به گزارش  شهدای ایران به نقل از مرصاد، پس از پایان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۹، منطقه کردستان، کانی‌مانگا و پنجوین حضور او را در قرارگاه رمضان و جنگ با ضدانقلاب و اشرار غرب کشور به خاطر سپردند؛ در سال ۱۳۷۱ با آغاز کار تفحص لشکر ۲۷ محمدرسول الله(ص) در منطقه جنوب او نیز به خیل جستجوگران نور پیوست و با اطلاعات دقیق از منطقه، گذرگاه می‌زد.

مجید بعد از عروج دوست دیرینه‌اش شهید «علی محمودوند» مسئولیت گروه تفحص لشکر ۲۷ را بر عهده گرفت و در روز هفدهم مهر ماه سال ۱۳۸۰، نزدیک پاسگاه وهب عراق منطقه عمومی فکه به شهادت رسید و پیکر مطهرش در قطعه ۲۷ بهشت زهرا(س) نزدیک مزار دوست همیشگی‌اش علی آقا، آرام گرفت.

سردار «جعفر جهروتی‌زاده» جانباز ۷۰ درصد، راوی آشنای مناطق عملیاتی فکه، عین‌خوش و شرهانی در گفت‌وگوی با فارس خاطره‌ای را از شهید پازوکی روایت می‌کند:

***
شهید «مجید پازوکی» برای‌مان تعریف می‌کرد: «در منطقه فکه بودیم؛ یکی از عراقی‌ها که مدتی در ایران اسیر بود، به زبان فارسی تسلط داشت، می‌گفت که یکی از سربازان ایرانی را کشته و در نقطه‌ای که خودش نشان می‌داد، به خاک سپرده است و اصرار می‌کرد بروید او را پیدا کنید.

ما به او توجهی نکردیم تا به کارمان برسیم؛ آن عراقی هم رفت؛ صد متر جلوتر رفته بود که دیدیم نشسته روی زمین و گریه می‌کند؛ ما تعجب کردیم و به سراغش رفتیم؛ آن عراقی، خودش را روی پیکر شهیدی که تقریباً سالم مانده بود، انداخته و گریه می‌کرد و می‌گفت: والله، اولیاء الله؛ عراقی هم به این رسیده بود شهدای ما برگزیده بودند».

شهید پازوکی هم بعد از مدتی در همان جایی که این شهید پیدا شده بود، به شهادت رسید.