به گزارش شهدای ایران، حجت‎الاسلام والمسلمین رضانژاد در این نشست علمی گفت: نقش «عثمانیه» در قیام کربلا بسیار زیاد است به حدی که می‎تواند حضور کوفیان را نیز در کربلا تحت شعاع خود قراردهد.

وی افزود: عثمانی‎ها فرقه‎ای بودند که در یک بستر تاریخی شکل گرفتند و این بستر، از کشته شدن عثمان بوجود آمد باعث شد که آنها امام علی(ع) را به شکل مستقیم و غیر مستقیم مسبب این ماجرا بدانند و پس از آنها دو جریان به نام عثمانی و علوی شکل گرفت.

عضو هیئت علمی المصطفی خاطرنشان کرد: عده بسیاری از کوفیانی که در مقابل امام حسین(ع) ایستادند و در کربلا حاضر شدند، عثمانی بودند و این افراد از مهمترین گروه‎های حاضر در کربلا به شمار می روند.

عضو هیئت علمی المصطفی تصریح کرد: از مشخصه‎ها و کارهای مهم آنها می‎توان به عدم همراهی کردن با امام (ع) در  جنگ‎های صفین و جمل و نهروان، یاری و همراهی کردن معاویه در صفین، سب و لعن به امام علی(ع) و اهل بیت(ع)، جعل روایات و دروغ بستن به امام و همچنین فضیلت تراشی برای عثمان( این فضیلت تراشی به حدی بود که معاویه نیز دستور توقف آن را صادر کرد) اشاره کرد.

وی گفت: ادبیات سیاسی خاصی نیز بر عثمانیان حکمرانی می‎کرد که از آن جمله این بود که به شیعیان، ترابیه می‎گفتند که مفهوم آن تحقیر اهل بیت(ع) و امام بود که با مفهوم اصلی ابوتراب کاملا متفاوت بود، زیرا آنها ابوتراب نامیده شدن امام علی(ع) را تحریف کرده بودند.

حجت الاسلام والمسلمین رضانژاد خاطرنشان کرد:پذیرش مناصب سیاسی و نظامی از سوی امویان، هم پیمانی با بنی امیه، مخالفت صریح و سرکوب جنبش‎های شیعی، گسترش لعن به امام علی(ع) تا سالها در مناطق مختلف از جمله فعالیت‎های سیاسی آنها بود.

این کارشناس حوزوی خاطرنشان کرد: جنگ جمل و صفین نمونه‎ای از تفکرات عثمانیه بود؛ آنها مقام و منزلتی برای امام علی(ع) قائل نبودند و خلفای راشدین را سه خلیفه اول می‏نامیدند، ولی احمدبن حنبل، امام علی(ع) را نیز در این جمع قرارداد و از آن به بعد اهل سنت خلفای راشدین را چهار خلیفه می‎نامیدند.

وی گفت: این تفکرات در روز عاشورا و در ماجرای حضرت مسلم(ع) و همچنین نامه نگاری و از همه فجیع تر، در ماجرای بستن آب به روی کاروان حضرت و تشنه شهید کردن امام ویارانش خود را نشان داد، زیرا آنها معتقد بودند که چون عثمان تشنه کشته شد و به زعم آنها امام علی(ع) درآن برنامه نقش داشت، حتما باید انتقام آن را از اهل بیت(ع) بگیرند که چنین کردند.

*حوزه