بنده اصلا با این دیدگاه که چون مخالفین مخالفت می‌کنند پس ما در اجرای کار دارای مشکل هستیم، موافق نیستم. در همه نظام‌های سیاسی مخالفین وجود دارند اما مخالفت‌های آنها موثر نیست در جمهوری اسلامی مخالفین اگر به نهادهای موثر دست داشته باشند، بنابراین مخالفت‌های آنها تاثیرگذار می‌شود.
این مساله موضوع ناشناخته‌ای برای دولت‌های ما نبوده است نه برای خاتمی و نه روحانی. من معتقدم که کار در این ساختار سخت اما شدنی است. متناسب با همین مشکلات ساختاری باید کارها را پیش برد هر چند کار بسیار سخت باشد.
من نمی‌خواهم از این تز عمومی اصلاح‌طلبانه استفاده کنم و بگویم که مخالفین نمی‌گذارند. "مخالفین نمی‌گذارند" یا "ما نمی‌توانیم" دو روی یک سکه ناکارآمدی است و به نظر من اقدامات افراطیون در کشور تعیین کننده نیست. تا امروز روحانی با رهبری که نهاد کاملا موثر و تعیین کننده‌ای در سیاست‌های کلان و خرد کشور هستند، ارتباط سازنده و خوبی برقرار کرده است.
 به هر حال روحانی در سال اول ریاست جمهوری خود با اوباما تماس تلفنی برقرار کرد و با عدم کفایت سیاسی در مجلس هم روبه‌رو نشد و یا قوه قضاییه وی را تحت تعقیب قرار نداد. یا اینکه جان کری با ظریف گفت‌وگو کرد و امروز صحبت مقامات ایران با مقامات آمریکایی همچون دیگر کشورها عادی شده است. در مواردی این چنینی که روحانی با جدیت و محکم ایستاده و کار خود را انجام داده است، نه تنها آیت‌الله مصباح و جبهه پایداری بلکه هیچ فردی نتوانسته مانع کار او شود.
اما در برخی موارد در سیاست‌ داخلی دولت روحانی از معدل رای‌دهندگان فاصله گرفته است و نتوانسته جمعی از رای‌دهندگان را قانع کند و در صحنه نگه دارد.