یکی از نکات قابل تامل در این قطعنامه، درخواست ایجاد "یک منطقه عاری از سلاح در جنوب لبنان" است به طوری که هیچ نیرویی بجز ارتش لبنان و یونیفیل در آن منطقه قادر به نگهداری و حمل سلاح نباشند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه 2172 با موافقت 15 عضو آن، ماموریت نیروهای نظامی بین المللی در لبنان را تا 31 اوت 2015 تمدید کرد. اما در کنار آن، به صورت خاموش ترفندها و تدابیری را علیه آزادی عمل و فعالیت های حزب الله لبنان نیز ایجاد کرد بدون آنکه از این جنبش نام به میان بیاورد.
شورای امنیت با تاکید بر تمامیت ارضی لبنان در برابر تمامی تهدیدهای خارجی، از همه طرفهای مربوط خواسته است تا در محدوده ماموریت نیروهای موقت ملل متحد (یونیفیل) مقررات توقف مخاصمات را رعایت کنند و از درگیری بپرهیزند. شورا نسبت به نقض خط آبی میان نیروهای رژیم صهیونیستی و لبنان هشدار داده و همکاری با یونیفیل به منظور پیشبرد توافق های دائمی را بر اساس قطعنامه 1701 سال 2006 شورای امنیت خواستار شده است.
سابقه تصویب این قطعنامه ها در شورای امنیت، مربوط به 37 سال پیش است؛ زمانی که شورا در سال 1978 با صدور قطعنامه 426، تعدادی نیروی نظامی موقت را به منظور نظارت بر عقب نشینی نیروهای اشغالگر صهیونیست از لبنان تشکیل داد. این نیرو که «موقت» تلقی شده است، به دلیل سیاست های خصمانه و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی به نیرویی با سابقه 4 دهه فعالیت تبدیل شده است. در واقع، طی 37 سال گذشته، شورا 12 قطعنامه را در این زمینه صادر کرده و هر چندسال یکبار به تنش ها تشدید می شود، با صدور یک قطعنامه ماموریت این نیرو را یکسال دیگر تمدید کرده است.
پیش نویس قطعنامه مذکور با ابتکار 9 کشور (فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، اردن، لوگزامبرگ، کره جنوبی، روسیه، امریکا و انگلیس) ارائه شده بود.
رژیم صهیونیستی در هفته ای که گذشت با تحرکات نظامی علیه جنوب لبنان، حمله هایی پراکنده از طریق توپخانه را علیه برخی مناطق لبنان از جمله «دیرمیماس» و «البطایشه» انجام داد. دولت لبنان با ارسال نامه ای برای دبیرکل ملل متحد در تاریخ 25 ژوئیه 2014، تمدید ماموریت این نیرو را برای یکسال دیگر درخواست کرد. اما این قطعنامه به این تحرکات و حملات توپخانه ای مذکور اشاره ای نکرده و نه تنها محکومیتی را در مورد اقدامات این رژیم منعکس نکرده بلکه تنها به ابراز نگرانی در خصوص نقض قطعنامه 1701 اکتفا کرده بدون آنکه نامی از این رژیم به میان بیاورد.
نکته قابل توجه این قطعنامه علیه رژیم صهیونیستی، الزام این رژیم به خروج فوری نیروهای خود از مناطق لبنان با نظارت و هماهنگی یونیفیل است. اما این رژیم در گذشته نیز با اجرای این الزامات شورای امنیت برای خارج شدن کامل از مناطق لبنان مخالفت کرده است و طی این مدت نیز از قدرت این شورا برای ایجاد سازوکارهایی که تضمین کننده این بخش از تصمیمات باشد، استفاده نشده است.
بند دهم قطعنامه، با تاکید بر ایجاد منطقه بین خط آبی و و رود لیتانی به عنوان منطقه عاری از پرسنل و اموال نظامی و تسلیحات بجز متعلق به دولت لبنان و یونیفیل، از همه دولتها خواسته است که الزامات این منطقه را رعایت کرده و در این زمینه پشتیبانی و حمایت خود را عملی کنند.
شورا در این قطعنامه از همکاری های سازنده نیروهای مسلح لبنان با یونیفیل تشکر کرده و از دولتهای عضو ملل متحد درخواست کرده تا از تبدیل شدن ارتش لبنان به یک ارتش با قابلیت ها و توانمندیهای موثر، حمایت کنند. یکی از نکات قابل تامل در این قطعنامه، درخواست ایجاد "یک منطقه عاری از سلاح در جنوب لبنان" است به طوری که هیچ نیرویی بجز ارتش لبنان و یونیفیل در آن منطقه قادر به نگهداری و حمل سلاح نباشند. به نظر می رسد که هدف اصلی این بند از قطعنامه مذکور، محدود کردن فعالیت های حزب الله در این منطقه و تامین امنیت رژیم صهیونیستی است به طوری که این اقدام، نوعی جایگزین نسبی و هدفمند برای ایده ای است که غربیها از گذشته تا کنون در خصوص خلع سلاح حزب الله لبنان مطرح کرده اند. با درنظر داشتن سخنان بان کی مون در این نشست شورای امنیت و تاکید وی بر راکت پراکنی از جنوب لبنان به مناطق اشغالی فلسطین (که وی آن را «راکت پراکنی به سمت رژیم اسرائیل» تعریف کرد)، این هدف را واضح تر می توان رصد و ردیابی کرد.
شورای امنیت با تاکید بر تمامیت ارضی لبنان در برابر تمامی تهدیدهای خارجی، از همه طرفهای مربوط خواسته است تا در محدوده ماموریت نیروهای موقت ملل متحد (یونیفیل) مقررات توقف مخاصمات را رعایت کنند و از درگیری بپرهیزند. شورا نسبت به نقض خط آبی میان نیروهای رژیم صهیونیستی و لبنان هشدار داده و همکاری با یونیفیل به منظور پیشبرد توافق های دائمی را بر اساس قطعنامه 1701 سال 2006 شورای امنیت خواستار شده است.
سابقه تصویب این قطعنامه ها در شورای امنیت، مربوط به 37 سال پیش است؛ زمانی که شورا در سال 1978 با صدور قطعنامه 426، تعدادی نیروی نظامی موقت را به منظور نظارت بر عقب نشینی نیروهای اشغالگر صهیونیست از لبنان تشکیل داد. این نیرو که «موقت» تلقی شده است، به دلیل سیاست های خصمانه و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی به نیرویی با سابقه 4 دهه فعالیت تبدیل شده است. در واقع، طی 37 سال گذشته، شورا 12 قطعنامه را در این زمینه صادر کرده و هر چندسال یکبار به تنش ها تشدید می شود، با صدور یک قطعنامه ماموریت این نیرو را یکسال دیگر تمدید کرده است.
پیش نویس قطعنامه مذکور با ابتکار 9 کشور (فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، اردن، لوگزامبرگ، کره جنوبی، روسیه، امریکا و انگلیس) ارائه شده بود.
رژیم صهیونیستی در هفته ای که گذشت با تحرکات نظامی علیه جنوب لبنان، حمله هایی پراکنده از طریق توپخانه را علیه برخی مناطق لبنان از جمله «دیرمیماس» و «البطایشه» انجام داد. دولت لبنان با ارسال نامه ای برای دبیرکل ملل متحد در تاریخ 25 ژوئیه 2014، تمدید ماموریت این نیرو را برای یکسال دیگر درخواست کرد. اما این قطعنامه به این تحرکات و حملات توپخانه ای مذکور اشاره ای نکرده و نه تنها محکومیتی را در مورد اقدامات این رژیم منعکس نکرده بلکه تنها به ابراز نگرانی در خصوص نقض قطعنامه 1701 اکتفا کرده بدون آنکه نامی از این رژیم به میان بیاورد.
نکته قابل توجه این قطعنامه علیه رژیم صهیونیستی، الزام این رژیم به خروج فوری نیروهای خود از مناطق لبنان با نظارت و هماهنگی یونیفیل است. اما این رژیم در گذشته نیز با اجرای این الزامات شورای امنیت برای خارج شدن کامل از مناطق لبنان مخالفت کرده است و طی این مدت نیز از قدرت این شورا برای ایجاد سازوکارهایی که تضمین کننده این بخش از تصمیمات باشد، استفاده نشده است.
بند دهم قطعنامه، با تاکید بر ایجاد منطقه بین خط آبی و و رود لیتانی به عنوان منطقه عاری از پرسنل و اموال نظامی و تسلیحات بجز متعلق به دولت لبنان و یونیفیل، از همه دولتها خواسته است که الزامات این منطقه را رعایت کرده و در این زمینه پشتیبانی و حمایت خود را عملی کنند.
شورا در این قطعنامه از همکاری های سازنده نیروهای مسلح لبنان با یونیفیل تشکر کرده و از دولتهای عضو ملل متحد درخواست کرده تا از تبدیل شدن ارتش لبنان به یک ارتش با قابلیت ها و توانمندیهای موثر، حمایت کنند. یکی از نکات قابل تامل در این قطعنامه، درخواست ایجاد "یک منطقه عاری از سلاح در جنوب لبنان" است به طوری که هیچ نیرویی بجز ارتش لبنان و یونیفیل در آن منطقه قادر به نگهداری و حمل سلاح نباشند. به نظر می رسد که هدف اصلی این بند از قطعنامه مذکور، محدود کردن فعالیت های حزب الله در این منطقه و تامین امنیت رژیم صهیونیستی است به طوری که این اقدام، نوعی جایگزین نسبی و هدفمند برای ایده ای است که غربیها از گذشته تا کنون در خصوص خلع سلاح حزب الله لبنان مطرح کرده اند. با درنظر داشتن سخنان بان کی مون در این نشست شورای امنیت و تاکید وی بر راکت پراکنی از جنوب لبنان به مناطق اشغالی فلسطین (که وی آن را «راکت پراکنی به سمت رژیم اسرائیل» تعریف کرد)، این هدف را واضح تر می توان رصد و ردیابی کرد.
