانده­ام که شاید بتوانند فیلم بشوند، 30 روز اول جنگ در خرمشهر زنده ماندم. خدا خواست من روز آخر ترکش بخورم، بچه‌ها فکر کردند من اگر آنجا بمانم شهید می­شوم. برای همین آمدند من را زیر آتش به آبادان برگرداندند و از اکیپ 25 نفره ما هشت نفر سالم به این طرف آب آمدند.

فریدون عباسی شرکت در عملیات آزادسازی منطقه­ی فتح­المبین را از دیگر تجربه‌های حضور خود در دفاع مقدس یاد کرد و یادآور شد: این بار درست در شروع عملیات گلوله خوردم و همراهانم وقتی متوجه شدند زخمی شده­ام من را از ماشین بیرون گذاشتند، گفتند ما حوصله­ی نعش­کشی نداریم، خودشان رفتند عراقی­ها آن‌ها را زدند. من رئیسشان بودم ولی چون برای کار هیجان داشتند من را از ماشین بیرون گذاشتند، نیت­شان خیر بود، می­گفتند یک مجروح ممکن است کندشان کند.

دکتر عباسی ادامه داد: پس از این‌که خودم را پانسمان کردم دوباره به خط رفتم و آن‌جا بودم تا عملیات تمام شد. در عملیات آزادسازی خرمشهر هم من از 6 تا گلوله­ی مستقیم تانک زنده ماندم. شاید باور نکنید که به نفر با تانک شلیک می­کردند.

فریدون عباسی در پایان بخش نخست سخنان خود تأکید کرد: می‌خواهم بگویم من فقط این­دفعه نبود که مرگ را جواب کردم، خداوند نمی­خواست من بروم، بالأخره یک بخشی­اش عذاب است که باید تحمل کنیم، یکی بخشی هم شاید این است که من اسباب کاری هستم.

تحقیق خیلی مهم است

پس از پایان سخنان دکتر عباسی، حاضران سؤالات خود را طرح کردند. اولین سؤال کننده از وی در خصوص توصیه‌هایش به مستندسازان و فیلم‌سازان جوان پرسید. عباسی پاسخ داد من به تحقیق اهمیت زیادی می‌دهم، به نظرم باید آدم داده­های واقعی را دربیاورد.

دکتر عباسی در تشریح سخن خود خاطره دیگری را از دوران دفاع مقدس بیان کرد و گفت: در عملیات رمضان رزمنده‌ای با یکی دعوایش شد و حرف‌های نامربوطی زد که ما انتظار نداشتیم. شب شد، من از کنار خاک‌ریز رد می­شدم، صدای همان فرد را شنیدم که داشت استغفار می­کرد که خدایا! من چرا این حرف‌ها را زدم، غلط کردم. صبح روز بعد گرگ و میش بود که جلوی دریاچه ماهی شهید شد. اگر ما بخواهیم فیلم این شهید را بسازیم، باید همین پرخاش‌گری ایشان را هم که جزو واقعیات است خیلی ظریف به آن بپردازیم.

واقعی بسازید

فریدون عباسی همچنین بر واقعی بودن فیلم‌سازی تأکید کرد و گفت: من همیشه به جوان‌ها می­گویم شما هم عین همان رزمندگان قبلی اسلام هستید که مجروح یا شهید شدند، اگر شرایط پیش بیاید شما هم همین‌جور می­شوید و نباید خیلی از جوان‌هایی که شاید ظاهرشان مثلاً یک جوری است بترسیم. مثلاً شهریاری در دوره­ی بچگی‌اش شیطنت نمی­کرد؟ فقط نماز می­خواند؟ یا هیچ وقت با تیرو کمان کسی را نزده است؟ من می­دانم از این کارها کرده است، یک آدم اگر می­خواهد راجع به یکی مستند درست کند، خوب است همان را هم به شکل محترمانه به تصویر بکشد.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) با اشاره به اینکه طبع فیلم‌ساز گاهی موجب می‌شود قیافه­ سوژه مظلوم نشان داده شود گفت: مثلاً شهریاری شوخی نمی­کرد؟ فوتبال نمی­کرد؟ در مستند شما اصلاً این نیست که ایشان فوتبال هم خوب بازی می­کرد، من دروازه­بان می­ایستادم و او همیشه یا خودش یا پسرش به من گل می­زدند، یا مثلاً شهریاری سیزده به­در نرفته؟ اتفاقاً با شهید علی‌محمدی در همان سیزده­به­در فوتبال بازی می­کنند و چه کری­هایی می­خوانند، بنابراین اگر تحقیق درست انجام بشود حتماً می­توانیم مستند دل‌چسب­تر و واقعی­تری بسازیم و شهید را درست معرفی کنیم.

وقتی علیه ایران فیلم می‌سازند یعنی مهم هستیم

در ادامه این جلسه شرکت کننده دیگری از دکتر عباسی در خصوص استراتژی ما برای تولید با موضوع فعالیت‌های هسته‌ای سؤال کرد و گفت: آیا تلاشی می‌شود که آن‌ها مثل حادثه طبس با تولید فیلم‌های سینمایی  از شکست‌های خود یک پیروزی بسازند؟

دکتر عباسی در خصوص سؤال این شرکت کننده، ضمن اشاره به عمر 35 ساله جمهوری اسلامی گفت: برای به قدرت رسیدن یک تفکر انقلابی در سطح کشور 35 سال زمان طولانی­ای نیست و ما نباید خودمان را با کشوری مثل آمریکا مقایسه کنیم که تمام دست‌آوردهای بشری و مهاجران فکری کره­ی زمین را به کشور خودش برده است.

فریدون عباسی رشد صنعت سینمای یک کشور را با میزان سرمایه‌های انسانی و اجتماعی موجود در آن کشور مرتبط دانست و گفت: در آمریکا مدت‌هاست همه سرمایه­ها از اروپا، آسیا و کشورهای عربی به دست آمده است اما ما تا 35 سال قبل یکی از اقمار آن‌ها بودیم و همین که ظرف 35 سال به صدور اندیشه رسیدیم و دنیای غرب از تفکر ما به وحشت افتاده است و این همه فیلم علیه ما می­سازد نشانگر توانمندی اندیشه ماست.

مشکل از بودجه نیست

دکتر عباسی با تأکید بر اینکه برای پیدا کردن راه‌حل نباید همیشه سراغ ساختارهای کلاسیک و بحث‌هایی مثل بودجه برویم گفت: درباره سؤال شما تفکر بسیجی، هم‌دلی، انسجام مدیریت و حاکمیت تفکر علمی خیلی می‌تواند کمک کند. یک‌بار من و شهید شهریاری  با شهید تهرانی مقدم ملاقاتی داشتیم قرار شد ما جواب این اشکالی را که می­گفت در سوخت موشک وجود دارد بدهیم. حتی آن موقع من و شهریاری از جیب­مان 5 میلیون تومان گذاشتیم، چون ایشان می‌گفت کار لشکر خدا و آقا امام زمان (عج) مانده است. اگر بخواهید فیلم بسازید، روی این مقوله کار کنید که وقتی دانش و فناوری در کشور پیشرفت می­کند، متخصصان، علما و دانشمندان چطور هم‌دیگر را پیدا می­کنند، چگونه تهرانی‌مقدم به عقلش می­رسد که از آدم‌هایی مثل شهریاری و عباسی که رشته­شان چیز دیگری است کمک بگیرد.

پشتیبان تیم مذاکره کننده هستیم

وی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر پشتیبانی از دولت جمهوری اسلامی گفت: فرق نمی­کند رئیس اجرایی­ دولت آقای روحانی یا آقای احمدی نژاد یا کس دیگری باشد، تا موقعی که مقام معظم رهبری از دولت حمایت می­کنند و دولت می­تواند در یک چارچوب درستی عمل کند، ما همه باید تیم مذاکره­کننده را پشتیبانی بکنیم، ولی در عین حال به آن‌ها یادآوری کنیم که از طایفه­گرایی دست بردارند،  از کارهای شتاب‌زده دست بردارند و خرد جمعی را به خدمت بگیرند، کم­کم باید یاد بگیریم کار کارشناسی بکنیم.

موضوعات راهبردی تشکیلات ندارند

در ادامه بیست و چهارمین نشست فیلم‌سازان جوان سینمای انقلاب شرکت کننده دیگری با اشاره به تصمیم خود برای تولید یک مستند در خصوص مذاکرات جاری هسته‌ای، از دکتر عباسی پرسید چرا دولت یا تیم مذاکره کننده مردم را در جریان اطلاعات مذاکرات قرار نمی‌دهند؟

دکتر عباسی در پاسخ گفت: به نظر من اشکال اصلی در این است که معلوم نیست موضوعات راهبردی در کشور با چه تشکیلاتی باید اداره شود، به نظر من شما  اگر درباره این موضوع مستند بسازید مهم‌تر است. اینکه چرا با افتادن یک هواپیما رئیس جمهورمان اعلام موضع می­کند یا قرار می‌شود دیگر هواپیماهای مشابه آن پرواز نکنند، البته موضوع افتادن هواپیما که عزیزان ما از دست رفتند واقعاً تأسف­بار است، ما باید حتماً این تأسف را داشته باشیم. ولی نیاییم یک دفعه صنعت راهبردی هوایی را مخدوش بکنیم و آن را به تعطیلی بکشانیم و تلقین کنیم هر تکنولوژی غیرغربی بد است.

عدم انتشار محتوای مذاکرات علت سیاسی دارد

عباسی سپس به محور سؤال شرکت کننده نشست برگشت و گفت: مسئله هسته­ای در همه دنیا با یک دیسیپلین و تشکیلات و ساختار خاصی اداره می­شود و هر شخص یا فارغ­التحصیل دانشگاهی نمی­تواند وارد صنعت هسته­ای شود، ولی ما به دلیل عجله­ و ناپختگی­هایی که در تشکیلات داشتیم همیشه مجبور بودیم برای اینکه  اطلاعاتمان درز نرود و آدم‌ها و مکان‌ها را شناسایی نکنند در خروج اطلاعات محدودیت‌های بیشتری قائل شویم.

دکتر عباسی در ادامه اهداف تیم مذاکره کننده فعلی را در منتشر نکردن اطلاعات مذاکرات متفاوت از گذشته ارزیابی کرد و گفت: این که الان اطلاعاتی نمی­دهند بیشتر جنبه سیاسی دارد، چون الان تفکری که در کشور حاکم شده است در دفاع از دیدگاه‌هایش، مرعوب غرب است، و اگر اطلاعات کامل مذاکرات را در اختیار جامعه بگذارند جناح­های سیاسی رقیب می­توانند از این اطلاعات  استفاده کنند.

دانشمند هسته‌ای کشور تصریح کرد: اگر سیاست‌مدارهای ما مرعوب غرب باشند و فکر کنند آنها سلاح‌های عجیب و غریبی دارند که می‌تواند ما را یک دفعه نابود کند و اگر تیم مذاکره کننده ایرانی با وادادگی مذاکره کند مطمئناً موفق نخواهند شد، البته خوش‌بختانه رهبری معظم در جریان امور هستند و خط قرمزها را مشخص کردند.

دکتر عباسی در انتهای سخنان خود وجود نظارت مجلس، مردم و رسانه ها بر تیم مذاکره کننده هسته‌ای را ضروری خواند و تأکید کرد: اینکه ما فکر کنیم هیچ کسی از خط قرمزهای مشخص شده مقام معظم رهبری عدول نمی­کند، من به این خوش­باوری نیستم و معتقدم حتما باید زور مجلس و رسانه­ها در این موضوع باشد تا یک جناح سیاسی خاص نتواند دستاوردهای تا الان ما را از بین ببرد، شتاب‌زده امتیاز بدهد و دیگر هیچ چیز نگیرد.
*دفاع‌پرس