«رابرت هانتر» سفیر پیشین آمریکا در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) می‌گوید، بحران اوکراین، دستور کار نشست این سازمان را تغییر داد.
شهدای ایران:اکنون، اعضای این سازمان باید به دنبال طرحی برای برخورد با الحاق کریمه به روسیه و تداوم درگیری های نظامی بین نیروهای دولت مرکزی اوکراین در «کی یف» و روس زبان هایی در جنوب شرق اوکراین باشند که در آرزوی اتحاد با روسیه هستند. حتی در بخش های بسیاری از غرب گمانه زنی می شود که «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه به منظور جلوگیری از شکست وفادارانش در اوکراین، با نیروی نظامی مداخله خواهد کرد.
بحران اوکراین تا حادثه سرنگون شدن یک فروند هواپیمای مالزیایی و کشته شدن 298 نفر، در رسانه ها در حاشیه قرار داشت، اما همزمان با تشدید بحران اوکراین، سوال «چه باید کرد»، ذهن غرب، بویژه آمریکا و ناتو را به خود مشغول کرد، اما بنا به دلایل زیر پاسخ دادن به این پرسش برای آنها آسان نیست.
مقابله با روسیه
دولت های غربی، البته به استثنای دولت هایی که رابطه ای نزدیک با اوکراین و روسیه دارند، مایلند «کریمه» را از سایر نقاط اوکراین جدا بدانند. کریمه با جمعیتی که تقریبا همه روس هستند، به مدت دو قرن، یعنی تا زمانی که نیکلای خورشچف که خود یک اوکراینی بود، آن را به اوکراین واگذار کرد، بخشی از خاک روسیه به شمار می رفت. استالین بومیان تاتار کریمه را سال 1944 از خاک کریمه بیرون کرده بود. با این حال، کریمه همچنان بخشی از خاک روسیه محسوب می شد.
آنچه در این میان توجه دولت های غربی را به خود جلب کرد، کمپین ناسیونالیست های روسیه برای سلطه بر جنوب شرق اوکراین و احتمالا عزیمت به این منطقه با هدف الحاق آن به روسیه بود. تفاهم نامه بوداپست، آمریکا و روسیه را ملزم می کند که هر گونه تخلفی را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دهند، اما باید گفت، این یک فرمول دیپلماتیک متزلزل و ضعیف است. جلوگیری از بنیان گذاشتن بدعت امکان تغییر مرزهای اروپا با استفاده از نیروی نظامی مستلزم راهکارهای ارضی پیش بینی نشده در قانون است، اما این کار که شامل اقدام نظامی مستقیم است، کاری نیست که غرب بتواند انجام دهد.
نیروهای نظامی روسیه در منطقه خود برتری آشکاری دارند. آنچه در اوکراین می گذرد توسل آمریکا به آخرین راهکار و خطر برافروختن رویارویی هسته ای را توجیه نمی کند. علاوه بر این، مسکو به چنین تهدیدهایی باور و اعتقاد ندارد.
کاری که غرب انجام داد این است که ضمن حمایت های محدود نظامی از اوکراین، برای انجام اقداماتی که شکلی از استقلال یا ایفای نقش اقلیت روسی زبان در یک نظام فدرال را به رسمیت می شناسد، به دولت «کی یف» تکیه کرد. ناتو نیز شروع به تقویت نمادهای نظامی در بسیاری از کشورهای اروپای مرکزی کرد. از این کار می توان به عنوان عملیات پیشگیرانه یاد کرد که ناتو می خواهد بر استفاده از آن تاکید کند. ناتو همانند گذشته می تواند کارهای زیادی ازجمله آموزش، تمرین، تامین تجهیزات و گشتزنی هوایی انجام دهد، اما این اقدامات، منفی هستند زیرا هدف آنها از این که به پوتین نشان داده شود انجام اقدامات نظامی بیشتر، مخاطرات و تبعاتی مهم و بزرگ خواهد داشت که خوشایند وی نیست.
تحریم ها
ملاحظات یاد شده باعث شد آمریکا و متحدان اروپایی اش، تحریم های به اصطلاح هدفمند اقتصادی علیه روسیه اعمال کنند. البته، با توجه به تردیدهای برخی کشورهای اروپایی که به طور مستقیم تحت تاثیر اقدامات پوتین در اوکراین قرار ندارند، اعمال این تحریم ها کار آسانی نبود. اختلاف آشکاری بین بخش های غربی و شرقی اروپا بر سر این مساله وجود دارد. البته، انگلیس از این امر مستثنی است و بر رابطه ویژه خود با واشنگتن تاکید می کند. بسیاری از کشورهای اروپای غربی به گاز روسیه بشدت وابسته هستند.
تحریم ها، ابزاری است که در کوتاه مدت کارایی ندارد و معمولا علیه کشورهای دارای اقتصاد ضعیف اعمال می شود. در واقع، امید به اعمال فشارهای سیاسی بر روسیه برای تغییر رویه پوتین به زمان نیاز دارد و به از بین رفتن مقبولیت عملکرد او در میان روس ها همزمان با تحت تاثیر قرار گرفتن استاندارد زندگی آنها بستگی دارد.
پوتین اکنون تلاش می کند نشان دهد این تحریم ها به واسطه آغاز اعمال محدودیت هایی بر واردات محصولات کشاورزی از آمریکا، به منزله شمشیری دو لبه خواهد بود. اعمال و اجرای این تحریم ها می تواند به کشورهای اروپایی که سالانه حدود 15 میلیارد دلار صادرات به روسیه دارند بیش از آمریکا (با حدود یک میلیارد دلار صادرات) لطمه بزند.
ارزیابی روسیه
بحران اوکراین، حتی اگر نیروهای این کشور بر جدایی طلبان روسی فایق آیند و پوتین نیز تصمیم به عدم مداخله نظامی بگیرد، احتمالا به این زودی به پایان نخواهد رسید. آمریکا و متحدانش باید همزمان با تصمیم گیری درباره آنچه باید در آینده انجام دهند، به شماری از مسائل و مولفه ها توجه کنند. نخست آن که روسیه، کشوری بزرگ است. نکته دیگر اینکه پوتین از قبل با تلاش برای همکاری نزدیکتر با پکن در صدد بهرهبرداری از احساسات آن دسته از کسانی که در واشنگتن است که مایلند چین را به عنوان تهدیدی در حال ظهور محسوب کنند. علاوه بر این، همزمان با کاهش حضور نیروهای ناتو در افغانستان، حفظ حمایت روسیه در رابطه با افغانستان از مسائل مورد علاقه واشنگتن است.
آمریکا همچنین برای حل بحران های کره شمالی، سوریه و عراق به کمک روسیه نیاز دارد. مسکو الزامی برای کمک به آمریکا در هیچ یک از این مسائل ندارد و اگر تحریم شود تا زمانی که منفعتی جذاب یا الزام آور در کار نباشد، انتظار چنین کمکی، غیرعادی است. برای حل مشکل، همه مولفه های رابطه آمریکا و روسیه به عنوان یک کل باید لحاظ و در نظر گرفته شود. رابطه ها به صورت مجزا و مستقل از یکدیگر نیستند، اما دولت آمریکا همه مولفه های یک رابطه را با یکدیگر در نظر نمی گیرد. در یک جمع بندی می توان گفت واشنگتن باید تصویر روابط جهانی با روسیه را کامل و بدون کم و کاست در نظر بگیرد و درباره اقدامات بعدی خود بر مبنای آگاهی کامل از تبعات احتمالی آن و نیز مجموعه کلی روابط غرب ـ روسیه محاسبه کند.
نیوزویک / مترجم: صفا فقیه
منبع:جام جمبحران اوکراین تا حادثه سرنگون شدن یک فروند هواپیمای مالزیایی و کشته شدن 298 نفر، در رسانه ها در حاشیه قرار داشت، اما همزمان با تشدید بحران اوکراین، سوال «چه باید کرد»، ذهن غرب، بویژه آمریکا و ناتو را به خود مشغول کرد، اما بنا به دلایل زیر پاسخ دادن به این پرسش برای آنها آسان نیست.
مقابله با روسیه
دولت های غربی، البته به استثنای دولت هایی که رابطه ای نزدیک با اوکراین و روسیه دارند، مایلند «کریمه» را از سایر نقاط اوکراین جدا بدانند. کریمه با جمعیتی که تقریبا همه روس هستند، به مدت دو قرن، یعنی تا زمانی که نیکلای خورشچف که خود یک اوکراینی بود، آن را به اوکراین واگذار کرد، بخشی از خاک روسیه به شمار می رفت. استالین بومیان تاتار کریمه را سال 1944 از خاک کریمه بیرون کرده بود. با این حال، کریمه همچنان بخشی از خاک روسیه محسوب می شد.
آنچه در این میان توجه دولت های غربی را به خود جلب کرد، کمپین ناسیونالیست های روسیه برای سلطه بر جنوب شرق اوکراین و احتمالا عزیمت به این منطقه با هدف الحاق آن به روسیه بود. تفاهم نامه بوداپست، آمریکا و روسیه را ملزم می کند که هر گونه تخلفی را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دهند، اما باید گفت، این یک فرمول دیپلماتیک متزلزل و ضعیف است. جلوگیری از بنیان گذاشتن بدعت امکان تغییر مرزهای اروپا با استفاده از نیروی نظامی مستلزم راهکارهای ارضی پیش بینی نشده در قانون است، اما این کار که شامل اقدام نظامی مستقیم است، کاری نیست که غرب بتواند انجام دهد.
نیروهای نظامی روسیه در منطقه خود برتری آشکاری دارند. آنچه در اوکراین می گذرد توسل آمریکا به آخرین راهکار و خطر برافروختن رویارویی هسته ای را توجیه نمی کند. علاوه بر این، مسکو به چنین تهدیدهایی باور و اعتقاد ندارد.
کاری که غرب انجام داد این است که ضمن حمایت های محدود نظامی از اوکراین، برای انجام اقداماتی که شکلی از استقلال یا ایفای نقش اقلیت روسی زبان در یک نظام فدرال را به رسمیت می شناسد، به دولت «کی یف» تکیه کرد. ناتو نیز شروع به تقویت نمادهای نظامی در بسیاری از کشورهای اروپای مرکزی کرد. از این کار می توان به عنوان عملیات پیشگیرانه یاد کرد که ناتو می خواهد بر استفاده از آن تاکید کند. ناتو همانند گذشته می تواند کارهای زیادی ازجمله آموزش، تمرین، تامین تجهیزات و گشتزنی هوایی انجام دهد، اما این اقدامات، منفی هستند زیرا هدف آنها از این که به پوتین نشان داده شود انجام اقدامات نظامی بیشتر، مخاطرات و تبعاتی مهم و بزرگ خواهد داشت که خوشایند وی نیست.
تحریم ها
ملاحظات یاد شده باعث شد آمریکا و متحدان اروپایی اش، تحریم های به اصطلاح هدفمند اقتصادی علیه روسیه اعمال کنند. البته، با توجه به تردیدهای برخی کشورهای اروپایی که به طور مستقیم تحت تاثیر اقدامات پوتین در اوکراین قرار ندارند، اعمال این تحریم ها کار آسانی نبود. اختلاف آشکاری بین بخش های غربی و شرقی اروپا بر سر این مساله وجود دارد. البته، انگلیس از این امر مستثنی است و بر رابطه ویژه خود با واشنگتن تاکید می کند. بسیاری از کشورهای اروپای غربی به گاز روسیه بشدت وابسته هستند.
تحریم ها، ابزاری است که در کوتاه مدت کارایی ندارد و معمولا علیه کشورهای دارای اقتصاد ضعیف اعمال می شود. در واقع، امید به اعمال فشارهای سیاسی بر روسیه برای تغییر رویه پوتین به زمان نیاز دارد و به از بین رفتن مقبولیت عملکرد او در میان روس ها همزمان با تحت تاثیر قرار گرفتن استاندارد زندگی آنها بستگی دارد.
پوتین اکنون تلاش می کند نشان دهد این تحریم ها به واسطه آغاز اعمال محدودیت هایی بر واردات محصولات کشاورزی از آمریکا، به منزله شمشیری دو لبه خواهد بود. اعمال و اجرای این تحریم ها می تواند به کشورهای اروپایی که سالانه حدود 15 میلیارد دلار صادرات به روسیه دارند بیش از آمریکا (با حدود یک میلیارد دلار صادرات) لطمه بزند.
ارزیابی روسیه
بحران اوکراین، حتی اگر نیروهای این کشور بر جدایی طلبان روسی فایق آیند و پوتین نیز تصمیم به عدم مداخله نظامی بگیرد، احتمالا به این زودی به پایان نخواهد رسید. آمریکا و متحدانش باید همزمان با تصمیم گیری درباره آنچه باید در آینده انجام دهند، به شماری از مسائل و مولفه ها توجه کنند. نخست آن که روسیه، کشوری بزرگ است. نکته دیگر اینکه پوتین از قبل با تلاش برای همکاری نزدیکتر با پکن در صدد بهرهبرداری از احساسات آن دسته از کسانی که در واشنگتن است که مایلند چین را به عنوان تهدیدی در حال ظهور محسوب کنند. علاوه بر این، همزمان با کاهش حضور نیروهای ناتو در افغانستان، حفظ حمایت روسیه در رابطه با افغانستان از مسائل مورد علاقه واشنگتن است.
آمریکا همچنین برای حل بحران های کره شمالی، سوریه و عراق به کمک روسیه نیاز دارد. مسکو الزامی برای کمک به آمریکا در هیچ یک از این مسائل ندارد و اگر تحریم شود تا زمانی که منفعتی جذاب یا الزام آور در کار نباشد، انتظار چنین کمکی، غیرعادی است. برای حل مشکل، همه مولفه های رابطه آمریکا و روسیه به عنوان یک کل باید لحاظ و در نظر گرفته شود. رابطه ها به صورت مجزا و مستقل از یکدیگر نیستند، اما دولت آمریکا همه مولفه های یک رابطه را با یکدیگر در نظر نمی گیرد. در یک جمع بندی می توان گفت واشنگتن باید تصویر روابط جهانی با روسیه را کامل و بدون کم و کاست در نظر بگیرد و درباره اقدامات بعدی خود بر مبنای آگاهی کامل از تبعات احتمالی آن و نیز مجموعه کلی روابط غرب ـ روسیه محاسبه کند.
نیوزویک / مترجم: صفا فقیه
