حسن رحیم پور ازغدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: مابه لحاظ امکانات رفاهی و شاخصهای مادی توسعه، پیشرفت داشتیم ولی در شاخصه های فرهنگی و تربیتی عقب مانده ایم و حتی از شاخصه های رسمی سکولار دنیا هم عقب افتادیم.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، حسن رحیم‌پور ازغدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در سخنان پیش از خطبه نماز جمعه تهران ضمن تسلیت به مناسبت درگذشت آیت الله مهدوی کنی گفت: یکی از شاخصه های آیت الله مهدی‌کنی، که دوست و دشمن بر آن معترفند، صداقت و صراحت ایشان بود. ظاهر و باطن ایشان در ابراز عقیده یکی بود و تکلیف همه با چنین کسی مشخص است. این خصلت خیلی کم در بین سیاسیون وجود دارد.
وی افزود: بسیاری از سیاسیون را از ابتدا تا آخر نمی‌توان شناخت. ممکن است خدماتی انجام دهند و حسن نیت هم داشته باشند ولی نمی توان تشخیص داد که این موضع گیری را براساس عقیده و به فکر اصلاح است یا سیاست بازی و سیاسی کاری است، به اقتضای زمان حرف می زنند یا به اقتضای منافعشان.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به وجه صداقت در شخصیت آیت الله مهدوی کنی افزود: ایشان در خلوت وجلوت متفاوت نبودند. به اقتضای زمان حرف زدن سخن درستی است ولی به اقتضای منافع حرف زدن روشی منافقانه است. همه بر این معترفند که مرحوم مهدوی کنی عقیده اش همان چیز بود که می گفت.
سخنران پیش از خطبه نماز جمعه تهران همچنین به وجوه دیگری از شخصیت آیت الله مهدوی کنی اشاره کرد و گفت: مرحوم مهدوی کنی با هرکس که به اندازه ای که موافق و مخالف بود با حجت شرعی و استدلال حرف می‌زد و برخوردی خارج از انصاف نداشت. حتی در خاطراتی که نوشتند در موضع گیری نسبت به برخی از افراد همچون مرحوم بازرگان و مرحوم منتظری با ذکر تمام نقاط مثبت را نفی نمی‌کردند.
وی ادامه داد: وی در خاطراتشان هم از جلساتی که با رهبری و امام در خصوص مسائل مختلف مباحثه می کردند نیز گفته است که با صراحت مباحثه طلبگی می کردند. مرحوم مهدوی کنی این گونه بود که مسائل و نظراتش را رهبر جامعه اسلامی مطرح می کرد ولی بعد از جلسه این گونه نبود که اگر رهبری به جمع‌بندی دیگر در عمل می رسید، بیاید حرفهای تندتری بزند. اشتباهی که مرحوم منتظری در دوره ای در مواجهه با امام انجام داد این بود که با امام بحث نظری داشت و بعد از جلسه حرفها را تندتر مطرح می‌کرد.
رحیم پور ازغدی که طی هفته های گذشته، جلسات سخنرانی پیش از خطبه خود را با موضوع شاخصهای بازار اسلامی مطرح کرده بود؛ این هفته هم موضوع بحث را اینگونه شروع کرد: دو استاد مسلمان در دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا تحقیقاتی را درمورد 208 بازار کشورهای مختلف دنیا انجام دادند. در این تحقیقات میزان اسلامی بود این بازارها را بر اساس هدف‌های که در بازار اسلامی چون میزان عدالت و نبود ربا و احتکار و غیره بررسی کردند.
وی بیان کرد: متاسفانه در این 208 کشور، بالاترین رتبه برای کشورهای اسلامی رتبه سی و سومی برای کشور مالزی است و 33 کشور غیر اسلامی از جمله کشورهای حوزه اسکاندیناوی در رتبه های نخست انطباق با شاخصه‌های بازار اسلامی قرار دارند. ایران که در رتبه صد و چندمی قرار دارد و این درحالی است که ما ادعای فرهنگی شدن و اسلامی بودن را از ابتدای انقلاب در تمام حوزه ها داشتیم.
رحیم پور ازغدی افزود: ایران بعد از انقلاب به لحاظ امکانات رفاهی و شاخصهای مادی توسعه، پیشرفت داشته است. ولی همانطور که رهبر انقلاب فرمودند در شاخصه های فرهنگی و تربیتی عقب مانده‌ایم. متاسفانه جاهایی است که در مسائل فرهنگی از شاخصه های رسمی سکولار دنیا نیز عقب افتادیم. این مساله ای است که باید علاج شود. هروقت میزان طلاق و مصرف مواد مخدر در جامعه کم شد و بازار به شاخصه‌های اسلامی نزدیک شد آن موقع است که فرهنگ کشور نیز اصلاح می شود.
سخنران پیش از خطبه نماز جمعه تهران با اشاره به روایات اسلامی در مورد بازار گفت: در روایت بر وجدان کاری تاکید شده است و این که هر کسی روحیات و منافع خودش را میزان قرار دهد و بعد بر همان اساس با دیگران مواجه شود. در روایات داریم که در بازار از تکالب (رقابت سگی) بپرهیزید. رسول اکرم (ص) حرام کرده بود که اگر دو نفر معامله می کردند نفر سومی خودش را وسط بیاندازد برای اینکه مشتری بدست بیاورد، معامله و معامله گر را تخریب کند.
وی ادامه داد: در روایات آمده است که پست ترین آدمها در جامعه کسانی هستند که بارشان را بر دوش دیگران می اندازند و به دنبال ربا و پول مفت هستند.نجس‌ترین افراد کسانی هستند که «بطال» باشند. بطال یعنی مفت خور و بی کار که اهل تلاش و کار روزانه نیست و هیچ خدمتی به جامعه و خانواده نمی رساند.
رحیم پور ازغدی افزود: فرق بازار اسلامی و غیر اسلامی این است که مومن با ایمان وتوکل وارد بازار می شود. توکل یک فعل است و یک قول نیست. توکل توهم نیست بلکه باید به این ایمان داشت که خداوند رزاق و رازق است.
وی با ذکر روایتی از سخنانش را اینگونه کامل کرد: در زمان امام صادق (ع) فردی به نام ابوطیار به لحاظ مالی و کسب ورشکسته شد. این شخص نزد امام صادق (ع) آمد و گفت من فقیر شدم و نمی توانم کار کنم. امام (ع) فرمودند که من به تو کمک می کنم ولی به کوفه بازگرد و مغازه ات را آب وجارو کن و بالبخند بنشین. دو رکعت نماز بخوان و ذکر« توجهت بلا حول منی و لا قوه ولکن بحولک و قوتک ابرء الیک من الحول و القوه الّا بک فانت حولی و منک قوتی اللهم فارزقنی من فضلک الواسع رزقا کثیرا طیبا و انا خائض فی عافیتک فانه لا یملکها احد غیرک» را روزی سه بار تکرار کن. ضمن اینکه امام فرمود از انفاق به دیگران هم کوتاهی نکن.
وی ادامه داد: ابوطیار به این دستور امام (ع) عمل کرد. و بعد نقل می کند که روزی من زیاد شد و مشکلم حل شد. تصمیم گرفتم که دیگر وسوسه نشوم که مفت خوری کنم و اینکه در صورت کم در آمد شدن هم انقاق کنم.
رحیم پور ازغدی خاطرنشان کرد: در فرهنگی اسلامی هم برخورد قاطع با متخلفین بازار اسلامی بود و هم پند و نصیحت لسانی. امام علی (ع) خلیفه مسلمین بود صبح ها در بازار می ایستاد و به بازاریان آموزه های اسلامی بازار را می‌گفت. اینکه سهل المعامله باشند، با یکدیگر مهربان و خوشرو باشند، ربا نگیرند، سوگند نخورند، احتکار نکنند. این نصایح بود ولی شلاق علی (ع) هم بود. اگر کسی احتکار می کرد امام (ع) می فرمود که اموالش را بیرون بریزند و مردم اموال را بردارند و محتکر را هم شلاق بزنند. امام علی (ع) اولین رئیس نظارت بر بازار بود.
سخنران پیش از خطبه نماز جمعه تهران در بخش پایانی سخنانش به اصولی که در بازارهای اسلامی در 700 سال پیش وجود داشت اشاره کرد.رحیم پور ازغدی گفت: در بازارهای کشورهای اسلامی در 700 یا 1000 سال پیش برای هر صنف قوانینی مشخص کرده بودند. ا حکامی که به ما نشان می دهد بازار امروز ما در خیلی جاها از 700 سال پیش عقب تر است. مثلا در نانوایی،طباخی و هر شغلی که تنور داشت ملزم کرده بودند که تنورها با گل پاکیزه ساخته شود یا اگر خراب شد با گل پاکیزه تعمیر شود. کبابی‌ها روی گوشت نمک بپاشند و در معرض کثیف شدن قرار نداشته باشد.کبابی حق نداشتند از آشغال گوشت، پی و دنبلان در گوشت کباب استفاده کنند.
وی در ادامه با اشاره به دیگر قوانین حاکم بر صنوف بازار های اسلامی در 700 سال پیش گفت: جگر پزان حق نداشتند که جگر بز و گاو را با جگر گوسفند بپزند. جگری که صبح پخته شده بود باید همان روز فروخته می شد و اگر تا عصر باقی می ماند باید با قیمت ارزان فروخته میشد وگرنه حکومت باید جگر را رایگان به فقرا میداد. تمام مغازه ها باید قیمت کالا را روی آن می نوشتند. نظارت بر همه صنوف بود. ذبح گوسفند در معابر عمومی ممنوع بود. کسی که کباب می‌پخت نباید دهانش بد بو باشد. حکومت و متدین محل بر اوزان، قپان و سنگهای ترازو نظارت داشتند.
رحیم پور ازغدی در آخر گفت: برای رسیدن به بازار اسلامی باید از ظرفیت مسجدها استفاده کرد که مردم و مساجد خیلی بهتر از نهادهای دولتی بر مغازه های محل می توانند نظارت کنند.
وی افزود: بسیاری از سیاسیون را از ابتدا تا آخر نمی‌توان شناخت. ممکن است خدماتی انجام دهند و حسن نیت هم داشته باشند ولی نمی توان تشخیص داد که این موضع گیری را براساس عقیده و به فکر اصلاح است یا سیاست بازی و سیاسی کاری است، به اقتضای زمان حرف می زنند یا به اقتضای منافعشان.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به وجه صداقت در شخصیت آیت الله مهدوی کنی افزود: ایشان در خلوت وجلوت متفاوت نبودند. به اقتضای زمان حرف زدن سخن درستی است ولی به اقتضای منافع حرف زدن روشی منافقانه است. همه بر این معترفند که مرحوم مهدوی کنی عقیده اش همان چیز بود که می گفت.
سخنران پیش از خطبه نماز جمعه تهران همچنین به وجوه دیگری از شخصیت آیت الله مهدوی کنی اشاره کرد و گفت: مرحوم مهدوی کنی با هرکس که به اندازه ای که موافق و مخالف بود با حجت شرعی و استدلال حرف می‌زد و برخوردی خارج از انصاف نداشت. حتی در خاطراتی که نوشتند در موضع گیری نسبت به برخی از افراد همچون مرحوم بازرگان و مرحوم منتظری با ذکر تمام نقاط مثبت را نفی نمی‌کردند.
وی ادامه داد: وی در خاطراتشان هم از جلساتی که با رهبری و امام در خصوص مسائل مختلف مباحثه می کردند نیز گفته است که با صراحت مباحثه طلبگی می کردند. مرحوم مهدوی کنی این گونه بود که مسائل و نظراتش را رهبر جامعه اسلامی مطرح می کرد ولی بعد از جلسه این گونه نبود که اگر رهبری به جمع‌بندی دیگر در عمل می رسید، بیاید حرفهای تندتری بزند. اشتباهی که مرحوم منتظری در دوره ای در مواجهه با امام انجام داد این بود که با امام بحث نظری داشت و بعد از جلسه حرفها را تندتر مطرح می‌کرد.
رحیم پور ازغدی که طی هفته های گذشته، جلسات سخنرانی پیش از خطبه خود را با موضوع شاخصهای بازار اسلامی مطرح کرده بود؛ این هفته هم موضوع بحث را اینگونه شروع کرد: دو استاد مسلمان در دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا تحقیقاتی را درمورد 208 بازار کشورهای مختلف دنیا انجام دادند. در این تحقیقات میزان اسلامی بود این بازارها را بر اساس هدف‌های که در بازار اسلامی چون میزان عدالت و نبود ربا و احتکار و غیره بررسی کردند.
وی بیان کرد: متاسفانه در این 208 کشور، بالاترین رتبه برای کشورهای اسلامی رتبه سی و سومی برای کشور مالزی است و 33 کشور غیر اسلامی از جمله کشورهای حوزه اسکاندیناوی در رتبه های نخست انطباق با شاخصه‌های بازار اسلامی قرار دارند. ایران که در رتبه صد و چندمی قرار دارد و این درحالی است که ما ادعای فرهنگی شدن و اسلامی بودن را از ابتدای انقلاب در تمام حوزه ها داشتیم.
رحیم پور ازغدی افزود: ایران بعد از انقلاب به لحاظ امکانات رفاهی و شاخصهای مادی توسعه، پیشرفت داشته است. ولی همانطور که رهبر انقلاب فرمودند در شاخصه های فرهنگی و تربیتی عقب مانده‌ایم. متاسفانه جاهایی است که در مسائل فرهنگی از شاخصه های رسمی سکولار دنیا نیز عقب افتادیم. این مساله ای است که باید علاج شود. هروقت میزان طلاق و مصرف مواد مخدر در جامعه کم شد و بازار به شاخصه‌های اسلامی نزدیک شد آن موقع است که فرهنگ کشور نیز اصلاح می شود.
سخنران پیش از خطبه نماز جمعه تهران با اشاره به روایات اسلامی در مورد بازار گفت: در روایت بر وجدان کاری تاکید شده است و این که هر کسی روحیات و منافع خودش را میزان قرار دهد و بعد بر همان اساس با دیگران مواجه شود. در روایات داریم که در بازار از تکالب (رقابت سگی) بپرهیزید. رسول اکرم (ص) حرام کرده بود که اگر دو نفر معامله می کردند نفر سومی خودش را وسط بیاندازد برای اینکه مشتری بدست بیاورد، معامله و معامله گر را تخریب کند.
وی ادامه داد: در روایات آمده است که پست ترین آدمها در جامعه کسانی هستند که بارشان را بر دوش دیگران می اندازند و به دنبال ربا و پول مفت هستند.نجس‌ترین افراد کسانی هستند که «بطال» باشند. بطال یعنی مفت خور و بی کار که اهل تلاش و کار روزانه نیست و هیچ خدمتی به جامعه و خانواده نمی رساند.
رحیم پور ازغدی افزود: فرق بازار اسلامی و غیر اسلامی این است که مومن با ایمان وتوکل وارد بازار می شود. توکل یک فعل است و یک قول نیست. توکل توهم نیست بلکه باید به این ایمان داشت که خداوند رزاق و رازق است.
وی با ذکر روایتی از سخنانش را اینگونه کامل کرد: در زمان امام صادق (ع) فردی به نام ابوطیار به لحاظ مالی و کسب ورشکسته شد. این شخص نزد امام صادق (ع) آمد و گفت من فقیر شدم و نمی توانم کار کنم. امام (ع) فرمودند که من به تو کمک می کنم ولی به کوفه بازگرد و مغازه ات را آب وجارو کن و بالبخند بنشین. دو رکعت نماز بخوان و ذکر« توجهت بلا حول منی و لا قوه ولکن بحولک و قوتک ابرء الیک من الحول و القوه الّا بک فانت حولی و منک قوتی اللهم فارزقنی من فضلک الواسع رزقا کثیرا طیبا و انا خائض فی عافیتک فانه لا یملکها احد غیرک» را روزی سه بار تکرار کن. ضمن اینکه امام فرمود از انفاق به دیگران هم کوتاهی نکن.
وی ادامه داد: ابوطیار به این دستور امام (ع) عمل کرد. و بعد نقل می کند که روزی من زیاد شد و مشکلم حل شد. تصمیم گرفتم که دیگر وسوسه نشوم که مفت خوری کنم و اینکه در صورت کم در آمد شدن هم انقاق کنم.
رحیم پور ازغدی خاطرنشان کرد: در فرهنگی اسلامی هم برخورد قاطع با متخلفین بازار اسلامی بود و هم پند و نصیحت لسانی. امام علی (ع) خلیفه مسلمین بود صبح ها در بازار می ایستاد و به بازاریان آموزه های اسلامی بازار را می‌گفت. اینکه سهل المعامله باشند، با یکدیگر مهربان و خوشرو باشند، ربا نگیرند، سوگند نخورند، احتکار نکنند. این نصایح بود ولی شلاق علی (ع) هم بود. اگر کسی احتکار می کرد امام (ع) می فرمود که اموالش را بیرون بریزند و مردم اموال را بردارند و محتکر را هم شلاق بزنند. امام علی (ع) اولین رئیس نظارت بر بازار بود.
سخنران پیش از خطبه نماز جمعه تهران در بخش پایانی سخنانش به اصولی که در بازارهای اسلامی در 700 سال پیش وجود داشت اشاره کرد.رحیم پور ازغدی گفت: در بازارهای کشورهای اسلامی در 700 یا 1000 سال پیش برای هر صنف قوانینی مشخص کرده بودند. ا حکامی که به ما نشان می دهد بازار امروز ما در خیلی جاها از 700 سال پیش عقب تر است. مثلا در نانوایی،طباخی و هر شغلی که تنور داشت ملزم کرده بودند که تنورها با گل پاکیزه ساخته شود یا اگر خراب شد با گل پاکیزه تعمیر شود. کبابی‌ها روی گوشت نمک بپاشند و در معرض کثیف شدن قرار نداشته باشد.کبابی حق نداشتند از آشغال گوشت، پی و دنبلان در گوشت کباب استفاده کنند.
وی در ادامه با اشاره به دیگر قوانین حاکم بر صنوف بازار های اسلامی در 700 سال پیش گفت: جگر پزان حق نداشتند که جگر بز و گاو را با جگر گوسفند بپزند. جگری که صبح پخته شده بود باید همان روز فروخته می شد و اگر تا عصر باقی می ماند باید با قیمت ارزان فروخته میشد وگرنه حکومت باید جگر را رایگان به فقرا میداد. تمام مغازه ها باید قیمت کالا را روی آن می نوشتند. نظارت بر همه صنوف بود. ذبح گوسفند در معابر عمومی ممنوع بود. کسی که کباب می‌پخت نباید دهانش بد بو باشد. حکومت و متدین محل بر اوزان، قپان و سنگهای ترازو نظارت داشتند.
رحیم پور ازغدی در آخر گفت: برای رسیدن به بازار اسلامی باید از ظرفیت مسجدها استفاده کرد که مردم و مساجد خیلی بهتر از نهادهای دولتی بر مغازه های محل می توانند نظارت کنند.
