عملیات نصر هشت که در تاریخ 29 آبان سال 1366 اجرا شد هر چند در ظاهر یک عملیات محسوب می شود اما دستاوردهای زیادی برای سپاه اسلام به همراه داشت.
به گزارش شهدای ایران ازایرنا، این عملیات با رمز ˈیا محمد بن عبدالله ادرکنیˈ توسط گردان های کمیل، میثم، حمزه، امام حسین (ع)، ابوالفضل (ع)، امیرالمومنین (ع) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در منطقه عملیاتی ˈماووت ˈدر استان سلیمانیه صورت گرفت.
عملیات نصر 8 با هدف تصرف ارتفاع ˈگرده رشˈ تحت فرماندهی قرارگاه نجف به شرح زیر طرح ریزی شد:
-تصرف نیمه جنوبی ارتفاع 1418 ( قلّه دوم ) توسط لشکر 21 اما رضا (ع)
-تصرف نیمه شمالی ارتفاع 1418 و تصرف ارتفاع 1391 ( قلّه سوم ) توسط لشکر 57 حضرت ابوالفضل (ع).
-تصرف نیمه غربی ارتفاع 1426 ( قلّه اوّل ) توسط لشکر 11 امیرالمومنین (ع).
-تصرف نیمه شرقی ارتفاع 1426 ( قلّه اوّل ) توسط تیپ 12 قائم (عج).
قبل از این، در این منطقه عملیات های کربلای 10 و نصر 4 انجام شده بود. ارتفاعات بلند گوجار، قمیش، دولبشک، الاغلو، ویولان، گرده شیلان و نیز دشت هرمدان و تپه های چنکاوی در این منطقه واقع است.
در مجموع، کوهستانی بودن، محدودیت عقبه، نداشتن جاده (به ویژه در ارتفاع گرده رش) و سرما از جمله ویژگی های جغرافیایی منطقه عملیاتی محسوب می شود.
ارتفاع گرده رش مهم ترین ارتفاع منطقه بود که برای ورود به زمین غرب رودخانه قلعه چولان، بایستی تصرف می شد تا انجام عملیات های بعدی میسر شود.
مسئولیت منطقه عملیاتی دشمن نیز به عهده سپاه یکم ارتش عراق بود؛ که با یگان های سازمانی و نیروهای جیش الشعبی از ارتفاع گرده رش حفاظت و دفاع می کرد.
میزان حضور دشمن در منطقه، در این زمان عادی قلمداد می شد. از آنجا که در اواخر پائیز و فصل زمستان، مطابق تجربه سال های گذشته، عملیات بزرگ ایران در جبهه جنوب انجام می شد،دشمن به تدریج نیروهای خود را به آن جبهه اعزام کرد اما این نقل و انتقال کند انجام می شد.
از این رو، برخلاف عملیات کربلای 10 که در اوایل بهار همین سال صورت گرفت، حضور دشمن در منطقه بیشتر و سازمان یافته تر بود.
علیرغم اهتمام وافر قرارگاه نجف نسبت به رعایت غافلگیری و اعمال حفاظت عملیاتی، به دلیل حضور دشمن روی ارتفاع گامو و ارتفاع قمیش، اقدامات و نقل و انتقال یگان های خودی در معرض دید نیروهای عراقی قرار داشت و به همین دلیل، دشمن به طور نسبی هوشیار بود.
این وضع به طور خاص چند روز قبل از شروع عملیات، تشدید شد و نیروهای در خط دشمن به حفر کانال، احداث سنگر، افزایش موانع مصنوعی و فعالیت کمین پرداختند. عراقی ها، همچنین، نیروهای یگان های مستقر در ارتفاع گرده رش، را افزایش دادند.
رزمندگان اسلام در این عملیات صد درصد به هدفهای خود دست یافتند، در واقع، با تصرف ارتفاع گرده رش، یک سرپل مناسب و جاپای مطمئن در آن سوی رودخانه قلعه چولان، برای اقدامات بعدی به دست آمد.
در این عملیات، دشمن متحمل تلفات نیروی انسانی و تجهیزات زیادی شد و 200 تن از آنها نیز به اسارت نیروهای خودی درآمدند. تیپ های 39، 74،77 ، 83 و برخی یگان های دیگر دشمن آسیب دیدند. علاوه بر این، مقداری از سلاح، مهمات و تجهیزات دشمن نیز منهدم و یا به غنیمت گرفته شد.
