شهدای ایران: برای بچه های تفحص و برای آن ها که به دنبال گمشده خود می گردند، هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر مطهر شهید نیست؛ اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه، پلاکی بدرخشد. در طلاییه هنگامی که زمین را می شکافتیم، پیکر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر را گل گرفته بود و باز نمی شد. آن را پاک کردم و به سختی بازش کردم. بالای اولین صحفه اش نوشته بود: «عمه بیا گم شده، پیدا شده!.»*یا مهدی ادرکنی
