به گزارش شهدای ایران،  فرهنگ نیوز در گزارشی نوشت: تأثیری که بیان غیرمستقیم یک جمله بر ذهن مخاطب می‌گذارد، بیان مستقیم و صریح نمی‌گذارد. بیان غیرمستقیم باعث می‌شود که مخاطب خود به نتیجه‌ی نهایی برسد و جمع بندی کند که این کار باعث تأثیرگذاری بیشتر بر ذهن وی می‌شود. در صورتی که این یک عمل از پیش تعیین شده بوده است!

وقتی صاحب رسانه (منبع پیام) موفق شد به این شیوه تاثیرگذاری کند، راه باز می‌شود تا تکنیک‌های مختلف عملیات روانی را بر ذهن مخاطب اجرا کند. از جمله تکنیک دروغ بزرگ!

اگر بخواهیم مثالی از این شیوه ی القای مطلب بزنیم، برنامه‌ی «پرگار» شبکه‌ی BBC فارسی نمونه‌ی خوبی است.

این برنامه در هر قسمت سؤالی را مطرح می‌کند و می‌گوید که به دنبال یافتن پاسخی برای این سؤال است. شعار برنامه این است: «پرگار؛ پرسش‌هایی برای تمام فصول». در این برنامه به موضوعات متعددی پرداخته می‌شود؛ از جمله شعر فارسی، شاه امانا... خان، داستان مزدک، زبان مادری در ایران، خانواده در ایران و... .

افراد مختلفی که گفته می‌شود کارشناس در زمینه‌ی مربوطه هستند با توجه به موضوع برنامه دعوت می‌شوند تا به اصطلاح پاسخی برای سؤال برنامه پیدا شود. دکور برنامه نیز با پس زمینه ی شب، تداعی کننده‌ی سکوت و آرامش است. ساعت پخش برنامه نیز تقریباً نیمه شب است. تن صدای گرم و آرامِ مجری برنامه نیز به ایجاد حس آرامش و سکوت برای ایجاد فضای فکری به مخاطب کمک می‌کند.

اما موضوعات مورد بررسی تنها موضوعاتی مثل شعر فارسی و... نیستند! موضوعاتی نظیر «ارتباط جنسی قبل از ازدواج»، «منشأ هستی»، «زن در اسلام و یهودیت» و... نیز لابه لای موضوعات گنجانده می‌شود.

به عنوان مثل چند هفته پیش موضوع «ارتباط جنسی قبل از ازدواج» برای این برنامه انتخاب شده بود. سه فردی که گفته می‌شد کارشناس هستند در برنامه حضور یافته بودند. از این سه نفر تنها یک نفر مخالف ارتباط جنسی قبل از ازدواج بود! از دونفر باقی مانده یک نفر موافق ارتباط جنسی بود و نفر سوم هم غیر مستقیم این مقوله را تأیید می‌کرد. به عنوان مثال مدلی را پیشنهاد می‌کرد که در آن دختر و پسر باهم مدتی زندگی می‌کنند و ازدواجشان را به دلیل مسائل مالی و... ثبت نمی‌کنند و اسم این کار را ازدواج عرفی می‌گذارد! و می‌گوید این حاصل پیشرفت جوامع است و جامعه ی ایران هم پیشرفت خواهد کرد و...!

بنابراین اگر نگاه کلی به مختصات برنامه داشته باشیم؛ کفه ی ترازوی این برنامه به سمت روابط بی قیدو بند جنسی است. و آن را با توجیه «آشنایی برای داشتن زندگی خوب»  بیان می‌کند.

از سوی دیگر کدهایی در برنامه داده می‌شود که تعجب برانگیز است. به عنوان مثال یکی از کارشناس‌ها در بخشی از صحبت‌های خود می‌گوید: «باید فرهنگ رابطه قبل از ازدواج در آقایان هم ایجاد شود. مثلاً شما یک جوان دانشجویی هستید که طرفدار روابط آزاد هستید و نمی‌خواهید با یک زن روسپی یا زیردستتان رابطه داشتید باشید با یک دانشجوی دیگر رابطه برقرار می کنید اما موقع ازدواج دنبال یک دختر باکره هستید و... نباید اینطور باشید!» معنای این حرف این است که شما اگر می‌خواهی ارتباط جنسی داشته باشی، با یک زن روسپی بخواب! اشکالی هم ندارد! این فرهنگ ارتباط جنسی قبل از ازدواج است و ...!

این حرف به معنای روابط بی قید و بند جنسی است. همان چیزی که امروز بشر غربی آنقدر در آن پیشروی کرده که حالا دیگر از غیرهمجنس خود خسته شده و به دنبال کسب تجربه ی رابطه با همجنس است. باتلاقی که حالا حالاها جامعه ی غرب از آن بیرون نخواهد آمد.

جالب این جاست که در انتهای برنامه، مجری، حرف تنها کارشناسی که مخالف ارتباط جنسی قبل از ازدواج است را قطع کرده و نتیجه ی دلخواهش را این گونه بیان می‌کند: «حال که ایران را با غرب مقایسه می‌کنید خوب است بگوییم که جامعه ی ایران، امروز آنقدر در رابطه پیشرفت کرده است که دیگر اشکالی ندارد که راجع به این مسئله و فرهنگ آن (!!!) صحبت کنیم. ایران امروز با غرب از لحاظ رابطه برابری می‌کند!»

 

 

در این جمله سه نکته وجود دارد:

1- دروغ گوبلزی (دروغ بزرگ)

طبق گزارش مجله‌ی تایم آمریکا مورخ 5 آگوست 2011، میزان کورتاژهای یک ساله ایالات متحده آمریکا بالغ بر یک میلیون فقره است؛ 59 درصد آن مربوط به دختران شوهر نکرده می‌باشد. بر طبق محاسبه فوق در عرض ده سال 1960-1970 ده میلیون کودک زنده به وسیله کورتاژ کشته شده‌اند! در مدارس آمریکا سالانه 500000 کورتاژ انجام می‌گیرد. آمار نشان می‌دهد سالانه تنها در لندن 50000 کورتاژ جنایی انجام می‌گیرد که 50 درصد آن مربوط به دوشیزگان و 40 درصد آن مربوط به داشتن روابط آزاد و نامشروع است.

با این اوصاف آیا ایران با جامعه ی غرب از نظر فساداخلاقی برابری می‌کند؟ بر طبق کدام آمار و ارقام چنین حرفی زده می‌شود؟

2- سیاه نمایی اوضاع موجود در ایران؛ که این یکی از خطوط مشی همیشگی شبکه‌ی بی‌بی‌سی فارسی است.

3- اما نکته ی سوم این است که این حرف مخاطب را سوق می‌دهد به این سمت که: «جامعه ی تو دیگر یک جامعه ی فاسد است. تو هم ناچاری این‌گونه باشی. دیگر آب از سر گذشته است. چه یک وجب چه صد وجب!»

عجب است! گویا شیطان از دهان مجری برنامه سخن می‌گوید!

در یک بخشی از برنامه، مجری از مسئله ی صیغه با عنوان «کلاه شرعی» یاد می‌کند و از کارشناس می‌پرسد که آیا اینگونه است؟ (در موضعی به ظاهر بی طرفانه). کارشناس برنامه هم تأیید می‌کند و مشکلات اخلاقی در ایران را به اسلام نسبت می‌دهد! عجب است! شبکه ی بی بی سی مخاطب را به سمت روابط بی قید و بند سوق می‌دهد آن وقت اسلام مقصر بی بندوباری هاست! آش نخورده و دهان سوخته!

این در حالی است که صیغه ثبت رسمی و محضری دارد و طرف مرد نسبت به زن تعهداتی می‌کند و حدود و ثغور محرمیت هم معلوم و ثبت می‌شود و دو طرف نمی‌توانند از زیر آن در بروند. طرف مؤنث هم در صورت باکرگی حتماً باید اذن پدر داشته باشد.

عجیب است که کارشناس برنامه، ارتباط جنسی بی‌قیدوبند و بی‌تعهد را به صیغه ای که اسلام پیشنهاد کرده (البته آن هم برای موارد خاص نه برای هر موردی) ترجیح می‌دهد!

نکات زیادی در قسمت‌های مختلف این برنامه وجود دارد که در این نوشتار تنها به بخشی از آن اشاره شد. اما اجمالاً می‌توان گفت سطور بالا بیانگر مثالی از القای غیرمستقیم معنا به ذهن مخاطب است. همانطور که دیده می‌شود در این شیوه، مقصود به مخاطب به طور صریح گفته نمی‌شود. بلکه شرایطی ایجاد می‌شود تا مخاطب خودش به سمتی سوق پیداکند که به آن نتیجه‌ی موردنظر منبع پیام (صاحب رسانه) برسد!
- See more at: http://farsnews.com/newstext.php?nn=13930509000444#sthash.QPiRk5k0.dpuf