خبرنگار بیبیسی میگوید که موضع ۱+۵ و درخواست آنها برای گنجانده شدن پروتکل الحاقی مضاعف در متن توافقنامه نهایی، آینده مذاکرات را تهدید میکند.
به گزارش شهدای ایران، خبرنگار اعزامی بیبیسی به وین که مذاکرات ۱+۵ و ایران را برای این شبکه خبری گزارش میکند از سایه تهدید خواستههای جدید کشورهای غربی بر آینده مذاکرات سخن میگوید.
وی در صفحه خود در شبکه اجتماعی توئیتر نوشته که «به رغم ادامه گفتوگوهای (نمایندگان) ایران و آمریکا، موضع سخت ۱+۵ (و در خواستهایی) از جمله پروتکل الحاقی، میتواند مذاکرات را تهدید کند.»
بر اساس مفاد پروتکل الحاقی آژانس بینالمللی انرژی اتمی، بازرسان آژانس می توانند «به هرمکانی که برای انجام وظایف خود ضروری میدانند» مراجعه کنند که این امر به معنای دسترسی سرزده بازرسان خارجی به تمامی تأسیسات اتمی و پایگاههای نظامی کشور میزبان است.
دولت ایران پس از مذاکرات مهر ماه سال ۱۳۸۲ با نمایندگان انگلستان، فرانسه و آلمان، حاضر شد که بدون تصویب مجلس و در راستای «اعتمادسازی»، با اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی، فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورد و به بازرسان آژانس اجازه داد تا به صورت سرزده از مراکز اتمی و در برخی موارد از مراکز نظامی بازدید کنند.
نتیجه این «اعتمادسازی» ارجاع پرونده فنی ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد بود که در پی این اقدام، مجلس وقت با تصویب طرحی فوری، دولت جموری اسلامی ایران را به کاهش همکاری با آژانس و لغو اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی ملزم کرد.
اخیراً نمایندگان ۱+۵ از پروتکل الحاقی «مضاعف» سخن میگویند که گویا دامنه بازرسیهای سرزده را گستردهتر میکند.
در عرف بینالملل، بازدید سرزده از مراکز نظامی، به عنوان زیر سوال رفتن حاکمیت ملی دیده میشود.
یکی از مکانهای مورد علاقه غربیها برای بازدید سرزده، سایت نظامی پارچین است که پس از انتشار اخبار فراوان در رسانههای بینالملل و فشار بینالمللی بر دولت وقت ایران، بازرسان آژانس اجازه یافتند که دو دو نوبت در ژانویه و نوامبر ۲۰۰۵، از تأسیسات نظامی پارچین بازدید کنند.
پس از این بازدیدها، در گزارش gov/۲۰۰۵/۵۷ آمد که «از چهار نقطهای که به عنوان محلهای مورد علاقه آژانس تعیین شده بود، آژانس اجازه داشت تا هریک از این نقاط را انتخاب کند. چون از آژانس خواسته شده بود که تعداد ساختمان های مورد بازدید را کمتر کند، در نهایت ۵ ساختمان انتخاب شدند. آژانس برای ورود به این ساختمان ها و محیط اطرافشان، آزاد بود و توانست اقدام به جمع آوری نمونههای محیطی کند. نتایج این نمونه برداریها حاکی از عدم وجود مواد هستهای بود و آژانس هیچ گونه تجهیزات یا موادی که دارای کاربرد دوگانه مرتبط باشند در محلهای بازدید شده مشاهده نکرد.»
وی در صفحه خود در شبکه اجتماعی توئیتر نوشته که «به رغم ادامه گفتوگوهای (نمایندگان) ایران و آمریکا، موضع سخت ۱+۵ (و در خواستهایی) از جمله پروتکل الحاقی، میتواند مذاکرات را تهدید کند.»
بر اساس مفاد پروتکل الحاقی آژانس بینالمللی انرژی اتمی، بازرسان آژانس می توانند «به هرمکانی که برای انجام وظایف خود ضروری میدانند» مراجعه کنند که این امر به معنای دسترسی سرزده بازرسان خارجی به تمامی تأسیسات اتمی و پایگاههای نظامی کشور میزبان است.
دولت ایران پس از مذاکرات مهر ماه سال ۱۳۸۲ با نمایندگان انگلستان، فرانسه و آلمان، حاضر شد که بدون تصویب مجلس و در راستای «اعتمادسازی»، با اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی، فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورد و به بازرسان آژانس اجازه داد تا به صورت سرزده از مراکز اتمی و در برخی موارد از مراکز نظامی بازدید کنند.
نتیجه این «اعتمادسازی» ارجاع پرونده فنی ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد بود که در پی این اقدام، مجلس وقت با تصویب طرحی فوری، دولت جموری اسلامی ایران را به کاهش همکاری با آژانس و لغو اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی ملزم کرد.
اخیراً نمایندگان ۱+۵ از پروتکل الحاقی «مضاعف» سخن میگویند که گویا دامنه بازرسیهای سرزده را گستردهتر میکند.
در عرف بینالملل، بازدید سرزده از مراکز نظامی، به عنوان زیر سوال رفتن حاکمیت ملی دیده میشود.
یکی از مکانهای مورد علاقه غربیها برای بازدید سرزده، سایت نظامی پارچین است که پس از انتشار اخبار فراوان در رسانههای بینالملل و فشار بینالمللی بر دولت وقت ایران، بازرسان آژانس اجازه یافتند که دو دو نوبت در ژانویه و نوامبر ۲۰۰۵، از تأسیسات نظامی پارچین بازدید کنند.
پس از این بازدیدها، در گزارش gov/۲۰۰۵/۵۷ آمد که «از چهار نقطهای که به عنوان محلهای مورد علاقه آژانس تعیین شده بود، آژانس اجازه داشت تا هریک از این نقاط را انتخاب کند. چون از آژانس خواسته شده بود که تعداد ساختمان های مورد بازدید را کمتر کند، در نهایت ۵ ساختمان انتخاب شدند. آژانس برای ورود به این ساختمان ها و محیط اطرافشان، آزاد بود و توانست اقدام به جمع آوری نمونههای محیطی کند. نتایج این نمونه برداریها حاکی از عدم وجود مواد هستهای بود و آژانس هیچ گونه تجهیزات یا موادی که دارای کاربرد دوگانه مرتبط باشند در محلهای بازدید شده مشاهده نکرد.»
منبع: فارس