شهدای ایران، از ۲۸ مرداد ۳۲ تا زمان روی کار آمدن اوباما، همه جنایت‌های آمریکا علیه ملت ایران را هم که درز بگیری، همین چند سال حکومت رئیس‌جمهور فعلی یانکی‌ها کفایت می‌کند برای «مرگ بر آمریکا». کفایت می‌کند برای عدم برقراری رابطه با آمریکا. کفایت می‌کند برای ایستادگی علیه آمریکا. کفایت می‌کند برای «آمریکا، آمریکا! ننگ به نیرنگ تو». کفایت می‌کند برای افتخار به این مهم که در مبارزه دروغین آمریکا علیه داعش، مؤتلف شیطان بزرگ نباشیم.
کفایت می‌کند که نه فقط دست دوستی به این تجسم مسلم ابلیس ندهیم بلکه سراسر آکنده از خشم و نفرت باشیم علیه جلاد تحریم. کفایت می‌کند که اگر خطاب به اوباما بگوییم: «خون جوانان ما می‌چکد از چنگ تو». نه، من شعار نمی‌دهم! به چه حقی این جلاد تحریم، ملت ما را تحریم دارو کرده؟ ولو یک نفر از ملت ایران هم بابت تحریم فلان داروی خاص توسط این جلاد تحریم به مشکل خورده باشد، زبانم لال جان باخته باشد، کفایت می‌کند.
سیلی بر صورت این سیاهکار کثیف بزنیم، نه اینکه این جلاد بی‌رحم تحریم را بزک کنیم! نه اینکه دست در دست او دهیم! نه اینکه بدتر از دست دادن، در مقام عمل، دست دوستی به او دهیم! گاه بگوییم او «باهوش» است، گاه بگوییم او «مودب» است! مع‌الاسف این فقط «کاسب تحریم» است که می‌تواند از «جلاد تحریم» سخن به نیکی بگوید! خواننده محترم با استناد به ظاهر جملات گمان می‌کند منظور این قلم، شخص خاصی است لیکن اشاره من به افقی فراتر از مسائل روز است.
من یک نویسنده انقلابی اما مستقلم، بخصوص مستقل از دولت‌هایی که مثل باد می‌آیند و می‌روند. فلذا رک حرفم را می‌زنم. اساسا آدمی، به ابلیس نه دست می‌دهد و نه به او ابراز دوستی می‌کند. اگر دست دادن به جلاد تحریم بد است، دوستی کردن با او، از آن هم بدتر است.
آخر آدمیزاد احترام می‌گذارد به وعده جلاد تحریم؟! آخر آدمیزاد اعتماد می‌کند به قول جلاد تحریم؟! جز دادن گرای حلقوم احمدی‌روشن و رضایی‌نژاد و آن دیگر شهدای نازنین هسته‌ای به گلوله تروریست‌های اسرائیلی، عمل به وعده دیگری هم داشته‌اند اوباما و سازمان‌های زیر نظر این جلاد خبیث تحریم؟! جز تحریم داروهای نایاب، به وعده دیگری هم عمل کرده اوباما؟!
جز «گزینه نظامی هنوز روی میز است» آیا وعده دیگری هم داده اوباما؟! راستی! جرم این ملت، این حکومت، این بنای شامخ شهدا چیست که جلاد تحریم، نفت ما را تحریم می‌کند؟! آیا چون قسم استقلال خورده‌ایم؟! آیا چون سوگند خورده‌ایم قلل رفیع علم و فناوری را فتح کنیم؟! آیا چون به کوری چشم اوباما، بهترین و حاذق‌ترین جراحان مغز دنیا، ایرانی و از تبار پروفسور سمیعی‌اند؟! آیا چون هسته‌ای را بومی و ملی کرده‌ایم؟! آیا چون در اوج تحریم موفق شده‌ایم در اغلب دستاوردهای نظامی، ممتاز و متمایز باشیم؟! آیا چون شکوه انتخابات‌هایمان ناظر بر حضور مردم، بهترین برند جهانی است؟!
آیا چون ۲۲ بهمن‌هایمان هر سال عظیم‌تر از سال قبل برپا می‌شود؟! شگفتا! اوبامای کثیف، در میدان مردانه، دوئل سردار سلیمانی و ژنرال پترائوس را می‌بازد، آن وقت مثل بزدل‌های بی‌آبرو، و با سوءاستفاده از توافق ترسوهایی ترسوتر از خود، گره تحریم را آن هم در زمینه‌هایی چون دارو، نفت، بانک، صنعت، کشاورزی و… سفت‌تر می‌کند! این اندازه جلاد و در عین حال بزدل است رئیس جمهور فعلی آمریکا! فرقی نمی‌کند؛ دیپلمات‌های هر کشوری دست دوستی به سوی این جلاد خبیث دراز کنند، در وهله اول «بزدل» بودن خود را ثابت کرده‌اند، لااقل «شیردل» نیستند! صرف‌نظر از ملت ما، نگاه کنید در همین دو کشور همسایه، همزبان و همخون، یعنی افغانستان و پاکستان، چند بار سربازان همین جلاد تحریم، به بهانه مبارزه دروغین با طالبان، عروسی مردم پارسی‌زبان را به عزا مبدل کرده‌اند؟! فی‌الحال اصلی‌ترین دوست اسرائیل کیست؟!
جز همین مردک روسیاه؟! فرقی نمی‌کند؛ اف بر دیپلمات‌های هر کشوری که می‌خواهند با کمک این جلاد تحریم، دو روزی بیشتر منصب‌نشینی کنند! بعضی‌ها که آن همه در توافق کذا کوتاه آمدند و رو دادند به این جلاد تحریم، آیا هنوز هم نفهمیده‌اند توبه گرگی به نام اوباما فقط و فقط مرگ است؟! من این را با مطالعه و تحقیق دقیق می‌گویم؛ اوبامای جلاد تحریم، در ردیف خبیث‌ترین رؤسای جمهور آمریکاست. در خباثت مضاعف این جلاد، همین بس که در میدان جنگ و عرصه عمل، از شیربچه‌های مقاومت سیلی می‌خورد؛ در سوریه از اسد، در لبنان و یمن از سیدحسن، در عراق و خیلی جاهای دیگر از حاج‌قاسم، آنوقت زورش را به داروخانه‌ها و کارخانه‌های مملکت ما می‌رساند! اگر شمر زمانه نیست، پس کیست اوباما؟!
محض رضای این جلاد تحریم، بیلبوردهای ما را از ام‌القرای جهان اسلام جمع کردند، آنوقت اوباما و دیگر نامردان کاخ سفید، چه علامتی نشان‌شان دادند؟! عجبا! دوباره گفتند «گزینه نظامی روی میز است» و هر روز تهدید دیگری، تحقیر دیگری! بدترین افتراها به ملت ایران، اتفاقاً بعد از توافق کذا با این جلاد تحریم بسته شد! غیر از این است؟ آمریکای بی‌تاریخ، هیچ تاریخی جز همین چند سال حکومت اوبامای ملعون نداشته باشد، والله کفایت می‌کند که ما مفتخر به دشمنی با آمریکا باشیم، نه ملزم به «برنامه‌ای برای دیدار ندارم اما هر چیزی ممکن است»!
سوگند می‌خورم خدا را که اگر اسلحه دستم بود و اگر امکانش فراهم بود، حتماً اوباما را می‌کشتم و گلوله‌ای حرام قلب این جلاد متقلب می‌کردم بلکه اساسا صلح دوست‌داشتنی نفسی بکشد. شمر زمانه را فقط باید کشت و الا تحریم به قوت خود باقی می‌ماند. این خط، این نشان! حتم دارم دنیا بدون اوباما جای بهتری برای زندگی است. امثال این جلاد که نباشند، شمرک‌های داعشی هم خود به خود از صحنه روزگار حذف می‌شوند. فی‌الحال مهم‌ترین مؤتلف جلاد تحریم، همین تروریست‌های وحشی‌اند. و اتفاقا «عاشق صلح» منم که آرزو دارم با حرام کردن یک گلوله، دنیا را برای زندگی و صلح و صفا جای بهتری کنم. دست، عضوی از بدن است که نجس هم شود، می‌توان آن را آب کشید، اما دست دوستی، حکایتی دگر است. «دست دوستی» یعنی بی‌احترامی به ملت خود اما احترام به وعده دشمن؛ یعنی عدم اعتماد به ملت خود اما اعتماد به قول دشمن. آقایان! اوباما این جلاد بی‌آبرو، چون از همه حیلتی فرو مانده، سلسله دوستی بجنبانده! این، بدترین، بدهکارترین، منفورترین و بی‌آبروترین آمریکای تمام تاریخ است.
آری! دوباره می‌گویم؛ من با اینکه در اردوگاه جنگم، اما حاضرم سربازی کنم برای صلح و اوباما را بکشم! که من دقیقا و عینا بچه جنگم، با افتخار! زنده باد جنگ، مرگ بر صلح… آن صلحی که ورد زبان شمر زمان است. فتوای قتل اوباما را اتفاقا خود «صلح» داده. می‌گویید نه؟ از شاخه‌های زیتون دیار قدس بپرسید.
حسین قدیانی
کفایت می‌کند که نه فقط دست دوستی به این تجسم مسلم ابلیس ندهیم بلکه سراسر آکنده از خشم و نفرت باشیم علیه جلاد تحریم. کفایت می‌کند که اگر خطاب به اوباما بگوییم: «خون جوانان ما می‌چکد از چنگ تو». نه، من شعار نمی‌دهم! به چه حقی این جلاد تحریم، ملت ما را تحریم دارو کرده؟ ولو یک نفر از ملت ایران هم بابت تحریم فلان داروی خاص توسط این جلاد تحریم به مشکل خورده باشد، زبانم لال جان باخته باشد، کفایت می‌کند.
سیلی بر صورت این سیاهکار کثیف بزنیم، نه اینکه این جلاد بی‌رحم تحریم را بزک کنیم! نه اینکه دست در دست او دهیم! نه اینکه بدتر از دست دادن، در مقام عمل، دست دوستی به او دهیم! گاه بگوییم او «باهوش» است، گاه بگوییم او «مودب» است! مع‌الاسف این فقط «کاسب تحریم» است که می‌تواند از «جلاد تحریم» سخن به نیکی بگوید! خواننده محترم با استناد به ظاهر جملات گمان می‌کند منظور این قلم، شخص خاصی است لیکن اشاره من به افقی فراتر از مسائل روز است.
من یک نویسنده انقلابی اما مستقلم، بخصوص مستقل از دولت‌هایی که مثل باد می‌آیند و می‌روند. فلذا رک حرفم را می‌زنم. اساسا آدمی، به ابلیس نه دست می‌دهد و نه به او ابراز دوستی می‌کند. اگر دست دادن به جلاد تحریم بد است، دوستی کردن با او، از آن هم بدتر است.
آخر آدمیزاد احترام می‌گذارد به وعده جلاد تحریم؟! آخر آدمیزاد اعتماد می‌کند به قول جلاد تحریم؟! جز دادن گرای حلقوم احمدی‌روشن و رضایی‌نژاد و آن دیگر شهدای نازنین هسته‌ای به گلوله تروریست‌های اسرائیلی، عمل به وعده دیگری هم داشته‌اند اوباما و سازمان‌های زیر نظر این جلاد خبیث تحریم؟! جز تحریم داروهای نایاب، به وعده دیگری هم عمل کرده اوباما؟!
جز «گزینه نظامی هنوز روی میز است» آیا وعده دیگری هم داده اوباما؟! راستی! جرم این ملت، این حکومت، این بنای شامخ شهدا چیست که جلاد تحریم، نفت ما را تحریم می‌کند؟! آیا چون قسم استقلال خورده‌ایم؟! آیا چون سوگند خورده‌ایم قلل رفیع علم و فناوری را فتح کنیم؟! آیا چون به کوری چشم اوباما، بهترین و حاذق‌ترین جراحان مغز دنیا، ایرانی و از تبار پروفسور سمیعی‌اند؟! آیا چون هسته‌ای را بومی و ملی کرده‌ایم؟! آیا چون در اوج تحریم موفق شده‌ایم در اغلب دستاوردهای نظامی، ممتاز و متمایز باشیم؟! آیا چون شکوه انتخابات‌هایمان ناظر بر حضور مردم، بهترین برند جهانی است؟!
آیا چون ۲۲ بهمن‌هایمان هر سال عظیم‌تر از سال قبل برپا می‌شود؟! شگفتا! اوبامای کثیف، در میدان مردانه، دوئل سردار سلیمانی و ژنرال پترائوس را می‌بازد، آن وقت مثل بزدل‌های بی‌آبرو، و با سوءاستفاده از توافق ترسوهایی ترسوتر از خود، گره تحریم را آن هم در زمینه‌هایی چون دارو، نفت، بانک، صنعت، کشاورزی و… سفت‌تر می‌کند! این اندازه جلاد و در عین حال بزدل است رئیس جمهور فعلی آمریکا! فرقی نمی‌کند؛ دیپلمات‌های هر کشوری دست دوستی به سوی این جلاد خبیث دراز کنند، در وهله اول «بزدل» بودن خود را ثابت کرده‌اند، لااقل «شیردل» نیستند! صرف‌نظر از ملت ما، نگاه کنید در همین دو کشور همسایه، همزبان و همخون، یعنی افغانستان و پاکستان، چند بار سربازان همین جلاد تحریم، به بهانه مبارزه دروغین با طالبان، عروسی مردم پارسی‌زبان را به عزا مبدل کرده‌اند؟! فی‌الحال اصلی‌ترین دوست اسرائیل کیست؟!
جز همین مردک روسیاه؟! فرقی نمی‌کند؛ اف بر دیپلمات‌های هر کشوری که می‌خواهند با کمک این جلاد تحریم، دو روزی بیشتر منصب‌نشینی کنند! بعضی‌ها که آن همه در توافق کذا کوتاه آمدند و رو دادند به این جلاد تحریم، آیا هنوز هم نفهمیده‌اند توبه گرگی به نام اوباما فقط و فقط مرگ است؟! من این را با مطالعه و تحقیق دقیق می‌گویم؛ اوبامای جلاد تحریم، در ردیف خبیث‌ترین رؤسای جمهور آمریکاست. در خباثت مضاعف این جلاد، همین بس که در میدان جنگ و عرصه عمل، از شیربچه‌های مقاومت سیلی می‌خورد؛ در سوریه از اسد، در لبنان و یمن از سیدحسن، در عراق و خیلی جاهای دیگر از حاج‌قاسم، آنوقت زورش را به داروخانه‌ها و کارخانه‌های مملکت ما می‌رساند! اگر شمر زمانه نیست، پس کیست اوباما؟!
محض رضای این جلاد تحریم، بیلبوردهای ما را از ام‌القرای جهان اسلام جمع کردند، آنوقت اوباما و دیگر نامردان کاخ سفید، چه علامتی نشان‌شان دادند؟! عجبا! دوباره گفتند «گزینه نظامی روی میز است» و هر روز تهدید دیگری، تحقیر دیگری! بدترین افتراها به ملت ایران، اتفاقاً بعد از توافق کذا با این جلاد تحریم بسته شد! غیر از این است؟ آمریکای بی‌تاریخ، هیچ تاریخی جز همین چند سال حکومت اوبامای ملعون نداشته باشد، والله کفایت می‌کند که ما مفتخر به دشمنی با آمریکا باشیم، نه ملزم به «برنامه‌ای برای دیدار ندارم اما هر چیزی ممکن است»!
سوگند می‌خورم خدا را که اگر اسلحه دستم بود و اگر امکانش فراهم بود، حتماً اوباما را می‌کشتم و گلوله‌ای حرام قلب این جلاد متقلب می‌کردم بلکه اساسا صلح دوست‌داشتنی نفسی بکشد. شمر زمانه را فقط باید کشت و الا تحریم به قوت خود باقی می‌ماند. این خط، این نشان! حتم دارم دنیا بدون اوباما جای بهتری برای زندگی است. امثال این جلاد که نباشند، شمرک‌های داعشی هم خود به خود از صحنه روزگار حذف می‌شوند. فی‌الحال مهم‌ترین مؤتلف جلاد تحریم، همین تروریست‌های وحشی‌اند. و اتفاقا «عاشق صلح» منم که آرزو دارم با حرام کردن یک گلوله، دنیا را برای زندگی و صلح و صفا جای بهتری کنم. دست، عضوی از بدن است که نجس هم شود، می‌توان آن را آب کشید، اما دست دوستی، حکایتی دگر است. «دست دوستی» یعنی بی‌احترامی به ملت خود اما احترام به وعده دشمن؛ یعنی عدم اعتماد به ملت خود اما اعتماد به قول دشمن. آقایان! اوباما این جلاد بی‌آبرو، چون از همه حیلتی فرو مانده، سلسله دوستی بجنبانده! این، بدترین، بدهکارترین، منفورترین و بی‌آبروترین آمریکای تمام تاریخ است.
آری! دوباره می‌گویم؛ من با اینکه در اردوگاه جنگم، اما حاضرم سربازی کنم برای صلح و اوباما را بکشم! که من دقیقا و عینا بچه جنگم، با افتخار! زنده باد جنگ، مرگ بر صلح… آن صلحی که ورد زبان شمر زمان است. فتوای قتل اوباما را اتفاقا خود «صلح» داده. می‌گویید نه؟ از شاخه‌های زیتون دیار قدس بپرسید.
حسین قدیانی
