جمعی از معلمان شرکتی و مربیان پیش دبستانی در اعتراض به اجرا نشدن مصوبه مجلس و بلاتکلیفی خود نامه ای جهت انتشار به سایت خبری همت نیوز ارسال کردند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از همت نیوز، جمعی از معلمان شرکتی که در آزمون استخدامی سالهای قبل شرکت کرده اند اما با وجود انجام برخی مراحل استخدام در دولت گذشته و انجام چند سال خدمت، دولت یازدهم عملا عزمی برای استخدام آنها ندارد، با ارسال نامه ای به همت نیوز، خواستار پیگیری موضوع توسط مسئولان مربوطه شدند.
متن نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ما جمعی از معلمان شرکتی و مربیان پیش دبستانی هستیم با وجود داشتن مدارک دانشگاهی و چندین سال سابقه تدریس با بی مهری های دولت عدالت محور سه سال است که بلاتکلیف مانده ایم و این قصه همچنان در دولت تدبیر و امید با نا امیدی ادامه دارد وهمچنان بی تدبیر مانده است.
در دولت قبل که با عنوان دولت عدالت محور خوانده می شد آقای حاجی بابایی در اقدامی ناشایست اعلام کرد نیاز به معلمان شرکتی ندارد و اقدام به برگزاری ازمونی تحت عنوان ۴۰ هزار نخبه کرد!! این آزمون که در آن معلمان شرکتی حق آزمون نداشتند با حرف و حدیث های بسیار برگزار شد چون چیزی که اتفاق افتاد این بود که معلمانی با مدارک فوق دیپلم در رشته های فنی به عنوان مشاور در دبیرستان ها بصورت استخدام پیمانی مشغول به خدمت شدندو یکسال تحصیلی را فوق دیپلم رشته های چوب و معماری و …به عنوان مشاور در خدمت دانش آموزان کشور بودند. (برخی از این افراد آزمون نداده بودند و برخی در مرحله اول مردود شده بودند و برخی رشته هایشان جزو رشته های اعلامی برای آزمون نبود) و در نهایت با شیوه های خاص پرونده آزمون چهل هزار نفری بسته شد وکسانی هم که اعتراض داشتند متهم به کج فهمی می شدند.
بعد از این آزمون با توجه به اعتراض معلمان شرکتی در سال۹۰ آزمونی برای جذب معلمان شرکتی انجام شد که این آزمون هم با توجه به عدم همخوانی سئوالات با منابع اعلام شده به نوعی فرمالیته بود چون با توجه به حمایت هایی که از آموزشیاران برای استخدام شدن در این آزمون شد( از طریق دادن بسته های حمایتی و برگزاری دوره های خاص قبل از آزمون) ،مشخص شد که این آزمون با توجه به الحاق نهضت به آموزش و پرورش به نوعی برای تبدیل وضعیت آموزشیاران برگزار شده است.
و پیش دبستانی از سال۹۱ با تغییر ساختار نظام آموزشی به ۶-۳-۳ به بخش خصوصی واگذار شد و مربیان پیش دبستانی که سال ها در مدارس دولتی همراه با طی مراحل گزینش و رشته های دانشگاهی به عنوان نیروی آموزشی و تربیتی کار کرده بودند بلاتکلیف و بیکار شدند.
مربیان پیش دبستان از مهر ۷۹ در مدارس دولتی شروع به کار کردند. مربیان پیش دبستانی فقط بخاطر عشق به شغل معلمی و آینده ی استخدامیشان تمام سختی ها را به جان و دل میپذیرفتند تا اینکه از سال ۸۶ به واسطه ی پیمانکارانی که باآموزش و پرورش قرارداد بسته بودند بیمه ی ۱۵ روزه شدند(و در برخی مناطق اصلا بیمه نبودند) و همچنان با اندک حقوق خود سالهای خدمت را سپری میکردند با این امید که پیش دبستانی با وجود الزامی بودن و گزینش هرساله ی مربیانش و دوره های ضمن خدمتش روزی روزگاری پایه ی اجباری مقطع ابتدایی شود و مربیان هم استخدام شوند در ابتدا تا چند سال اخیر امید تمام مربیان پیش دبستانی استخدام قطعی و اجباری شدن پیش دبستانی بود و حتی مسولین هم بر اجباری شدن پیش دبستانی تاکید داشتند تا اینکه دوسال قبل با وجود اینکه همه فکر میکردند با مطرح شدن حذف پیش دانشگاهی مقطع پیش دبستانی پایه ی ابتدایی میشود در کمال ناباوری مقطع ششم به پایه های ابتدایی اضافه شد و نه تنها وضعیت مربیان پیش دبستانی شاغل در مدارس ابتدایی در وضعیت مبهم بیشتری قرار گرفته بلکه با اضافه شدن پایه ششم مقطع شکوفا شده ی پیش دبستانی همراه با مربیان محرومش محروم تر از قبل شد و مربیان پیش دبستانی و مقطع پیش دبستانی قربانی پایه ی جدید ششم شدند! و به علت کمبود فضای آموزشی با وجود پایه ششم این مقطع رو به انزوا و مربیان مدارس دولتی اش بلاتکیف. تر از قبل بعد از گذشت سالها تجربه و خدمت در انزوا و محرومیت بیشتری قرار گرفتند!
و با توجه به بلاتکلیفی هر دو گروه ، نمایندگان محترم مجلس، پیرو ماده ۱۷ قانون تعیین تکلیف معلمان شرکتی در تاریخ ۱۹/۷/۹۱ قانونی را به تصویب رساندند که طی آن آموزش و پرورش موظف به تعیین تکلیف و استخدام معلمان شرکتی و مربیان شد و برای اجرای این قانون تا دو سال(تا تاریخ۱۹/۷/۹۳) به آموزش و پرورش مهلت داده شد.
اما بعد از تصویب این قانون دولت عدالت محور نه تنها کاری برای معلمان شرکتی و مربیان انجام نداد بلکه در اقدامی بی سابقه گروهی از سرایداران و نیروهای خدماتی را استخدام و روانه کلاسهای درس کردند و مدتی بعد اقدام به جذب و استخدام چندین هزار نیروی قرآنی کردند که با مخالفت های مجلس نیز مواجه شد.
تا اینجا مربوط به دولت سابق و اقای حاجی بابایی وزیر سابق میشد . اما در دولت فعلی با توجه به نزدیک شدن به پایان مهلت تعیین شده از طرف دکتر فانی، بحث آزمون در ۱۷ مرداد مطرح شد که بدلیل مخالفت های دولت با اعطاء مجوز استخدام ،آزمون برگزار نشد.
تا اینکه با پی گیری های معلمان شرکتی و مربیان پیش دبستانی از طریق تجمع جلوی مجلس و حمایت های برخی نمایندگان دلسوز طرح کلیات الحاق تبصره ۱۰ به ماده۱۷ قانون تعیین تکلیف معلمان حق التدریس و آموزشیاران به تصویب نمایندگان رسید که طی آن آموزش و پرورش موظف می شد که این نیروها را از اول مهر بصورت حق التدریس بکار گیرد و بار مالی آن نیز از محل پرداخت حق التدریس کارکنان رسمی تعیین شده بودو با تصویب این طرح موجی از امید وشادی در میان این معلمان بوجود آمد و در حالی که دو روز بعد منتظر تصویب جزئیات این طرح بودند در کمال ناباوری اعلام شد نمایندگان باکلیات این طرح مخالفت کردندو دلیل این مخالفت ممکن است لابی هایی باشد که بعد از تصویب کلیات انجام شده است اما سخنان نمایندگان مخالف بالاخص آقای توکلی و مصباحی مقدم و نماینده دولت ،آقای عسکری آزاد در بهم زدن آرای موافق بی تاثیر نبود .
به گونه ای که اقای توکلی با محاسبه تعداد۶۰ هزار نفری و برآورد حقوق یک میلیونی بصورت ماهانه، رقمی نادرست، تحویل مجلسیان داد .نه آمار این معمان ۶۰ هزار نفر بود و نه در صورت حق التدریس شدن حقوق ماهیانه انها به یک میلیون تومان می رسید.
و از همه مهمتر سخنان جناب اقای عسکری آزاد که بدون توجه به واقعیت های موجود، مربیان را متهم به بی سوادی کرد. پیش دبستانی بنای تربیت ورشد دانش اموزان است ومربیان پیش دبستانی که با عشق وعلاقه، الفبای زندگی ،سوره های قرانی ،معارف اسلامی، درست زندگی کردن و چگونه صادق بودن را با لبخندشان ونگاه پر مهرشان به فرزندان میهن اسلامی آموختند آیا سزاوار است آنها را با داشتن مدرک لیسانس ، فوق لیسانس و دکتری بیسواد بنامند؟چطور ممکن است نماینده دولت هیچ گونه اطلاعی از دوره پیش دبستانی نداشته باشد وبا وجود تمامی مستندات و مدارک و بخشنامه های وزارتی و از همه مهمتر با وجود حضور فعال مربیان در جشنواره کشوری الگوهای برتر تدریس ،در مورد آنها و جایگاهشون در آموزش و پرورش اینگونه در مجلس صحبت کنند!!!!
چرا دکتر فانی بطور قاطع از معلمان و مربیان دفاع نمی کند؟ و برای رفع کمبودها گاهی به استفاده از نیروهای بازنشسته اشاره می کند و یااز آزمونی سخن می گوید که قرار است در صورت تحقق احتمالا تعداد کمی استخدام و اکثریت مجددا بلاتکلیف بمانند؟
چرا آموزش و پرورش بر خلاف سایر ارگان ها عمل می کند؟ در همه ارگانها نیروهای شرکتی به مرور استخدام می شوند اما در آموزش و پرورش با توهین اخراج شده اند. اکنون که معلمان و مربیان در گرداب بلاتکلیفی گرفتارند باید توجه داشت که اکثر این نیروها متاهل و دارای فرزند هستند و شرایط سنی به آنها اجازه نمی دهد در ارگانی دیگر جذب شوند و اینها با عشق معلمی وبا امید به دولت تدبیر وامید روز ها را سپری کرده وبعد از سالهای متمادی همچنان برای احقاق حقوقشان در تلاش هستند اما همچنان بلاتکلیف مانده اند.
آنها که معتقدند آموزش و پرورش در بعضی جاها نیروی مازاد دارد چگونه می خواهند این نیروهای مازاد را به مناطق مورد نیاز بفرستند آن هم در رشته های غیر مرتبط.بفرض اگر آموزش و پرورش در رشته زیست شناسی ۱۰۰ نیروی مازاد داشته باشد اما در یک جا فقط یک نفرنیروی زبان انگلیسی کمبود داشته باشد آیا می تواند از این صد نیروی مازاد برای رفع کمبودآن یک نیرو درآن هم در محلی دیگر استفاده کند؟
ایا مسئولین می دانندکه معلمان شرکتی با چندین سال خدمت ونیز مربیان پیش دبستانی بابیش از یک دهه خدمت( تقریبا ۱۵ سال)، عمر و جوانی خود را نثار فرزندان ایران اسلامی نمودندو اکنون بعد از فراز و نشیب های زیاد منتظر دست یاری مسولین نظام مقدس جمهوری اسلامی هستند تا با عدل و عدالت به حق قانونی شان یعنی استخدام دست یابند.
آنها که بار مالی قضیه را دلیلی بر مخالف استخدام این نیروها می دانند چرا هرساله برای چندین هزار دانش آموز کنکوری مجوز و بودجه استخدام هست اما برای معلمین آنها نیست و آیا بار مالی یک قضیه مهمتر از تباه شدن عمر و امید چندین هزار جوان تحصلیکرده است؟
چرا برخی بجای ارائه راهکاری مناسب برای حل این مشکل بدنبال پیدا کردن و بزرگ کردن موانع هستند.و بجای اینکه کاری کنند که با گفتارشان دل هزاران جوان منتظر و امیدوار بشکند بهتر نبود با تفکر و اندیشه شان کاری کنند که دل هزاران جوان و خانواده آنها خوشحال شود ؟ آیا بهتر نیست بجای پیدا کردن و نشان دادن مشکلات، اقدامی در جهت رفع این مشکلات برداشته شود؟
گر توانی دلی به دست آور دل شکستن هنر نمی باشد
در پایان از نمایندگانی که از حق ما دفاع نکردند و یا بر علیه ما جوسازی کردند دلخور نیستیم اما توقع داشتیم از روی مدرک و با سنجش همه جوانب و به دور از بازی های سیاسی در مورد ما قضاوت کنند و از تمامی نمایندگانی که دلسوزانه از ما حمایت کردند تقدیر و تشکر می کنیم و همیشه دعای خیرمان را بدرقه راه زندگیشان قرار خواهیم داد .
هدف از نوشتن این نامه این بود که صدایمان را به گوش مسئولین و مردم و از همه مهمتر دانش آموزانمان برسانیم و بفهمانیم که ما بخاطر بی سوادی بلاتکلیف نماندیم بلکه بخاطر بی عدالتی و از روی بی تدبیری، بلاتکلیف و ناامید مانده ایم.
من نمی گویم سمندر باش یا پروانه باش چون به عشق سوختن افتاده ای مردانه باش
« والسلام علی من اتبع الهدی»
متن نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ما جمعی از معلمان شرکتی و مربیان پیش دبستانی هستیم با وجود داشتن مدارک دانشگاهی و چندین سال سابقه تدریس با بی مهری های دولت عدالت محور سه سال است که بلاتکلیف مانده ایم و این قصه همچنان در دولت تدبیر و امید با نا امیدی ادامه دارد وهمچنان بی تدبیر مانده است.
در دولت قبل که با عنوان دولت عدالت محور خوانده می شد آقای حاجی بابایی در اقدامی ناشایست اعلام کرد نیاز به معلمان شرکتی ندارد و اقدام به برگزاری ازمونی تحت عنوان ۴۰ هزار نخبه کرد!! این آزمون که در آن معلمان شرکتی حق آزمون نداشتند با حرف و حدیث های بسیار برگزار شد چون چیزی که اتفاق افتاد این بود که معلمانی با مدارک فوق دیپلم در رشته های فنی به عنوان مشاور در دبیرستان ها بصورت استخدام پیمانی مشغول به خدمت شدندو یکسال تحصیلی را فوق دیپلم رشته های چوب و معماری و …به عنوان مشاور در خدمت دانش آموزان کشور بودند. (برخی از این افراد آزمون نداده بودند و برخی در مرحله اول مردود شده بودند و برخی رشته هایشان جزو رشته های اعلامی برای آزمون نبود) و در نهایت با شیوه های خاص پرونده آزمون چهل هزار نفری بسته شد وکسانی هم که اعتراض داشتند متهم به کج فهمی می شدند.
بعد از این آزمون با توجه به اعتراض معلمان شرکتی در سال۹۰ آزمونی برای جذب معلمان شرکتی انجام شد که این آزمون هم با توجه به عدم همخوانی سئوالات با منابع اعلام شده به نوعی فرمالیته بود چون با توجه به حمایت هایی که از آموزشیاران برای استخدام شدن در این آزمون شد( از طریق دادن بسته های حمایتی و برگزاری دوره های خاص قبل از آزمون) ،مشخص شد که این آزمون با توجه به الحاق نهضت به آموزش و پرورش به نوعی برای تبدیل وضعیت آموزشیاران برگزار شده است.
و پیش دبستانی از سال۹۱ با تغییر ساختار نظام آموزشی به ۶-۳-۳ به بخش خصوصی واگذار شد و مربیان پیش دبستانی که سال ها در مدارس دولتی همراه با طی مراحل گزینش و رشته های دانشگاهی به عنوان نیروی آموزشی و تربیتی کار کرده بودند بلاتکلیف و بیکار شدند.
مربیان پیش دبستان از مهر ۷۹ در مدارس دولتی شروع به کار کردند. مربیان پیش دبستانی فقط بخاطر عشق به شغل معلمی و آینده ی استخدامیشان تمام سختی ها را به جان و دل میپذیرفتند تا اینکه از سال ۸۶ به واسطه ی پیمانکارانی که باآموزش و پرورش قرارداد بسته بودند بیمه ی ۱۵ روزه شدند(و در برخی مناطق اصلا بیمه نبودند) و همچنان با اندک حقوق خود سالهای خدمت را سپری میکردند با این امید که پیش دبستانی با وجود الزامی بودن و گزینش هرساله ی مربیانش و دوره های ضمن خدمتش روزی روزگاری پایه ی اجباری مقطع ابتدایی شود و مربیان هم استخدام شوند در ابتدا تا چند سال اخیر امید تمام مربیان پیش دبستانی استخدام قطعی و اجباری شدن پیش دبستانی بود و حتی مسولین هم بر اجباری شدن پیش دبستانی تاکید داشتند تا اینکه دوسال قبل با وجود اینکه همه فکر میکردند با مطرح شدن حذف پیش دانشگاهی مقطع پیش دبستانی پایه ی ابتدایی میشود در کمال ناباوری مقطع ششم به پایه های ابتدایی اضافه شد و نه تنها وضعیت مربیان پیش دبستانی شاغل در مدارس ابتدایی در وضعیت مبهم بیشتری قرار گرفته بلکه با اضافه شدن پایه ششم مقطع شکوفا شده ی پیش دبستانی همراه با مربیان محرومش محروم تر از قبل شد و مربیان پیش دبستانی و مقطع پیش دبستانی قربانی پایه ی جدید ششم شدند! و به علت کمبود فضای آموزشی با وجود پایه ششم این مقطع رو به انزوا و مربیان مدارس دولتی اش بلاتکیف. تر از قبل بعد از گذشت سالها تجربه و خدمت در انزوا و محرومیت بیشتری قرار گرفتند!
و با توجه به بلاتکلیفی هر دو گروه ، نمایندگان محترم مجلس، پیرو ماده ۱۷ قانون تعیین تکلیف معلمان شرکتی در تاریخ ۱۹/۷/۹۱ قانونی را به تصویب رساندند که طی آن آموزش و پرورش موظف به تعیین تکلیف و استخدام معلمان شرکتی و مربیان شد و برای اجرای این قانون تا دو سال(تا تاریخ۱۹/۷/۹۳) به آموزش و پرورش مهلت داده شد.
اما بعد از تصویب این قانون دولت عدالت محور نه تنها کاری برای معلمان شرکتی و مربیان انجام نداد بلکه در اقدامی بی سابقه گروهی از سرایداران و نیروهای خدماتی را استخدام و روانه کلاسهای درس کردند و مدتی بعد اقدام به جذب و استخدام چندین هزار نیروی قرآنی کردند که با مخالفت های مجلس نیز مواجه شد.
تا اینجا مربوط به دولت سابق و اقای حاجی بابایی وزیر سابق میشد . اما در دولت فعلی با توجه به نزدیک شدن به پایان مهلت تعیین شده از طرف دکتر فانی، بحث آزمون در ۱۷ مرداد مطرح شد که بدلیل مخالفت های دولت با اعطاء مجوز استخدام ،آزمون برگزار نشد.
تا اینکه با پی گیری های معلمان شرکتی و مربیان پیش دبستانی از طریق تجمع جلوی مجلس و حمایت های برخی نمایندگان دلسوز طرح کلیات الحاق تبصره ۱۰ به ماده۱۷ قانون تعیین تکلیف معلمان حق التدریس و آموزشیاران به تصویب نمایندگان رسید که طی آن آموزش و پرورش موظف می شد که این نیروها را از اول مهر بصورت حق التدریس بکار گیرد و بار مالی آن نیز از محل پرداخت حق التدریس کارکنان رسمی تعیین شده بودو با تصویب این طرح موجی از امید وشادی در میان این معلمان بوجود آمد و در حالی که دو روز بعد منتظر تصویب جزئیات این طرح بودند در کمال ناباوری اعلام شد نمایندگان باکلیات این طرح مخالفت کردندو دلیل این مخالفت ممکن است لابی هایی باشد که بعد از تصویب کلیات انجام شده است اما سخنان نمایندگان مخالف بالاخص آقای توکلی و مصباحی مقدم و نماینده دولت ،آقای عسکری آزاد در بهم زدن آرای موافق بی تاثیر نبود .
به گونه ای که اقای توکلی با محاسبه تعداد۶۰ هزار نفری و برآورد حقوق یک میلیونی بصورت ماهانه، رقمی نادرست، تحویل مجلسیان داد .نه آمار این معمان ۶۰ هزار نفر بود و نه در صورت حق التدریس شدن حقوق ماهیانه انها به یک میلیون تومان می رسید.
و از همه مهمتر سخنان جناب اقای عسکری آزاد که بدون توجه به واقعیت های موجود، مربیان را متهم به بی سوادی کرد. پیش دبستانی بنای تربیت ورشد دانش اموزان است ومربیان پیش دبستانی که با عشق وعلاقه، الفبای زندگی ،سوره های قرانی ،معارف اسلامی، درست زندگی کردن و چگونه صادق بودن را با لبخندشان ونگاه پر مهرشان به فرزندان میهن اسلامی آموختند آیا سزاوار است آنها را با داشتن مدرک لیسانس ، فوق لیسانس و دکتری بیسواد بنامند؟چطور ممکن است نماینده دولت هیچ گونه اطلاعی از دوره پیش دبستانی نداشته باشد وبا وجود تمامی مستندات و مدارک و بخشنامه های وزارتی و از همه مهمتر با وجود حضور فعال مربیان در جشنواره کشوری الگوهای برتر تدریس ،در مورد آنها و جایگاهشون در آموزش و پرورش اینگونه در مجلس صحبت کنند!!!!
چرا دکتر فانی بطور قاطع از معلمان و مربیان دفاع نمی کند؟ و برای رفع کمبودها گاهی به استفاده از نیروهای بازنشسته اشاره می کند و یااز آزمونی سخن می گوید که قرار است در صورت تحقق احتمالا تعداد کمی استخدام و اکثریت مجددا بلاتکلیف بمانند؟
چرا آموزش و پرورش بر خلاف سایر ارگان ها عمل می کند؟ در همه ارگانها نیروهای شرکتی به مرور استخدام می شوند اما در آموزش و پرورش با توهین اخراج شده اند. اکنون که معلمان و مربیان در گرداب بلاتکلیفی گرفتارند باید توجه داشت که اکثر این نیروها متاهل و دارای فرزند هستند و شرایط سنی به آنها اجازه نمی دهد در ارگانی دیگر جذب شوند و اینها با عشق معلمی وبا امید به دولت تدبیر وامید روز ها را سپری کرده وبعد از سالهای متمادی همچنان برای احقاق حقوقشان در تلاش هستند اما همچنان بلاتکلیف مانده اند.
آنها که معتقدند آموزش و پرورش در بعضی جاها نیروی مازاد دارد چگونه می خواهند این نیروهای مازاد را به مناطق مورد نیاز بفرستند آن هم در رشته های غیر مرتبط.بفرض اگر آموزش و پرورش در رشته زیست شناسی ۱۰۰ نیروی مازاد داشته باشد اما در یک جا فقط یک نفرنیروی زبان انگلیسی کمبود داشته باشد آیا می تواند از این صد نیروی مازاد برای رفع کمبودآن یک نیرو درآن هم در محلی دیگر استفاده کند؟
ایا مسئولین می دانندکه معلمان شرکتی با چندین سال خدمت ونیز مربیان پیش دبستانی بابیش از یک دهه خدمت( تقریبا ۱۵ سال)، عمر و جوانی خود را نثار فرزندان ایران اسلامی نمودندو اکنون بعد از فراز و نشیب های زیاد منتظر دست یاری مسولین نظام مقدس جمهوری اسلامی هستند تا با عدل و عدالت به حق قانونی شان یعنی استخدام دست یابند.
آنها که بار مالی قضیه را دلیلی بر مخالف استخدام این نیروها می دانند چرا هرساله برای چندین هزار دانش آموز کنکوری مجوز و بودجه استخدام هست اما برای معلمین آنها نیست و آیا بار مالی یک قضیه مهمتر از تباه شدن عمر و امید چندین هزار جوان تحصلیکرده است؟
چرا برخی بجای ارائه راهکاری مناسب برای حل این مشکل بدنبال پیدا کردن و بزرگ کردن موانع هستند.و بجای اینکه کاری کنند که با گفتارشان دل هزاران جوان منتظر و امیدوار بشکند بهتر نبود با تفکر و اندیشه شان کاری کنند که دل هزاران جوان و خانواده آنها خوشحال شود ؟ آیا بهتر نیست بجای پیدا کردن و نشان دادن مشکلات، اقدامی در جهت رفع این مشکلات برداشته شود؟
گر توانی دلی به دست آور دل شکستن هنر نمی باشد
در پایان از نمایندگانی که از حق ما دفاع نکردند و یا بر علیه ما جوسازی کردند دلخور نیستیم اما توقع داشتیم از روی مدرک و با سنجش همه جوانب و به دور از بازی های سیاسی در مورد ما قضاوت کنند و از تمامی نمایندگانی که دلسوزانه از ما حمایت کردند تقدیر و تشکر می کنیم و همیشه دعای خیرمان را بدرقه راه زندگیشان قرار خواهیم داد .
هدف از نوشتن این نامه این بود که صدایمان را به گوش مسئولین و مردم و از همه مهمتر دانش آموزانمان برسانیم و بفهمانیم که ما بخاطر بی سوادی بلاتکلیف نماندیم بلکه بخاطر بی عدالتی و از روی بی تدبیری، بلاتکلیف و ناامید مانده ایم.
من نمی گویم سمندر باش یا پروانه باش چون به عشق سوختن افتاده ای مردانه باش
« والسلام علی من اتبع الهدی»
خدایا کسی نبوده که بهش حرفامون رو نزده باشیم کمکمون کن. 
