به گزارش شهدای ایران؛ «زهیر بان‌پرور» جانباز شیمیایی 70 درصد دوران دفاع مقدس صبح روز پنج شنبه پس از تحمل چندین سال درد و رنج ناشی از مصدومیت شیمیایی در منزلش در شهرستان فردیس به شهادت رسید. پیکر مطهر این شهید دفاع مقدس روز جمعه مورخ چهاردهم شهریورماه  بعد از نماز جمعه شهرستان فردیس تشییع و به خاک سپرده شد.

در این مراسم که با حضور امام جمعه و فرماندار شهرستان فردیس، رئیس دادگستری، فرمانده سپاه ناحیه امام رضا و مردم شهید پرور شهرستان فردیس برگزار شد، نمازگزاران پس از قرائت نماز بر پیکر پاک این شهید، پیکر این رزمنده هشت سال دفاع مقدس را که در عملیات‌های مختلف مجروح و در حلبچه شیمیایی شده بود از مصلی فردیس تا فلکه اول تشییع و تجدید میثاقی دوباره با آرمان‌های امام راحل(ره) و شهیدان انقلاب اسلامی کردند.

زهیر بان پرور از مدرسین دبیرستان شهدای انقلاب اسلامی کرج بود که به دلیل مصدومیت با گاز شیمیایی وابسته به کپسول اکسیژن بود ولی با این حال روح لطیف او برای کمک به کودکان بدسرپرست که به خاطر فقر و تنگدستی قادر به تحصیل نبودند پر می کشید. وی در مصاحبه ای گفته بود که می خواهد موسسه ای خیریه برای کودکان بی سرپرست و بدسرپرست به راه بیندازد. وی همچنین سرپرستی چند کودک بدسرپرست را عهده دار بود.

به گفته خودش، زمان جنگ وقتی تدریس ادبیات را در مدرسه آغاز کرد جمله امام(ره) را روی تخته سیاه نوشت: جبهه ها را خالی نگذارید. او می‌گفت: وقتی جنگ تمام شد سلاح را زمین گذاشتیم و قلم را در دست گرفتیم.

وی متولد اردیبهشت ماه سال 1345 در شهر کاظمین بود و در خرمشهر دوران کودکی را سپری کرد و بیش از 30 سال در فردیس کرج زندگی کرد. از همان سال چهارم دبیرستان عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد، با وجود آن که چند سال بعد به عنوان دبیر ادبیات در دبیرستان شهدای انقلاب تدریس می کرد اما باز هم به جبهه می‌رفت. او به مدت 75 ماه در جبهه‌های جنوب و غرب کشور به مبارزه پرداخت و در چند عملیات شرکت داشت.

این شهید می‌گفت: شجاعت رزمندگان را از نزدیک دیده‌ام و دوستان زیادی نیز مقابل دیدگانم به شهادت رسیده‌اند. همیشه به حال آنها غبطه و از این که از غافله شهدا عقب مانده‌ام تاسف می‌خورم.