دبیر انجمن روزنامه‌نگاران زن ایرانی با اشاره به مشکلاتی که خبرنگاران با آن دست به گریبانند، گفت: با شرایط فعلی، خبرنگاران در واقع ایثار می‌کنند.
به گزارش شهدای ایران؛ ژاله فرامرزیان درخصوص مشکلات حرفه خبرنگاری، اظهار داشت: حرفه خبرنگاری ریسک‌ها و مخاطراتی دارد که برای اطلاع‌رسانی در جامعه حائز اهمیت است و در طرف مقابل باید برای افرادی که حاضرند این شغل ارزشمند را با تمام ریسک‌های آن بپذیرند، امکاناتی قائل شد.
وی ادامه داد: مهمترین مشکل حرفه خبرنگاری نبود امنیت شغلی است که با ریسک پذیری آن متناسب نیست. یک خبرنگار باید در زمان اشتغال درحدی حقوق و مزایای دریافتی داشته باشد که در زمان مخاطرات و بیکاری بتواند جبران مافات کند؛ متأسفانه این مزیت برای حرفه خبرنگاری در کشور ما وجود ندارد و باعث شده این حرفه به صورت یک شغل غیرقابل اطمینان جلوه کند.
دبیر انجمن روزنامه‌نگاران زن ایرانی افزود: افرادی که این شغل را می‌پذیرند یا همزمان با آن شغل دیگری دارند که باعث می‌شود تمرکز روی تولیدات کم شده و کارها از عمق و غنای لازم برخوردار نباشد و یا اینکه افرادی که به عنوان تنها شغل این حرفه را انتخاب می‌کنند توانمند نیستند که در دراز مدت بر سابقه و ظرفیت این حرفه تاثیر منفی دارد. در شرایط فعلی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در واقع با کار خود ایثار می‌کنند، اگر بخواهیم برای جریان زنده و به‌روز اطلاعات تلاش کنیم باید وضعیت امنیت شغلی خبرنگاران اصلاح شود.
فرامرزیان همچنین گفت: روزنامه‌نگاران باید مدام نسبت به متدها و روش‌ها و به کارگیری ابزارهای جدید اهتمام ورزند و مسئولان رسانه‌ها باید شرایط استفاده از امکانات را برای آنها فراهم کنند چرا که خبرنگاران و روزنامه‌نگاران امکان مالی برای این موضوع ندارند.
وی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که خبرنگاران سربازان شفافیت هستند و باید واقعیت‌ها را نمایش دهند، اما از سوی دیگر متولیان نیز تمایل دارند واقعیاتی که به نفع خودشان یا مردم نیست اطلاع داده نشود، البته این کشاکش در تمام دنیا میان خبرنگاران و مسئولان مختلف وجود دارد و زیبایی کار نیز در این است که خبرنگاران تلاش می‌کنند واقعیت‌ها را منتشر کرده و مسئولان نیز مصالح خود را رعایت کنند، این موضوع باعث به وجود آمدن یک قدرت غیررسمی اما ارزشمند برای خبرنگاران می‌شود.
دبیر انجمن روزنامه‌نگاران زن ایرانی با اشاره به تفاوت‌های کار خبرنگاری در گذشته و حال، تصریح کرد: در دوره جدید داستان کپی کردن، داستان عجیبی است در دوران قبل یک خبرنگار برای تهیه مطلب به ابزار کمی دسترسی داشت لذا برای خلق مطالب می‌بایست به یک زنجیره علمی قدرتمند دسترسی داشته باشند در نتیجه خبرنگاران، نویسندگان و صاحبان ایده قوی بودند که امکان کپی کردن برایشان وجود نداشت لذا مطالب منتشره از عمق و پایداری بیشتری برخوردار بود.
وی ادامه داد: مهمترین مشکل حرفه خبرنگاری نبود امنیت شغلی است که با ریسک پذیری آن متناسب نیست. یک خبرنگار باید در زمان اشتغال درحدی حقوق و مزایای دریافتی داشته باشد که در زمان مخاطرات و بیکاری بتواند جبران مافات کند؛ متأسفانه این مزیت برای حرفه خبرنگاری در کشور ما وجود ندارد و باعث شده این حرفه به صورت یک شغل غیرقابل اطمینان جلوه کند.
دبیر انجمن روزنامه‌نگاران زن ایرانی افزود: افرادی که این شغل را می‌پذیرند یا همزمان با آن شغل دیگری دارند که باعث می‌شود تمرکز روی تولیدات کم شده و کارها از عمق و غنای لازم برخوردار نباشد و یا اینکه افرادی که به عنوان تنها شغل این حرفه را انتخاب می‌کنند توانمند نیستند که در دراز مدت بر سابقه و ظرفیت این حرفه تاثیر منفی دارد. در شرایط فعلی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در واقع با کار خود ایثار می‌کنند، اگر بخواهیم برای جریان زنده و به‌روز اطلاعات تلاش کنیم باید وضعیت امنیت شغلی خبرنگاران اصلاح شود.
فرامرزیان همچنین گفت: روزنامه‌نگاران باید مدام نسبت به متدها و روش‌ها و به کارگیری ابزارهای جدید اهتمام ورزند و مسئولان رسانه‌ها باید شرایط استفاده از امکانات را برای آنها فراهم کنند چرا که خبرنگاران و روزنامه‌نگاران امکان مالی برای این موضوع ندارند.
وی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که خبرنگاران سربازان شفافیت هستند و باید واقعیت‌ها را نمایش دهند، اما از سوی دیگر متولیان نیز تمایل دارند واقعیاتی که به نفع خودشان یا مردم نیست اطلاع داده نشود، البته این کشاکش در تمام دنیا میان خبرنگاران و مسئولان مختلف وجود دارد و زیبایی کار نیز در این است که خبرنگاران تلاش می‌کنند واقعیت‌ها را منتشر کرده و مسئولان نیز مصالح خود را رعایت کنند، این موضوع باعث به وجود آمدن یک قدرت غیررسمی اما ارزشمند برای خبرنگاران می‌شود.
دبیر انجمن روزنامه‌نگاران زن ایرانی با اشاره به تفاوت‌های کار خبرنگاری در گذشته و حال، تصریح کرد: در دوره جدید داستان کپی کردن، داستان عجیبی است در دوران قبل یک خبرنگار برای تهیه مطلب به ابزار کمی دسترسی داشت لذا برای خلق مطالب می‌بایست به یک زنجیره علمی قدرتمند دسترسی داشته باشند در نتیجه خبرنگاران، نویسندگان و صاحبان ایده قوی بودند که امکان کپی کردن برایشان وجود نداشت لذا مطالب منتشره از عمق و پایداری بیشتری برخوردار بود.
