دادگاه کیفری رژیم سعودی امروز شیخ نمر النمر را به جرم توهین به رژیم حاکم، تحریک مردم، مشارکت در اعتراضات، حمایت از انقلاب بحرین و ترغیب مردم به بازسازی بقیع محکوم به اعدام کرد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از ابنا، دادگاه جنایی رژیم سعودی روز چهارشنبه، پس از گذشت دو سال حکم اعدام تعزیری «آیت الله شیخ نمر باقر النمر» را صادر کرد.
«محمد النمر» برادر شیخ النمر این خبر را تایید کرده است.
شیخ نمر باقر النمر در سال ۱۳۷۹ هجری و مصادف با سال ۱۹۶۸ میلادی در استان قطیف در شرق عربستان سعودی به دنیا آمد.
وی در سال ۱۴۰۰ میلادی برای انجام تحصیلات حوزوی به ایران آمد و در حوزه علمیه قائم (عج) در تهران به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و پس از ۱۰ سال عازم سوریه شد و مدتی را نیز در حوزه علمیه حضرت زینب (س) به تحصیل علوم حوزوی پرداخت.
شیخ النمر نزد اساتیدی همچون آیت الله العظمی سید محمد تقی مدرسی و آیت الله سید عباس مدرسی و آیت الله خاقانی در تهران و سوریه به تلمذ پرداخت.
وی پس از اخذ درجه اجتهاد در کنار اقدامات روشنگرانه خود به تدریس علوم دینی در مراکز دینی عربستان پرداخت.
این عالم برجسته عربستانی پیوسته در سخنرانی‌های خود خواهان ایجاد تغییرات سیاسی و به رسمیت شناختن آزادی‌های عمومی و به رسمیت شناختن حقوق اقلیت‌ها و کنار گذاشتن تبعیض طایفه‌ای در عربستان بوده است.
وی برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ بازداشت شد. اولین بازداشت وی در حالی صورت گرفت که از کنفرانس بین المللی که در بحرین برگزار شده بود بازگشت و دلیل بازداشت وی نیز ارائه درخواستی از دولت عربستان برای بازسازی قبرستان بقیع و به رسمیت شناختن مذهب تشیع بود.
وی در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ نیز به دلیل انتقاداتی که از رژیم آل سعود کرده بود بازداشت شد.
اما در سال ۲۰۱۲ پس از انتقاد از یکی از اعضای رژیم آل سعود توسط حمله مسلحانه نظامیان آل سعود زخمی و سپس بازداشت شد.
شیخ نمر همواره در خطابههایش رژیم سعودی را به اعمال «سیاست‌های تبعیض آمیز طایفه‌ای سازمان یافته و منظم به ویژه در مناطق شرقی عربستان و به خصوص در دو منطقه الاحساء و القطیف متهم می‌کرد که حدود یک قرن است، بر این مناطق حاکمیت دارد.
وی همواره و بار‌ها تأکید داشته که از گفتن کلام حق، بیم و واهمه‌ای ندارد حتی اگر در این راه بازداشت شده، وارد زندان شود و تحت شدید‌ترین شکنجه‌ها و آزار‌ها و اذیت‌ها تا سرحد شهادت قرار گیرد.
شیخ نمر توهین به کرامت شهروندان عربستانی به ویژه شهروندان شیعی را که از دید رژیم سعودی شهروندان درجه دو این کشور به شمار می‌‌آیند و فاقد هرگونه حق و حقوق شهروندی هستند، رد و تاکید می‌کند که از کرامت و حقوق شهروندان شیعی عربستانی حمایت خواهد کرد.
وی بار‌ها در این ارتباط تأکید کرده است که در خط اول رویارویی با ظلم و جور رژیم سعودی قرار می‌‌گیرد چون اعتقاد دارد بدون مبارزه و تلاش نمی‌توان به حقوق مورد نظر خود دست یافت و عدالتی در کشور برقرار نخواهد شد و شهروندان نمی‌‌توانند آزاد زندگی کنند.
این روحانی برجسته همواره در خطبه‌های نمازجمعه و خطابههایش نه تنها از آل سعود انتقاد می‌کند بلکه از منتقدان سرسخت برخی از رژیم‌های عربی حوزه خلیج فارس از جمله آل خلیفه است.
شیخ نمر زمانی که در سال ۲۰۱۲ بازداشت شد خشم عمومی شیعیان عربستان را برانگیخت و طی این دوسال که وی در زندانهای آل سعود به سر می‌برد تظاهرات گسترده‌ای در حمایت از وی در عربستان برگزار شد. پس از دستگیری شیخ نمر اعتراضات مردمی زیادی در مناطق شرق عربستان انجام شد. شیعیان بلافاصله به خیابان‌ها ریختند و نیروهای امنیتی رژیم سعودی به‌شدت آن‌ها را سرکوب کردند، به‌گونه‌ای که تنها در روز اول بازداشت سه نفر از معترضان شهید شدند.
با این حال اعتراض گروه‌های مختلف مخالف حکومت ادامه پیدا کرد و آن‌ها به رژیم سعودی نسبت به هرگونه آزار و اذیت شیخ نمر هشدار دادند.
«محمد النمر» برادر شیخ النمر این خبر را تایید کرده است.
شیخ نمر باقر النمر در سال ۱۳۷۹ هجری و مصادف با سال ۱۹۶۸ میلادی در استان قطیف در شرق عربستان سعودی به دنیا آمد.
وی در سال ۱۴۰۰ میلادی برای انجام تحصیلات حوزوی به ایران آمد و در حوزه علمیه قائم (عج) در تهران به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و پس از ۱۰ سال عازم سوریه شد و مدتی را نیز در حوزه علمیه حضرت زینب (س) به تحصیل علوم حوزوی پرداخت.
شیخ النمر نزد اساتیدی همچون آیت الله العظمی سید محمد تقی مدرسی و آیت الله سید عباس مدرسی و آیت الله خاقانی در تهران و سوریه به تلمذ پرداخت.
وی پس از اخذ درجه اجتهاد در کنار اقدامات روشنگرانه خود به تدریس علوم دینی در مراکز دینی عربستان پرداخت.
این عالم برجسته عربستانی پیوسته در سخنرانی‌های خود خواهان ایجاد تغییرات سیاسی و به رسمیت شناختن آزادی‌های عمومی و به رسمیت شناختن حقوق اقلیت‌ها و کنار گذاشتن تبعیض طایفه‌ای در عربستان بوده است.
وی برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ بازداشت شد. اولین بازداشت وی در حالی صورت گرفت که از کنفرانس بین المللی که در بحرین برگزار شده بود بازگشت و دلیل بازداشت وی نیز ارائه درخواستی از دولت عربستان برای بازسازی قبرستان بقیع و به رسمیت شناختن مذهب تشیع بود.
وی در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ نیز به دلیل انتقاداتی که از رژیم آل سعود کرده بود بازداشت شد.
اما در سال ۲۰۱۲ پس از انتقاد از یکی از اعضای رژیم آل سعود توسط حمله مسلحانه نظامیان آل سعود زخمی و سپس بازداشت شد.
شیخ نمر همواره در خطابههایش رژیم سعودی را به اعمال «سیاست‌های تبعیض آمیز طایفه‌ای سازمان یافته و منظم به ویژه در مناطق شرقی عربستان و به خصوص در دو منطقه الاحساء و القطیف متهم می‌کرد که حدود یک قرن است، بر این مناطق حاکمیت دارد.
وی همواره و بار‌ها تأکید داشته که از گفتن کلام حق، بیم و واهمه‌ای ندارد حتی اگر در این راه بازداشت شده، وارد زندان شود و تحت شدید‌ترین شکنجه‌ها و آزار‌ها و اذیت‌ها تا سرحد شهادت قرار گیرد.
شیخ نمر توهین به کرامت شهروندان عربستانی به ویژه شهروندان شیعی را که از دید رژیم سعودی شهروندان درجه دو این کشور به شمار می‌‌آیند و فاقد هرگونه حق و حقوق شهروندی هستند، رد و تاکید می‌کند که از کرامت و حقوق شهروندان شیعی عربستانی حمایت خواهد کرد.
وی بار‌ها در این ارتباط تأکید کرده است که در خط اول رویارویی با ظلم و جور رژیم سعودی قرار می‌‌گیرد چون اعتقاد دارد بدون مبارزه و تلاش نمی‌توان به حقوق مورد نظر خود دست یافت و عدالتی در کشور برقرار نخواهد شد و شهروندان نمی‌‌توانند آزاد زندگی کنند.
این روحانی برجسته همواره در خطبه‌های نمازجمعه و خطابههایش نه تنها از آل سعود انتقاد می‌کند بلکه از منتقدان سرسخت برخی از رژیم‌های عربی حوزه خلیج فارس از جمله آل خلیفه است.
شیخ نمر زمانی که در سال ۲۰۱۲ بازداشت شد خشم عمومی شیعیان عربستان را برانگیخت و طی این دوسال که وی در زندانهای آل سعود به سر می‌برد تظاهرات گسترده‌ای در حمایت از وی در عربستان برگزار شد. پس از دستگیری شیخ نمر اعتراضات مردمی زیادی در مناطق شرق عربستان انجام شد. شیعیان بلافاصله به خیابان‌ها ریختند و نیروهای امنیتی رژیم سعودی به‌شدت آن‌ها را سرکوب کردند، به‌گونه‌ای که تنها در روز اول بازداشت سه نفر از معترضان شهید شدند.
با این حال اعتراض گروه‌های مختلف مخالف حکومت ادامه پیدا کرد و آن‌ها به رژیم سعودی نسبت به هرگونه آزار و اذیت شیخ نمر هشدار دادند.
