شروع به کار این لامپ سخت‌جان، در سال ۱۹۰۱ بود، در آن زمان در «لیورمور» در ایالت کالیفرنیا این نوید داده شد که به زودی یک دستاورد مدرن فناوری نصب خواهد شد، این دستاورد لامپ‌های حبابی بودند که در آنها از رشته‌های کربنی استفاده شده بود.


این لامپ را مخترعی به نام آدولف آ کایلت، اختراع کرده بود و شرکت شلبی الکترونیک به صورت انبوه ساخته بود.

 

 

 


 لامپ در زمان خودش طراحی و زیبایی خاص خودش را داشت، رشته کربنی در آن به صورت خاصی انحنا داشت و انحنای خود حباب هم با لامپ‌های مرسوم آن زمان متفاوت بود.

علیرغم تولید این لامپ‌های باکیفیت شرکت تولیدکننده چندصباحی بیشتر دوام نیاورد و ورشکست شد. بعضی‌ها می‌گویند دلیل این امر، روشنایی اندک لامپ‌ها بوده، اما باید دانست در آن زمان این لامپ‌ها از لامپ‌های ادیسون هم نورانی‌تر بودند.

باید بگوییم که در این ۱۱۰ سال، کلا ۷ روز به خاطر تعمیرات خطوط برق و نیز قطعی برق تصادفی، لامپ خاموش بوده و در باقی روزها، لامپ به صورت مستمر روشن بوده است.

این لامپ در ایستگاه آتش‌نشانی شماره شش لیورمور نورافشانی می‌کند. البته در سال ۱۹۷۶، محل لامپ را عوض کردند و آن را از یک ایستگاه آتش‌نشانی به ایستگاه دیگری منتقل کردند. در آن زمان نگران بودند مبادا خارج کردن لامپ باعث شکسته شدنش شود، اما این اتفاق رخ نداد.

اما دلیل این عمر زیاد چیست؟

دو چیز: یکی قطر زیاد رشته مورد استفاده نسبت به رشته‌های معمول مورد استفاده و دیگری جنس کربنی رشته.



 پتنت این لامپ:
 

 

 جالب است بدانید که یک وب‌کم به صورت مرتب هر ۱۰ ثانیه از این لامپ عکس برمی‌دارد.