به گزارش شهدای ایران، صادق رئیسی کیا در یادداشتی که برای مهر ارسال کرده نوشته است: « مولایمان علی که درود خدا بر او باد فرمود: سازش و مدارای مردم با یکدیگر از برترین اعمال است.

دوست من جناب آقای علی دایی؛ این نامه را نه چون من نوشته ام بلکه چون از کلام بزرگان مدد گرفته ام با دقت بخوان. تیر چون از کمان رها شد بازگرداندنش محال است اما در چله ماندنش فرصت پرتاب را از انسان نمی گیرد.

علی دایی مشهور است او را محبوب کن. به زندان فرستادن استاد، برای شاگرد جز بدنامی ندارد. هرچند میرعماد، هنرمندی تندخو و پرخاشگر بود اما کشتن او برای شاه عباس صفوی ننگی ابدی آورد.

از بزرگان دینی ما نقل است که فرموده‌اند: به بزرگتر خود احترام بگذار و بگو او فرصت بیشتری برای کسب فضائل و ادای عبادات داشته است و کوچکتر از خود را محترم بشمار و بگو او فرصت کمتری برای معصیت و خطا داشته است. پس بدین ترتیب همه را باید از خود بهتر بدانیم و این سخن به آقای محمد مایلی کهن نیز بر می گردد و البته از بزرگترها و خصوصاً اساتید انتظار بیشتری می رود.

دوست من جناب آقای محمد مایلی کهن؛ صراحت کلام به معنی پرده دری نیست! علی دایی را باید کمک کرد تا اسطوره بماند. تخریب او هیچ کمکی به اصلاح و تقویت اخلاق ورزشی نمی کند بلکه باور جوانها را خدشه دار می نماید.

جناب آقای دایی؛ بزرگی اگر با بزرگواری همراه نباشد، ماندگاری محال است. مرحوم تختی چون بزرگوار بود بزرگی اش را نشان داد.

این نامه را به قصد ادای وظیفه نوشتم از این باب که ائمه معصومین ع فرموده اند: هر چه روزه بگیرید و نماز بخوانید و عمره و حج انجام دهید این اعمال آنقدر شما را به خدا نزدیک‌تر نمی کند که اصلاح ذات البین می کند.

و نیز فرموده اند: آن صدقه ای که خدا خیلی دوست دارد این است که کینه توزی و دشمنی بین افراد را به اصلاح و دوستی تبدیل کنید.

جناب آقای علی دایی و جناب آقای محمد مایلی کهن: من و همه آنانکه سعی در برقراری دوستی و مودت بین شما نمودند را از این فیض و فوز محروم نفرمائید. ایرانیان دوستی شما را دوست دارند. دوستی و مودت با هم را از هم و از دوستدارانتان و از همه ایرانیان دریغ نفرمائید.»