ردیف

محور توافق کلی

ملاحظات

ملاحظات غرب

1

توافق بر سر توافق

منفعت مشترک همه طرفها در نتیجه بخش بودن مذاکرات

فشارها همچنان باقیست و وزرای خارجه در روز 12 مذاکرات، چنان وانمود کردند که در صورت شکست مذاکرات، ایران مقصر خواهد بود.

2

ادامه غنی سازی ایران

اصل ادامه غنی سازی، در توافق ژنو بوده ولی اینکه در ایران و بخش مهمی از نیازهای عملی ایران، در داخل تامین شود، خواسته ایران محقق شده است.

پیشنهاد اولیه غرب، حذف کامل غنی سازی بومی بوده است.

3

رفع همه تحریم های مرتبط با مساله هسته ای

اصل آن در توافق ژنو، مقرر شده است. اما آمریکایی‌ها به دنبال ترجیح «تعلیق» در مراحل توافق جامع هستند به طوری که «لغو» تنها بعد از خاتمه یافتن کلیه تعهدات ایران، و به عنوان پاداش پایبندی ایران انجام شود.

اینکه تحریم های «مرتبط هسته ای» چیست، قابل بحث شده است. موانع حقوق داخلی امریکا و عدم صلاحیت دولت اوباما در لغو قوانین ملی تحریمی، از نگرانیهای این عرصه است.

4

ادامه فعالیت رآکتور تحقیقاتی اراک، همراه با تغییرات رافع نگرانیها

حفظ ماهیت آب سنگین اراک و کاربری تحقیقاتی آن مورد قبول قرار گرفته است. تغییر طراحی رآکتور با هدف به حداقل رساندن تولید پلوتونیوم نیز مورد اتفاق نظر طرفین است.

سایر جزئیات همچنان در حال بحث است.

5

ادامه فعالیت فردو همراه با تغییرات رافع نگرانیها

تعطیل ناپذیری این تاسیسات، مورد قبول طرفین است.

غرب از خواسته تعطیلی، منصرف شده و درصدد محدود کردن کاربری آن است همراه با اعمال نظارت های بین المللی گسترده

6

آغاز همکاریهای صلح آمیز هسته ای با ایران

اساس آن در توافق ژنو گذاشته شده است. ولی خروجی مشخص و وزن آنها در شاخص های کلان منافع مشترک، در درجه دوم اهمیت است.

غرب در مورد خارج کردن ایران از لیست سیاه گروههای کنترل صادرات و عرضه کننده اقلام هسته ای، تضمینی نداده است.

7

آغاز فصل جدیدی از روابط متقابل در اثر توافق

نیاز متقابل به این روابط جدید وجود دارد.

برخلاف خواست امریکا، تمایل از سوی دیگر اعضای گروه برای حضور در این عرصه بالا است.

ردیف

محور کلی اختلاف

1

جزئیات برنامه غنی سازی ایران

ایران بر 190 هزار سو تاکید دارد.

ایران طرح پلکانی را مطرح کرده است: حفظ وضعیت سانتریفیوژهای فعلی تا حداکثر 5 سال و افزایش تعداد آنها بعد از این دوره برای تامین نیازهای آینده

2

جزئیات رآکتور تحقیقاتی اراک

بازطراحی، مورد حمایت برخی اعضای گروه 1+5 است.

هنوز طرحهای دیگری وجود دارد که بحث در مورد آنها، نهایی نشده و در دست اقدام است.

3

دوره زمانی اجرای توافق جامع

نگاه غرب، دوره طولانی (20 سال و بیشتر) است و ایران، دوره کوتاه یا میان مدت (5 تا 10 سال) را درنظر دارد.

برای ایران، اتمام سریع دوره انتقالی، بسیار مهمتر است. زیرا هرچه زدوتر باید عادی شدن وضعیت ایران محقق شود.

4

بازرسیهای پادمانی

ایران علاوه بر پادمان 214، تدابیر اعتمادساز متعددی را اجرا کرده که در دوره توافق جامع هم استمرار آنها، محل چالش نبوده بلکه رمز سست کردن بین المللی پیامدها و نفوذ لابی های اتهامی علیه ایران است.

اجرای کد اصلاحی 3.1 هم شاید قابل توجه باشد اما به شرط گرفتن امتیاز مناسب. زیرا ایران مدتهاست که الزامات این کد را به صورت موردی ولی داوطلبانه اجرا می کند.

ردیف

محور

ملاحظات

1

استرداد درآمدهای  توقیف شده ایران

هنوز 95 درصد دارایی های توقیف شده، مسترد نشده است.

برای ایران، مهم است.

2

عادی شدن مساله ایران در آژانس

1+5 به عنوان اعضای بانفوذ شورای حکام، باید در توافق جامع به ایران تضمین بدهند.

خروجی کلی است و در آخرین اقدامات گام نهایی، محقق می شود.

3

اتهامات موسوم به ابعاد نظامی احتمالی

به تعامل ایران و آژانس محول خواهد شد

در توافق نهایی باید این مقوله به عنوان یک توافق کلان حل شود.

4

تصویب و اجرای پروتکل الحاقی

ایران مشکلی با درج این الزام (با قید رعایت اختیارات رئیس جمهور و مجلس) ندارد.

زمان‌بندی تصویب این سند باید بعد از خاتمه لغو تحریم‌های یکجانبه و آغاز غنی سازی پلکانی ایران (افزایش تولید و نصب و راه‌اندازی سانتریفیوژهای جدید) باشد.

5

برنامه موشکی

موضوع جزء دستورکار مذاکرات نیست ولی طرفین در این رابطه به توافق رسیده اند. با تاکید رهبری بر منع فراهسته ای بودن مذاکرات، نهایتاً امریکا از این موضوع منصرف شده است.

با وجود حذف این موضوع مورد مطالبه قبلی امریکا از مذاکرات، همچنان تلاش های عمدتاً قانونگذاری این کشور در خارج از این عرصه برای حفظ زمینه های اقدامات آتی و جداگانه در این رابطه مورد تاکید و پیگیری است.