شهدای ایران، زمان جنگ در منطقه شمال خوزستان هر چه دکتر جراح بود به شهرهای امن دیگر مهاجرت کرده بودند، حتی عمل های جراحی اورژانس شهرها هم به عهده بیمارستان شهر بود که تنها جراح آن من بودم .

در این میان اعمال جراحی الکتیو و اورژانس تیپ نیروی زمینی و هوایی، واحدهای پلیس و ژاندارمری و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و خانواده آنان نیز در حوزه کاری من بود .

وقتی شهرها مورد هجوم و بمباران دشمن بعثی قرار می گرفت، همه مجروحان به بیمارستان پایگاه نیروی هوایی دزفول اعزام

می شدند.

ساختمان بیمارستان ها یادآور خاطرات تلخ و شیرینی برای من است.

تلخ از این منظر که بناگاه ده ها نفر در اثر حملات دشمن مجروح می شدند و بیمارستان ظرفیت پذیرش همه بیماران را نداشت از طرفی هم به علت اینکه بیماران پس از عمل جراحی و بهبودی با خوشحالی زاید الوصفی این محل را ترک می کردند برای من دلچسب و شیرین بود.

هر آژیر وضعیت قرمزی که زده می شد، ما نگران جان بیماران بودیم، کادر پرستاری لحظه ای بیماران را ترک نمی کردند و در کنارشان می ماندند.

این بیمارستان مجهزترین بیمارستان منطقه بود که کلیه اعمال جراحی فوری در آن انجام می شد.

اعمال جراحی که در این بیمارستان در طول سال های دفاع مقدس انجام گرفت حدود 18 هزار عمل جراحی بوده که آنچنان گرم کار بودم که باور آن برایم سخت است.

این تنها آمار جراحی های ثبت شده بیمارستان پایگاه هوایی در طول سال های جنگ تحمیلی است و عمل های جراحی بیمارستان های دزفول، راه آهن، اندیمشک و شوش جزء این آمار نیست.