به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ سعید مستغاثی کارشناس و منتقد سینمایی درباره فیلم «سر به مهر» گفت: این فیلم یک فتح باب جدید در نوعی از سینماست که ارزش‌های دینی و فرهنگ دینی را وارد زندگی می‌کند و آن را یک چیز جدایی قرار نمی‌دهد و بین دین و زندگی فاصله‌گذاری نمی‌کند.

وی افزود: در این فیلم، فرهنگ دینی و ارزش‌های دینی به گونه‌ای وارد زندگی می‌شود که نوعی از سینمای اجتماعی متفاوت را مطرح می‌کند که با آن حرکت‌های سکولاریستی موجود در سینما و بسیاری از فیلم‌هایی که ما دینی فرض می‌کنیم تفاوت دارد که دین را با کنه زندگی فردی و اجتماعی آمیخته کرده است.

مستغاثی درباره اینکه این فیلم بیشتر فیلمی روانشناسانه است یا درباره نماز، با طرح این سوال که ارزش‌های دینی کجا اهمیت پیدا می‌کند، گفت: ارزش‌ها آنجا اهمیت می‌یابد که شخصیت ما را بسازد و وقتی شخصیت ما ساخته شد و در جهت تکامل و مسیر خدایی قرار گرفت جامعه ما را نیز می‌سازد

وی افزود: لیلی حاتمی در این فیلم یک شخصیت سردرگمی دارد که هم زندگی اجتماعی به هم ریخته دارد و تنهاست در حالی که به ظاهر ارتباطات اجتماعی بسیاری دارد و حالا نماز به کمک شکل‌گیری شخصیت فردی و پس از آن سر و سامان دادن شخصیت اجتماعی او می‌آید و او را از حالت بلاتکلیفی و تنهایی خارج می‌کند و این با نگاه صرف روانشناسانه متفاوت است.

این منتقد سینما درباره اینکه برخی استیصال صبا برای رسیدن به نماز را کافی نمی‌دانند، تاکید کرد: سینما خیلی ظرافت دارد و باید به گونه‌ای کار کرد که فیلم شعاری نشود و در فیلم «سر به مهر» این اتفاق به گونه‌ای افتاده است که مخاطب متوجه نمی‌شود چگونه نماز معضل صبا شده است.

وی افزود: آنقدر این معضل در بافت فیلم تنیده شده است که شما می‌بینید که مشکل او نماز خواندن و اینکه نماز را علنی بخواند، شده است و به نظرم ظرافت‌هایی در فیلمنامه وجود داشته که چنین اتفاقی بیافتد و نیازی نبوده که فیلم بیاید داد بزند.

مستغاثی ادامه داد: فیلم نیاز نداشته کل درشت کند و پیسی افتادن فرد یا دیدن مسجدی توسط او نصیحتی را نشان دهد، گویا این نماز یک چیز فطری است که البته به احتمال زیاد پیش زمینه‌هایی داشته که به کمک او آمده است و حتی به نظرم برخی این مباحث اگر در فیلم خیلی به آن پرداخته می‌شد قضیه این طور ملموس نمی‌شد بلکه فیلم به شکلی جلو می‌رود که برای بسیاری ملموس شود.

وی در عین حال تصریح کرد: البته این خجالت کشیدن می‌تواند تنها به مقوله نماز مربوط نباشد بلکه هر مقوله دینداری که ما دچار آن هستیم که مثلا فلان حرف را نزنیم یا فلان عمل را انجام ندهیم که ممکن است بقیه ناراحت شوند را می‌تواند دربر بگیرد و این موضوع در خیلی از موارد می‌تواند کاربرد داشته باشد.

مستغاثی درباره ضعف‌های فیلم با بیان اینکه ضعف‌هایی که به نظر من می‌رسد بیشتر سلیقه‌ای است، گفت: مثلا نیازی نبود که همه آن‌ جامعه، جامعه پرتی نشان داده شود و می‌توانستیم ببینیم که آنها هم نماز می‌خوانند و جامعه کاملا بی‌نماز نیست.

وی افزود: یکی دیگر از ضعف‌های فیلم به نظرم در قسمت آخر فیلم‌ است که به جای اس‌ام‌اس که اول نتوانست بدهد در سینما خود انسانی «صبا» از پشت پرده اس‌ام‌اس و اینترنت و دیجیتال می‌آمد بیرون و می‌گفت می‌خواهم نماز بخوانم هر چند این ممکن است سلیقه‌ای باشد اما به نظر به این شکل پیام‌های بهتری منتقل می‌شد.

مستغاثی ادامه داد: به نظرم حتی می‌توانست به صورت گذار به فضایی که باعث شده چنین شرم‌هایی در جامعه شکل بگیرد را ارائه کند که این فضا، فضای رایجی در برخی طبقات جامعه است که نوعی بی‌دینی را ترویج می‌کنند که باعث می‌شود دینداران ما هم نوعی خجالت و شرم داشته باشند.

منبع : فارس