به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ شهر اوضاع عجیبی داشت، واقعا زمین كربلا بود، در هر كوچه و خیابان خون شهدا بر روی زمین نقش بسته بود و شهری كه در آتش می سوخت، صدای ناله زخمی ها از گوشه و كنار شهر به گوش می رسید، و به راستی دعای مستضعفان و این ناله ها بودكه بدرقه راهمان می شد...

رزمندگان ضربه شدیدی به نیروهای عراقی وارد كرده بودند؛ و این باعث شده بود كه مانند دیوانه ها تمام خانه ها و خصوصا ساختمان های بلند را كه می دانستند ما در آنها مستقر هستیم به توپ ببندند؛ بچه ها می گفتند دعا كنید شهر سقوط نكند تا ما در مقابل خدا، امت و امامان شرمنده نشویم...

مهم ترین محور هجوم دشمن بعثی در خوزستان، محور میانی یعنی مسیر چزابه-بستان-حمیدیه با هدف تصرف اهواز به عنوان مركز خوزستان بود؛ لذا در هفته اول تجاوز دشمن به كشورمان، شهر سوسنگرداولین شهری بود كه به اشغال درآمد.
تنها بعد از گذشت 3 روز، با مقاومت و دلاوری های رزمندگان اسلام نیروهای پاسدار به همراه بسیجیان به فرماندهی شهید علی غیور اصلی و پشتیبانی هوانیروز ارتش از اشغال دشمن خارج شد.

ارتش عراق در 23 آبان ماه 1359 با به كارگیری یگان های قدرتمند و تازه نفس زرهی، مجددا برای تصرف این شهر كه مهم ترین محور برای رسیدن به اهواز و اشغال استان خوزستان بود، تهاجم كرد. رزمندگان اسلام كه عمدتا از نیروهای سپاه و بسیج بودند با سلاح های سبك اما اراده ای پولادین و با عزمی راسخ در مقابل نیروهای تا بن دندان مسلح دشمن مقاومت كرده و در مدت سه روز با خلق حماسه های بی نظیر و رشادت های به یادماندنی به رغم نبود سلاح، مهمات و غذای كافی از تسلط كامل شهر توسط ارتش دشمن ممانعت به عمل آوردند.

اما سرانجام دشمن در پناه تعلل و كارشكنی بنی صدر خائن در اعزام نیروهای كمكی، موفق به گرفتن بخش عمده شهر و محاصره آن گردید.

ولی با تدبیر و فرمان تاریخی حضرت امام خمینی (ره) در شامگاه 25/8/1359 مبنی بر اینكه «سوسنگرد تا فردا بایستی آزاد شود» كه با درك دقیق اوضاع و شرایط و تحلیل راهبردی دشمن صورت پذیرفت و مدیریت و نقش بی بدیل حضرت امام خامنه ای (مدظه العالی) و رشادت های بی نظیر شهید دكتر چمران «نماینده حضرت امام در شورای عالی دفاع» رزمندگان اسلام متشكل از سپاهیان دلاور، بسیجیان دریادل، ارتشیان سلحشور، جهادگران بی سنگر، دلاور مردان جنگ های نامنظم و عشایر غیور عرب زبان بومی، در صبحگاه 26 آبان ماه 1359 و در آستانه عاشورای حسینی عملیات آزاد سازی مناطق اشغالی را آزاد و با مقاومت و پایمردی باشكوه رزمندگان محصور داخل شهر توانستند، دشمن تا بن دندان مسلح را به عقب رانده و فاتحانه وارد شهر شوند.

حماسه ها و رشادت های بی نظیر رزمندگان سلحشور اسلام در این منطقه سبب شد شهر سوسنگرد، به «شهر عاشقان شهادت» شهرت یابد. در این واقعه مسجد جامع به عنوان مركز ثقل مقاومت رزمندگان محصور در شهر نقش مهمی را ایفا كرده است.

مقاومت در سایر محورها از جمله محور خرمشهر دارای اهمیت بسیار فراوانی است؛ ولیكن عدم موفقیت دشمن در محور بستان-سوسنگرد-اهواز نقش مهم و تعیین كننده ای در شكست طرح دشمن جهت اشغال خوزستان و بویژه مركز آن اهواز را داشته است؛ و از طرفی سبب ایجاد امید به پیروزی بر دشمن متجاوز در دل رزمندگان اسلام و مردم عزیز كشورمان شد.

حضور گسترده و حماسی عشایر عرب زبان بومی در دفاع از شهر و از طرفی جنایت های بی رحمانه ارتش بعث در كشتار مردم بی دفاع عرب منطقه، پوچی تبلیغات كاذب و شعارهای عوام فریبانه صدام از قبیل نبرد قادسیه،آزاد سازی عرب ها و دفاع از خلق عرب، خوزستان را به اثبات رساند.

شهید علی تجلایی از مدافعان و حماسه سازان حاضر در محاصره سوسنگرد بود؛ او می گفت: ناراحتی برادران از دیر رسیدن نیروها بود نه از این كه به فیض شهادت نائل خواهند آمد، در این شرایط، چون پیشوایشان حسین (ع) در سنگر های سوسنگرد غریب ماندند و غریبانه جنگیدند؛ واقعا چون حسین(ع) در دل خودد و با خدای خود سخن می گفتند؛ آیا كسی هست ما را یاری كند؟ آن چیزی كه ما را ناراحت می كرد از دست دادن یارانمان بود.