شهدای ایران:

1. محاصره ی خیمه ها در کربلا

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: تاسوعا روزی بود که حسین (علیه السلام) و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر سعد به خاطر کثرت سپاه و لشکری که برای آنها جمع شده بود خوشحال شدند، و آن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند و یقین کردند که یاوری از برای او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود.(1)

2. آمدن امان نامه برای فرزندان ام البنین (علیها السلام)

در این روز شمر ملعون برای حضرت عباس (علیه السلام) و برادرانش امان نامه آورد. آن لعین خود را نزدیک خیام با جلالت حضرت ابا عبد الله (علیه السلام) رسانید و بانگ بر آورد: "این بنو اختنا": "پسران خواهر ما کجایند"؟ ولی آن بزرگواران جواب ندادند. امام حسین (علیه السلام) فرمود: جواب او را بدهید اگرچه فاسق است.

حضرت عباس (علیه السلام) در جواب فرمودند: چه میگویی؟ شمر گفت: من از جانب امیر برای شما امان نامه آورده ام. شما خود را به خاطر حسین [علیه السلام] به کشتن ندهید.

حضرت عباس (علیه السلام) با صدای بلند فرمود: "لعنت خدا بر تو و بر امیر تو ( و بر امان تو) باد. ما را امان می دهید در حالیکه پسر رسول خدا را امان نباشد"؟!(2)

3. درخواست تاخیر جنگ از سوی امام حسین (علیه السلام)

در عصر تاسوعا امام (علیه السلام) برای به تعویق انداختن جنگ یک شب دیگر مهلت گرفتند. چون عمر سعد لشکر را آماده جنگ با امام (علیه السلام) نمود و معلوم شد که قصد جنگ دارند، حضرت به برادرش عباس (علیه السلام) فرمود تا یک شب دیگر مهلت بگیرد. آنها در ابتدا قبول نکردند، ولی بعد قبول نمودند که شبی را صبر کنند.(3)

4. آمدن لشکر تازه نفس به کربلا

در این روز لشکر مجهزی به دستور ابن زیاد از کوفه وارد کربلا شد، و شمر نامه ی ابن زیاد را آورد.

5. خطابه ی امام حسین (علیه السلام) برای اصحابش
در عصر این روز امام حسین (علیه السلام) در جمع یاران خطبه ای قرائت فرمودند، و اصحاب اعلام وفاداری نمودند.(4)

منابع:

1- بحارالنوار: ج 45 ص 95. کافی: ج 4 ص 147.

2- امالی صدوق: ص 220. لهوف: ص 150.

3- امالی صدوق: ص 220. لهوف: ص 150

4- مناقب آل ابی طالب(علیه السلام): ج 4 ص 107. مقتل الحسین(علیه السلام) (ابی مخنف): ص 107.


*شیعه نیوز