شهدای ایران: افطار بدون شام هم که نمي شود! چهار نوع سالاد فصل، شيرازي، مکزيکي و پاستا، در کنار مخلفات ديگر و غذاهاي اصلي کباب بره، باقالي پلو با گوشت و زرشک پلو با مرغ و البته همراه سرو لازانيا و بيف استراگانف حدود 130 هزار تومان براي هر نفر در مي آيد. ميهماني خانوادگي است. ميزبان براي پذيرايي از همين 50 ميهمان در ماه رمضان، با يک حساب سر انگشتي، حدود 7 ميليون تومان خرج کرده است. هتل ها و رستوران ها هر کدام نرخ هاي متفاوتي براي ميهماني هاي افطاري دارند و البته بيشتر آن ها تا روزهاي پايان ماه رمضان رزرو شده اند. آن سوتر در همين شهر به غير از نان و خرما و چاي و البته گاهي پنير نمي توان چيز ديگري در سفره افطار پيدا کرد. خانواده اي 5 نفره که افطار و شام آن ها با همين اقلام يکي شده است. در گذشته صفاي سفره هاي افطاري حکايت ديگري داشت. سفره اي پهن مي شد با حضور همه اعضاي خانواده، از اين سر تا آن سر اتاق. بساط افطاري هم با کمک همه اعضاي خانواده چيده مي شد. چاي و خرما و پنير و سبزي و نان در وسط سفره. سفره ساده اما پر از معنويت بود. حجتي که 45 سال از عمرش مي گذرد يادي مي کند از سال هاي نه چندان دور و مي گويد: در گذشته زمان افطار و سحر براي ما جذابيت خاصي داشت. با دوستان رسم داشتيم سحر ها يکديگر را بيدار کنيم. افطار هم هر چه داشتيم براي هم مي برديم، حتي بيشتر شب هاي رمضان براي افطار منزل يکديگر ميهمان بوديم. وي ادامه مي دهد: اما اکنون نه تنها تعداد ميهماني هاي افطاري کم شده، بلکه همان تعداد کم هم يا در رستوران است و يا با سفره هاي افطاري آن چناني همراه است که معمولا ناشي از چشم و هم چشمي است.

به هر صورت تمام صفاي ماه رمضان و لحظات سحر و افطار به معنويت آن است که آن هم در سايه سادگي مهيا مي شود، که متاسفانه اين روزها کمتر ديده مي شود نکته اي که يک کارشناس فرهنگي به آن اشاره دارد « بريز و بپاش در ميهماني خيلي ها اين روزها نهادينه شده و متاسفانه حتي به افطاري هم رسيده است». اين را محمد سالک مي گويد و ادامه مي دهد: برگزاري مراسم افطاري با در کنار هم بودن خانواده و قداست و معنويت حاکم بر آن معنا مي شود، علاوه بر اين تمام انس با قرآن، شب زنده داري و يک روز بدون آب و غذا سر کردن همگي با هدف خودسازي و تربيت دروني و با خبر شدن از حال و روز کساني است که مانند ما امکان بهره مندي از نعمت هاي خدا را ندارند. با اين اوصاف بايد به دنبال آن گشت که واقعا در اين تجمل ها و بريز و بپاش ها و البته فخرفروشي هاي پنهان در مراسم افطاري کدام يک از اهداف روزه گرفتن و ثواب افطاري دادن ديده مي شود به خصوص آن که در دين ما به افطاري دادن سفارش شده و از اسراف به عنوان پديده اي نام برده شده که باعث مي شود خير و برکت از زندگي بيرون برود. وي ادامه مي دهد: بخشي از دغدغه رهبر معظم انقلاب درباره تغيير سبک زندگي مردم نيز ناشي از گسترش همين امور در جامعه است، متاسفانه رفتارهايي در جامعه درحال نهادينه شدن است که به جاي پرداخت به صله رحم، آگاه شدن از حال و روز فاميل و همسايه و شريک شدن در ثواب صبح تا شام روزه داري و تمرين تقوا و انسان بودن برخي افراد، به سمت ريخت و پاش و تجملات مي روند، رفتارهايي که براي به رخ کشيدن دارايي ها شکل مي گيرد. وي خاطرنشان مي کند: متاسفانه رفتار اين گونه افراد آسيب هايي بر الگوهاي رفتار ديگر شهروندان وارد مي کند و باعث مي شود برخي از خانواده ها به دليل آن که قدرت تامين مخارج اين چشم و هم چشمي ها را ندارند عملا از اقوام دور شوند و با فاميل رفت و آمد نداشته باشند. وي با بيان اين که تجمل گرايي حتي به ارزش هاي ديني ما هم رسوخ کرده است، تاکيد مي کند: سادگي، بي تکلف بودن، درک گرسنگي، حفظ معنويت و قداست شب هاي رمضان و برکت دادن به سفره هاي افطاري و به عبارتي تغيير سبک زندگي به فرهنگ سازي نياز دارد تا قبل از آن که بيش از اين در بين افراد جامعه فراگير شود و برخي را از تدارک ميهماني هاي ساده محروم کند براي آن چاره انديشي شود. سالک تاکيد مي کند: بايد اين فرهنگ بين مردم نهادينه شود تا بودجه اي که براي افطاري دادن کنار گذاشته‌اند را مديريت کنند به نحوي که هم به گونه اي آبرومند به فاميل و دوستان افطاري بدهند و هم دست نيازمنداني را بگيرند که معمولا تعدادي از آن ها در هر خانواده اي وجود دارند. وي خاطرنشان مي کند: با اين کار حس نوع دوستي و اخلاق قرآني در ماه مبارک رمضان تقويت مي شود همان گونه که توصيه ائمه معصومين(ع) نيز همواره بر تقويت حس نوع  دوستي در جامعه و همچنين توجه ويژه به افراد فقير و نيازمند است.