شهدای ایران:لحظاتی بعد شیرین آخرین نفسش را کشید، اما خشم وحید با کشتن فرزندش فروکش نکرد، او دو کودک دیگر را هم قربانی کرد. وحید که دو هفته قبل در شعبه 74 دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شده است، می گوید احتمالا همسرش او را مسموم کرده است.

ثقوری، نماینده دادستان تهران درباره این پرونده می گوید: ماموران پلیس یک سال پیش با خبر شدند مردی با سلاح سرد در سحرگاه به خیابان آمده و همه را تهدید می کند او چند نفر را نیز زخمی کرده است وقتی پلیس به محل رسید، وحید به سمت ماموران نیز حمله ور شد تا فرار کند که موفق نشد و با شلیک تیر هوایی از سوی ماموران دستگیر شد. او در تحقیقات اولیه به قتل اعتراف کرد و گفت نمی داند به چه دلیل دست به این جنایت زده است و چیز زیادی درباره قتل به یادش نمی آید. ماموران متوجه شدند وحید نیمه شب ابتدا سراغ همسرش رفته و پس از درگیری وی را زخمی کرده و بعد فرزندش را کشته و آن گاه سراغ زن همسایه رفته است. او به زن همسایه حمله و او را زخمی کرده و سپس دو کودکش را هم به قتل رسانده است. ضمن این که متهم چاقو را از آشپزخانه برداشته و سراغ قربانیان خود رفته بود.

ثقوری ادامه می دهد: با این که ابتدا تصور می شد کینه و دشمنی قدیمی بین وحید و همسایه اش باشد، اما بررسی ها نشان داد آنها هیچ دلخوری از هم نداشتند و ارتباط شان زیاد نبود. به نظر می رسد متهم به دلیل سوءظنی که به همسر و خانواده اش داشت، دست به چنین جنایتی زده است. هر چند وحید در خصوص فرزند خود مجازات قصاص ندارد اما در مورد دو کودک دیگر، اولیای دم حق درخواست قصاص دارند ضمن این که مادر بچه ها در دادسرا درخواست قصاص کرده است. به این ترتیب با توجه به کیفرخواست تنظیم شده و مدارک محکمی که در پرونده وجود دارد، این مرد مجرم است و من هم به عنوان نماینده دادستان درخواست صدور حکم قانونی دارم.

درخواست کیفر

مادر دو کودک کشته شده که بشدت غمگین است و هنوز نتوانسته با اندوه از دست دادن فرزندانش کنار بیاید، درباره این حادثه می گوید: «نیمه شب با صدای جیغی که از خانه همسایه می آمد، بیدار شدم. وحید و خانواده اش مستاجر من بودند. بیرون را نگاه کردم، چیزی ندیدم. داشتم به سمت حیاط می رفتم که یکدفعه متوجه صدای افتادن چیزی شدم. صدا خیلی بلند بود بیرون را که نگاه کردم، دیدم همسر وحید زمین افتاده است. به سمت خانه دویدم تا موضوع را به پلیس گزارش دهم. در راه پله بودم که وحید جلوی من سبز شد و به سمتم آمد. او بدون این که حرفی بزند با عصبانیت چند ضربه چاقو به بدن من زد و به سمت خانه رفت. وحشت مرا گرفت که مبادا به بچه هایم آسیبی بزند.»

این زن که بشدت گریه می کند، ادامه می دهد: «در همان حالتی که خودم را به زور نگه داشته بودم، به سمت خانه ام رفتم. وحید زودتر از من رسید صدای جیغ های دخترم را می شنیدم. به محض این که به خانه رسیدم، دیدم دخترم را با چاقو زده، فریاد زدم و به پسرم گفتم فرار کند. بچه ام داشت می دوید من هم دنبالش می رفتم که وحید جلوی او را گرفت. پسرم به سمت کوچه رفت کشان کشان خودم را به کوچه رساندم و دیدم وحید روی سینه پسرم نشسته، جثه بچه ام خیلی نحیف بود. وحید با آن هیکل بزرگش روی سینه بچه نشسته بود و پشت سر هم بر بدنش چاقو می زد. من هم نتوانستم کاری بکنم بچه ام را کشته بود. همسایه ها جمع شده بودند، اما نمی شد وحید را کنترل کرد هر کسی می خواست نزدیک شود، با چاقو تهدیدش می کرد بعد هم مردم به پلیس خبردادند و او با ماموران هم درگیر شد.

این مادر داغدار می گوید: چند سال قبل شوهرم فوت شد و من همه زندگی ام را صرف دختر و پسرم کردم. کار می کردم تا آنها زندگی آرامی داشته باشند، اما وحید آنها را قربانی خشم خودش کرد و باید تاوانش را بدهد. ما هیچ دشمنی نداشتیم. او اگر با زن و بچه خودش مشکلی داشت، چرا بچه های مرا قربانی کرد. در مدتی که مستاجر من بود، حتی بحث کوچکی بین ما به وجود نیامده بود. نمی دانم چرا این کار را کرد. شاید به این دلیل که به من حسادت می کرد. ما زندگی خوبی داشتیم و من و بچه هایم خیلی خوشبخت بودیم.

این زن در ادامه می گوید: اگر قرار است دادگاه به نظر من رای بدهد، باید او را در ملأعام اعدام کنند. قضات به من گفتند تو باید خواسته ات را صریح بگویی تا ما بتوانیم رای بدهیم. نظر من این است که او باید به دلیل ارتکاب این جنایت در ملأعام اعدام شود. اگر به وحید بدی کرده بودم و اگر مشکلی باهم داشتیم، می گفتم دلیلی برای این انتقام گیری داشت، اما من هیچ مشکلی با او نداشتم و حتی نمی دانستم چه درگیری هایی با خانواده اش دارد و با زنش هم درددل نمی کردم. وحید به خاطر خوشبختی من و بچه هایم ناراحت بود و از این که زن مستقلی هستم و روی پای خودم ایستاده ام و بچه هایم را بزرگ می کنم به ما حسادت می کرد.

خانواده ام را دوست داشتم

بجز زن شاکی که غم بزرگی دارد، همسر وحید هم بشدت افسرده شده و از اتفاقی که افتاده ناراحت است. شدت ناراحتی این زن به حدی است که حتی حاضر نشده شوهرش را در دادگاه ببیند. به همین دلیل در جلسه محاکمه حاضر نشد. وحید می گوید: من زن و بچه ام را دوست داشتم. مگر دیوانه هستم بی خودی به آنها حمله کنم؟ مدتی بود شغلم را از دست داده بودم و زنم کار می کرد و هزینه خانه را می داد. او می دانست من دوست ندارم با دیگران رفت و آمد کند سر این موضوع با هم درگیری داشتیم. من می گفتم به خانه فامیلت نرو و کسی هم به خانه ما نیاید. شب حادثه نمی دانم چه شد یادم نیست چرا از آشپزخانه چاقویی برداشتم و به سراغ زنم رفتم و او را زدم. بعد از پنجره به پایین پرتش کردم بعد هم دخترم را زدم. جزئیات اصلا یادم نیست نمی دانم بقیه را چطور کشتم.

او می گوید: وقتی موضوع را در زندان برای هم سلولی هایم تعریف کردم، گفتند اینها حالت آدمی است که شیشه مصرف کرده در حالی که من اصلا شیشه نکشیده بودم هیچ وقت در عمرم شیشه مصرف نکرده ام. حالا که خوب فکر می کنم، می فهمم زنم این کار را کرده است او حتما در غذای من شیشه ریخته بود تا من دست به این کارها بزنم و او به نفع خودش استفاده کند و به همه بگوید من دیوانه هستم. البته ما مشکل خاصی با هم نداشتیم آن شب هم همه چیز آرام و خوب بود، نمی دانم چه شد که این اتفاق افتاد.

متهم درباره این که چطور او فقط نیمی از واقعیت را به یاد می آورد و نیم دیگر را به یاد ندارد، می گوید: چیزهایی را که یادم آمد، گفتم حالا این که چرا بقیه اش را به یاد ندارم نمی دانم. اگر می خواستم دروغ بگویم از اول هیچ چیز را نمی گفتم قبول هم نمی کردم که قتل ها کار من بوده این که زنم و زن همسایه را با چاقو زدم، قبول نمی کردم. چرا فکر می کنید من دروغ می گویم؟

وحید مدعی است به یاد ندارد چطور قتل ها را مرتکب شده، اما می گوید خیلی دلش برای دخترش تنگ شده است: «دخترم را خیلی دوست داشتم او همه امید من در زندگی بود از وقتی صدایش را نمی شنوم، دلم برایش تنگ می شود شب ها خوابش را می بینم و وقتی بیدار می شوم تا ساعت ها گریه می کنم. از کاری که کرده ام، بشدت پشیمانم و خیلی ناراحت و غمگین هستم و عذاب وجدان شدیدی دارم. می دانم کاری که کردم جای بخشش ندارد پس خواهش می کنم هرچه زودتر اعدامم کنید تا راحت شوم.»
*تپش