۵ سال است كه روزهاي پر از حادثه كشورمان را پشت سر گذاشته‌ايم. حادثه‌اي كه نظام اسلامي ايران را به لبه پرتگاه خطرناكي برد، اما با بصيرت مردم و رهنمودهاي رهبر انقلاب توانست از پس سختي‌ها برآيد.
شهدای ایران: كشور ما پس از ۲۲ خرداد ۸۸ چندين انتخابات ديگر را نيز تجربه كرد و مردم هوشيار ايران نيز برخلاف تبليغات و تحريم‌هاي برخي، باز هم انگشت اشاره خود را جوهري كردند و پاي كار ايستادند.
اما با گذشت آن پنج سال برخي اخبار و سخنان، چندان منطقي به نظر نمي‌رسد.
كدام ياس؟ كدام مكانيزم؟
رئیس‌جمهوری در جشن انتظار و اميد كه به مناسبت نخستين سالگرد پيروزي روحاني در انتخابات برپا شده بود گفت: از مدت‌ها قبل از انتخابات، یاس و ناامیدی جامعه را فراگرفته بود و بسیاری می‌گفتند که مگر انتخابات هم تاثیر و فایده‌ای دارد و حتی بعضی‌ها به خود من هم می‌گفتند که مگر کشور را نمی‌شناسی و نمی‌دانی که مکانیزم صندوق رای چگونه است، پس چرا به صحنه آمده‌ای؟ اما شور و نشاط مردم و حضور آنان و بیان تاریخی رهبری معظم انقلاب که گفت "صندوق رای حق‌الناس است" و تاکید کرد که "حتی کسانی که به نظام علاقه ندارند به خاطر ایران پای صندوق رای بیایند"، آنچنان فضایی در کشور خلق کرد که قابل تصور نبود. در آن روزها مردم با نشاط و امید پای صندوق‌های رای آمده و به همه جهان اعلام کردند که در ایران رقابت‌ها جوانمردانه است و همه مردم نه رو در روی هم که در کنار یکدیگر در پای صندوق‌های رای به صف می‌ایستند.
اما سوال اينجاست كه آيا آقاي روحاني واقعا کشور را نمی‌شناختند و نمی‌دانستند که مکانیزم صندوق رای چگونه است؟ قطعا پاسخ به اين سوال منفي است. چرا كه ايشان پيش از انقلاب در كنار امام(ره) و مردم انقلابي حضور داشتند و پس از آن نيز همواره نقشي را بر عهده گرفته بودند.
آقاي روحاني از همين مكانيزم انتخاباتي به مجلس شوراي اسلامي راه يافتند و از همين مكانيزم، توانستند روي صندلي مجلس خبرگان رهبري تكيه بزنند.
آقاي روحاني شبهه برخي‌ها را مطرح كردند، اما نگفتند چه پاسخ محكمي به آنها دادند؟ نگفتند چرا برخي به خود اجازه داده‌اند كه در برابر يكي از مسئولان جمهوري اسلامي، چنين سخني برانند؟ آقاي روحاني كه اتفاقا جزو السابقون انقلاب است، قطعا مي‌توانستند پاسخ درخوري به اين دروغ‌ها و تهمت‌ها بدهند كه قطعا داده‌اند، اما نيمه دوم آن گفت‌وگو پاسخ خود را مطرح نكردند. همين سكوت، باعث شد تا رسانه‌هاي ضد انقلاب به استقبال اين سخنان بروند و بر طبل ياوه‌هاي خود محكم‌تر بكوبند.
اما سوال ديگري كه مطرح مي‌شود، اين است كه ياس و نااميدي كه به قول ايشان جامعه قبل از انتخابات ايران را فرا گرفته بود، با كدام معياري اندازه‌گيري شده بود؟ چه كسي نمي‌داند كه مردم ما از مدت‌ها قبل خود را براي يك حضور حماسي ديگر آماده كرده بودند. آنها مي‌دانستند در روزهاي تهديد و تحريم، جداي از هر راي سليقه‌اي بايد با همان دست جوهري خود سيلي محكمي به دشمنان ايران و اسلام بزنند. جامعه ما در طي همه سال‌هاي پس از انقلاب، در روزهاي منتهي به انتخابات از چنان شور و نشاطي برخوردار بوده كه بسياري از دولت‌هاي مخالف جمهوري اسلامي انگشت حيرت بر دهان گرفته‌اند.
اعتماد عمومي همواره زنده بوده است
اما اين سخنان رئيس‌جمهور در نشست روز گذشته ايشان با اصحاب رسانه باز هم ادامه داشت.
رئیس‌جمهوری با بیان اینکه انتخابات سال گذشته در واقع احیاء اعتماد عمومی، آن سرمایه بزرگ اجتماعی بود، افزود: در جریان این انتخابات بسیار مهم و سرنوشت‌ساز، مردم به خودشان رأی، نظر، عمل و حضورشان و همچنین به نظام اعتماد کردند.
دکتر روحانی اظهار داشت: اگر ملتی به نظام و صندوق آراء و دولت خودش اعتماد نداشته باشد و نداند سرنوشت رأی او چیست و کجاست، از صبح زود بلند نمی‌شود تا در صف بایستد و وقتی نوبتش بشود با لبخند و افتخار رای‌اش را در صندوق بیندازد و بعد شکر و حمد خدا را بجا بیاورد و منتظر بماند تا از این صندوق چه فردی به عنوان منتخب مردم اعلام شود؟
اين سخنان نيز پرسش‌هاي ديگري را در ذهن مي‌پروراند. آقاي روحاني اعتماد مردم به نظام، بسته به اين انتخابات نبود. بگذاريد شفاف‌تر بگوييم. انتخابات ۹۲ اولين انتخابات رياست جمهوري، پس از فتنه ۸۸ بود. آنان كه شكست خورده ۲۲ خرداد ۸۸ بودند، مدام از تحريم انتخابات سخن مي‌گفتند. مدام از عمد اعتماد به نظام و شكل‌گيري تقلب داد سخن داشتند. اما مردم ما باز هم به پيام رهبرشان براي خلق حماسه سياسي لبيك گفتند. اگر كسي كوچك‌ترين شك و شبهه‌اي درخصوص انتخابات داشت، اگر كسي به نظام اعتماد نداشت، قطعا از صبح زود بلند نمی‌شد تا در صف بایستد و وقتی نوبتش شد با لبخند و افتخار رای‌اش را در صندوق بیندازد و بعد شکر و حمد خدا را بجا بیاورد و منتظر بماند تا از این صندوق چه فردی به عنوان منتخب مردم اعلام شود. مردم به اين نظام اعتماد داشته و دارند و انتخابات ۹۲ هم مثل همه انتخابات گذشته مهر ديگري بر پاي اين سند غيرقابل انكار زد. افراطي‌هاي داخلي كه قصد تشويش اذهان مردم را داشتند و همچنان بر طبل توخالي تقلب مي‌كوفتند، شاهد بودند كه مردم چگونه به تبليغات آنان پاسخ دادند و نشان دادند از حق و وظيفه خود كوتاه نخواهند آمد. پس قطعا بر اعتماد مردم خدشه‌اي وارد نشده بود كه بخواهد احيا شود.
مردم ما آمدند و نقش خود را ايفا كردند و روسياهي براي ذغال ماند.
البته همان‌ها كه قصد تشكيك در دموكراسي جمهوري اسلامي را داشتند، حالا پُز پيروزي گرفته‌اند و در كنار دولت محترم، خود را پيروز حماسه سياسي مردم مي‌دانند.
مروري بر گذشته
«ما سی سال است انتخابات داریم و بحمدالله همیشه در انتخاباتها، امنیت برقرار بوده است. این خیلی نعمت بزرگی است؛ این ناشی از تفضل الهی و ناشی از شعور و درک مردم ماست. امروز هم من امیدوارم و از مردم خواهش میکنم که توجه کنند، همین امنیت، همین آرامش و همین متانت و سکینه‌ی روحی لازم، در آنها وجود داشته باشد. ممکن است بدخواهانی بخواهند در مراکز رأی تشنج ایجاد کنند؛ هرگونه تشنجی به ضرر صندوق‌های رأی تمام خواهد شد؛ یعنی به ضرر آراء مردم و به ضرر مردم است؛ اگر کسانی خواستند چنین تشنجی ایجاد کنند، خود مردم نگذارند و با متانت، با صبر و با حلم و وقار خودشان، مانع بشوند از اینکه خواسته‌ی بدخواهان این ملت عملی بشود.
به شایعات هم خیلی گوش نکنند. من دیدم دیروز و دیشب - در این پیامکهای فراوانی که دست مردم هست - شایعاتی را از قول من نقل میکردند که دروغ محض بود و واقعیت نداشت. آدمهای خوش‌نیت و سالم این کارها را نمیکنند؛ آدمهای ناسالم از این کارها میکنند؛ توی همه‌ی بخشها و همه‌ی گروهها هم کم و بیش ممکن است آدم ناسالم ـ که سوءنیت داشته باشند و حسن‌نیت نداشته باشند ـ پیدا بشود. به این شایعات هم توجه نکنند. امروز هم ممکن است باز شایعاتی ـ نسبت به بخشهای مختلف انتخابات ـ بین مردم وجود داشته باشد؛ ما اعتمادمان در درجه‌ی اول ـ در اول و آخر ـ به لطف خدا و به کمک الهی است و از خدای متعال استعانت میکنیم و کمک میخواهیم، و در درجه‌ی بعد به آگاهی و رشد و هوشیاری مردم است.»
اينها بخشي از سخنان رهبر انقلاب در اولين ساعات راي‌گيري انتخابات سال ۸۸ است.
مقام معظم رهبري در اين سخنان به نكات مهمي اشاره دارند. نعمت وجود امنيت، لزوم آرامش و متانت مردم، تشنج‌آفريني برخي در مراكز راي، عدم توجه به شايعات درخصوص نظر رهبري و... .
سخنان رهبري در آن انتخابات هم مثل گذشته راهگشا بود. اما نكته جالب‌تر به نوعي پيش‌بيني آينده‌اي نه چندان دور پس از حضور حماسي مردم در انتخابات دهمين دوره رياست جمهوري داشت. اتفاقاتي كه نه سوء‌تفاهم بود، نه يك اختلاف كوچك و يا از دست رفتن اعتماد عمومي. نكته‌اي كه رهبري در سخنان خود در جمع مردم شيروان آن را به شكلي باز كردند:
«دشمن میخواست کشور را متلاطم کند، میخواست آرامش و ثبات و استقرار را از ملت ایران بگیرد؛ درست بعکس، خدای متعال در مقابل کید دشمنان آنچنان تقدیری کرد که «و مکروا و مکر اللّه و اللّه خیر الماکرین». ملت به برکت دفاع مقدس، از آنجائی که بود، جلوتر رفت؛ آمادگی‌اش بیشتر شد. این توطئه‌ی دشمنان مستکبر و گرگهای آدمیخوار هم در مقابل ملت ایران اثری نکرد. بعد سعی کردند این ثبات را از داخل به هم بریزند. من فقط اشاره کنم؛ نمیخواهم وارد تفاصیل شوم. هم در سال ۷۸، هم در سال ۸۸ - با فاصله‌ی ده سال - نقشه و توطئه‌ی دشمن یک جور بود. در هر دو مورد سعی‌شان این بود که بتوانند ثبات سیاسی را در کشور به هم بزنند؛ سعی‌شان این بود که تلاطم ایجاد کنند؛ این آرامش عمومی را، این ثبات را از این ملت بگیرند. این ثبات و آرامش را باید قدر بدانیم. ملت قدر میدانند. من که به شما عرض میکنم، در واقع خطابم به کسانی است که میخواهند قدرنشناسی کنند در مقابل این ثباتی که وجود دارد؛ آن کسانی که با حرکات خود، با اعمال نادرست خود، با کج‌تابی‌های خود سعی میکنند این ثبات و آرامش را، این استقرار را، این طمأنینه و ثبات را در کشور به هم بزنند. البته مسئولین کشور، با تدبیر، حواسشان هست؛ من هم تأکید میکنم؛ هم به مسئولین قوه‌ی مجریه، هم به مسئولین قوه‌ی مقننه، هم به مسئولین قوه‌ی قضائیه، که مراقب باشند بدخواهان و دشمنان با توطئه‌ی خود نتوانند این آرامشی را که در سطح کشور وجود دارد - که نشانه‌ی بزرگترین اقتدار این ملت است، که میتواند همه‌ی خیرات را به طرف آنها جلب کند - به هم بزنند.»
قطعا نقش آقاي روحاني در پايان دادن به اتفاقات سال ۷۸ بر كسي پوشيده نيست. دبير وقت شوراي عالي امنيت ملي با آن سخنان محكم خود، پاسخ همه آشوبگران و افراطيون داخلي را داده بود.
اتفاقي كه ۱۰ سال بعد، به نحوي ديگر تكرار شد. باز هم امنيت سياسي ايران به مخاطره افتاد. اين‌بار دشمن بر اعتماد مردم دست گذاشته بود، اما با بصيرت آنها نقشه‌ها نقش بر آب شد.
مردمي كه در انتخابات شركت كردند، همان‌ها بودند كه در سال ۸۸ هم به ميدان آمده بودند. همان‌ها كه منتظر بودند، اصحاب فتنه راه خود را دوباره بازيابند، اما چنين نشد و همين مردم نهم دي تاريخي را رقم زدند. روزي كه بنا به گفته رئيس‌جمهور «مردم زمانیکه احساس کردند به باورها و ارزش‌های دینی و اعتقادی آنها توهین شده و بیگانگان خیال دخالت در حوزه‌های اخلاقی و اعتقادی آنان را دارند به حرکت در آمده، با حضور و اجتماعشان به بیگانگان پاسخ درخوری دادند.»
وكيل‌مدافع ملت
رئيس‌جمهور محترم جزو حقوق‌دانان كاربلد به شمار مي‌روند.
حالا اينكه حق مظلومي چون نظام جمهوري اسلامي همچنان در حال تضييع شدن است، همت رئيس‌جمهوري را مي‌طلبد كه به عنوان وكيل مدافع همان مردمي كه به او راي دادند، جلوي افراطي‌گري برخي مدعيان دموكراسي را بگيرد و در مقابل اتهامات و توهين‌ها سكوت نكند.
سكوتي كه قطعا باعث سوء‌برداشت از مواضع رئيس‌جمهور انقلابي‌مان خواهد شد. آقاي روحاني از حق نظام مظلوممان دفاع كنيد.
منبع: سیاست روز
اما با گذشت آن پنج سال برخي اخبار و سخنان، چندان منطقي به نظر نمي‌رسد.
كدام ياس؟ كدام مكانيزم؟
رئیس‌جمهوری در جشن انتظار و اميد كه به مناسبت نخستين سالگرد پيروزي روحاني در انتخابات برپا شده بود گفت: از مدت‌ها قبل از انتخابات، یاس و ناامیدی جامعه را فراگرفته بود و بسیاری می‌گفتند که مگر انتخابات هم تاثیر و فایده‌ای دارد و حتی بعضی‌ها به خود من هم می‌گفتند که مگر کشور را نمی‌شناسی و نمی‌دانی که مکانیزم صندوق رای چگونه است، پس چرا به صحنه آمده‌ای؟ اما شور و نشاط مردم و حضور آنان و بیان تاریخی رهبری معظم انقلاب که گفت "صندوق رای حق‌الناس است" و تاکید کرد که "حتی کسانی که به نظام علاقه ندارند به خاطر ایران پای صندوق رای بیایند"، آنچنان فضایی در کشور خلق کرد که قابل تصور نبود. در آن روزها مردم با نشاط و امید پای صندوق‌های رای آمده و به همه جهان اعلام کردند که در ایران رقابت‌ها جوانمردانه است و همه مردم نه رو در روی هم که در کنار یکدیگر در پای صندوق‌های رای به صف می‌ایستند.
اما سوال اينجاست كه آيا آقاي روحاني واقعا کشور را نمی‌شناختند و نمی‌دانستند که مکانیزم صندوق رای چگونه است؟ قطعا پاسخ به اين سوال منفي است. چرا كه ايشان پيش از انقلاب در كنار امام(ره) و مردم انقلابي حضور داشتند و پس از آن نيز همواره نقشي را بر عهده گرفته بودند.
آقاي روحاني از همين مكانيزم انتخاباتي به مجلس شوراي اسلامي راه يافتند و از همين مكانيزم، توانستند روي صندلي مجلس خبرگان رهبري تكيه بزنند.
آقاي روحاني شبهه برخي‌ها را مطرح كردند، اما نگفتند چه پاسخ محكمي به آنها دادند؟ نگفتند چرا برخي به خود اجازه داده‌اند كه در برابر يكي از مسئولان جمهوري اسلامي، چنين سخني برانند؟ آقاي روحاني كه اتفاقا جزو السابقون انقلاب است، قطعا مي‌توانستند پاسخ درخوري به اين دروغ‌ها و تهمت‌ها بدهند كه قطعا داده‌اند، اما نيمه دوم آن گفت‌وگو پاسخ خود را مطرح نكردند. همين سكوت، باعث شد تا رسانه‌هاي ضد انقلاب به استقبال اين سخنان بروند و بر طبل ياوه‌هاي خود محكم‌تر بكوبند.
اما سوال ديگري كه مطرح مي‌شود، اين است كه ياس و نااميدي كه به قول ايشان جامعه قبل از انتخابات ايران را فرا گرفته بود، با كدام معياري اندازه‌گيري شده بود؟ چه كسي نمي‌داند كه مردم ما از مدت‌ها قبل خود را براي يك حضور حماسي ديگر آماده كرده بودند. آنها مي‌دانستند در روزهاي تهديد و تحريم، جداي از هر راي سليقه‌اي بايد با همان دست جوهري خود سيلي محكمي به دشمنان ايران و اسلام بزنند. جامعه ما در طي همه سال‌هاي پس از انقلاب، در روزهاي منتهي به انتخابات از چنان شور و نشاطي برخوردار بوده كه بسياري از دولت‌هاي مخالف جمهوري اسلامي انگشت حيرت بر دهان گرفته‌اند.
اعتماد عمومي همواره زنده بوده است
اما اين سخنان رئيس‌جمهور در نشست روز گذشته ايشان با اصحاب رسانه باز هم ادامه داشت.
رئیس‌جمهوری با بیان اینکه انتخابات سال گذشته در واقع احیاء اعتماد عمومی، آن سرمایه بزرگ اجتماعی بود، افزود: در جریان این انتخابات بسیار مهم و سرنوشت‌ساز، مردم به خودشان رأی، نظر، عمل و حضورشان و همچنین به نظام اعتماد کردند.
دکتر روحانی اظهار داشت: اگر ملتی به نظام و صندوق آراء و دولت خودش اعتماد نداشته باشد و نداند سرنوشت رأی او چیست و کجاست، از صبح زود بلند نمی‌شود تا در صف بایستد و وقتی نوبتش بشود با لبخند و افتخار رای‌اش را در صندوق بیندازد و بعد شکر و حمد خدا را بجا بیاورد و منتظر بماند تا از این صندوق چه فردی به عنوان منتخب مردم اعلام شود؟
اين سخنان نيز پرسش‌هاي ديگري را در ذهن مي‌پروراند. آقاي روحاني اعتماد مردم به نظام، بسته به اين انتخابات نبود. بگذاريد شفاف‌تر بگوييم. انتخابات ۹۲ اولين انتخابات رياست جمهوري، پس از فتنه ۸۸ بود. آنان كه شكست خورده ۲۲ خرداد ۸۸ بودند، مدام از تحريم انتخابات سخن مي‌گفتند. مدام از عمد اعتماد به نظام و شكل‌گيري تقلب داد سخن داشتند. اما مردم ما باز هم به پيام رهبرشان براي خلق حماسه سياسي لبيك گفتند. اگر كسي كوچك‌ترين شك و شبهه‌اي درخصوص انتخابات داشت، اگر كسي به نظام اعتماد نداشت، قطعا از صبح زود بلند نمی‌شد تا در صف بایستد و وقتی نوبتش شد با لبخند و افتخار رای‌اش را در صندوق بیندازد و بعد شکر و حمد خدا را بجا بیاورد و منتظر بماند تا از این صندوق چه فردی به عنوان منتخب مردم اعلام شود. مردم به اين نظام اعتماد داشته و دارند و انتخابات ۹۲ هم مثل همه انتخابات گذشته مهر ديگري بر پاي اين سند غيرقابل انكار زد. افراطي‌هاي داخلي كه قصد تشويش اذهان مردم را داشتند و همچنان بر طبل توخالي تقلب مي‌كوفتند، شاهد بودند كه مردم چگونه به تبليغات آنان پاسخ دادند و نشان دادند از حق و وظيفه خود كوتاه نخواهند آمد. پس قطعا بر اعتماد مردم خدشه‌اي وارد نشده بود كه بخواهد احيا شود.
مردم ما آمدند و نقش خود را ايفا كردند و روسياهي براي ذغال ماند.
البته همان‌ها كه قصد تشكيك در دموكراسي جمهوري اسلامي را داشتند، حالا پُز پيروزي گرفته‌اند و در كنار دولت محترم، خود را پيروز حماسه سياسي مردم مي‌دانند.
مروري بر گذشته
«ما سی سال است انتخابات داریم و بحمدالله همیشه در انتخاباتها، امنیت برقرار بوده است. این خیلی نعمت بزرگی است؛ این ناشی از تفضل الهی و ناشی از شعور و درک مردم ماست. امروز هم من امیدوارم و از مردم خواهش میکنم که توجه کنند، همین امنیت، همین آرامش و همین متانت و سکینه‌ی روحی لازم، در آنها وجود داشته باشد. ممکن است بدخواهانی بخواهند در مراکز رأی تشنج ایجاد کنند؛ هرگونه تشنجی به ضرر صندوق‌های رأی تمام خواهد شد؛ یعنی به ضرر آراء مردم و به ضرر مردم است؛ اگر کسانی خواستند چنین تشنجی ایجاد کنند، خود مردم نگذارند و با متانت، با صبر و با حلم و وقار خودشان، مانع بشوند از اینکه خواسته‌ی بدخواهان این ملت عملی بشود.
به شایعات هم خیلی گوش نکنند. من دیدم دیروز و دیشب - در این پیامکهای فراوانی که دست مردم هست - شایعاتی را از قول من نقل میکردند که دروغ محض بود و واقعیت نداشت. آدمهای خوش‌نیت و سالم این کارها را نمیکنند؛ آدمهای ناسالم از این کارها میکنند؛ توی همه‌ی بخشها و همه‌ی گروهها هم کم و بیش ممکن است آدم ناسالم ـ که سوءنیت داشته باشند و حسن‌نیت نداشته باشند ـ پیدا بشود. به این شایعات هم توجه نکنند. امروز هم ممکن است باز شایعاتی ـ نسبت به بخشهای مختلف انتخابات ـ بین مردم وجود داشته باشد؛ ما اعتمادمان در درجه‌ی اول ـ در اول و آخر ـ به لطف خدا و به کمک الهی است و از خدای متعال استعانت میکنیم و کمک میخواهیم، و در درجه‌ی بعد به آگاهی و رشد و هوشیاری مردم است.»
اينها بخشي از سخنان رهبر انقلاب در اولين ساعات راي‌گيري انتخابات سال ۸۸ است.
مقام معظم رهبري در اين سخنان به نكات مهمي اشاره دارند. نعمت وجود امنيت، لزوم آرامش و متانت مردم، تشنج‌آفريني برخي در مراكز راي، عدم توجه به شايعات درخصوص نظر رهبري و... .
سخنان رهبري در آن انتخابات هم مثل گذشته راهگشا بود. اما نكته جالب‌تر به نوعي پيش‌بيني آينده‌اي نه چندان دور پس از حضور حماسي مردم در انتخابات دهمين دوره رياست جمهوري داشت. اتفاقاتي كه نه سوء‌تفاهم بود، نه يك اختلاف كوچك و يا از دست رفتن اعتماد عمومي. نكته‌اي كه رهبري در سخنان خود در جمع مردم شيروان آن را به شكلي باز كردند:
«دشمن میخواست کشور را متلاطم کند، میخواست آرامش و ثبات و استقرار را از ملت ایران بگیرد؛ درست بعکس، خدای متعال در مقابل کید دشمنان آنچنان تقدیری کرد که «و مکروا و مکر اللّه و اللّه خیر الماکرین». ملت به برکت دفاع مقدس، از آنجائی که بود، جلوتر رفت؛ آمادگی‌اش بیشتر شد. این توطئه‌ی دشمنان مستکبر و گرگهای آدمیخوار هم در مقابل ملت ایران اثری نکرد. بعد سعی کردند این ثبات را از داخل به هم بریزند. من فقط اشاره کنم؛ نمیخواهم وارد تفاصیل شوم. هم در سال ۷۸، هم در سال ۸۸ - با فاصله‌ی ده سال - نقشه و توطئه‌ی دشمن یک جور بود. در هر دو مورد سعی‌شان این بود که بتوانند ثبات سیاسی را در کشور به هم بزنند؛ سعی‌شان این بود که تلاطم ایجاد کنند؛ این آرامش عمومی را، این ثبات را از این ملت بگیرند. این ثبات و آرامش را باید قدر بدانیم. ملت قدر میدانند. من که به شما عرض میکنم، در واقع خطابم به کسانی است که میخواهند قدرنشناسی کنند در مقابل این ثباتی که وجود دارد؛ آن کسانی که با حرکات خود، با اعمال نادرست خود، با کج‌تابی‌های خود سعی میکنند این ثبات و آرامش را، این استقرار را، این طمأنینه و ثبات را در کشور به هم بزنند. البته مسئولین کشور، با تدبیر، حواسشان هست؛ من هم تأکید میکنم؛ هم به مسئولین قوه‌ی مجریه، هم به مسئولین قوه‌ی مقننه، هم به مسئولین قوه‌ی قضائیه، که مراقب باشند بدخواهان و دشمنان با توطئه‌ی خود نتوانند این آرامشی را که در سطح کشور وجود دارد - که نشانه‌ی بزرگترین اقتدار این ملت است، که میتواند همه‌ی خیرات را به طرف آنها جلب کند - به هم بزنند.»
قطعا نقش آقاي روحاني در پايان دادن به اتفاقات سال ۷۸ بر كسي پوشيده نيست. دبير وقت شوراي عالي امنيت ملي با آن سخنان محكم خود، پاسخ همه آشوبگران و افراطيون داخلي را داده بود.
اتفاقي كه ۱۰ سال بعد، به نحوي ديگر تكرار شد. باز هم امنيت سياسي ايران به مخاطره افتاد. اين‌بار دشمن بر اعتماد مردم دست گذاشته بود، اما با بصيرت آنها نقشه‌ها نقش بر آب شد.
مردمي كه در انتخابات شركت كردند، همان‌ها بودند كه در سال ۸۸ هم به ميدان آمده بودند. همان‌ها كه منتظر بودند، اصحاب فتنه راه خود را دوباره بازيابند، اما چنين نشد و همين مردم نهم دي تاريخي را رقم زدند. روزي كه بنا به گفته رئيس‌جمهور «مردم زمانیکه احساس کردند به باورها و ارزش‌های دینی و اعتقادی آنها توهین شده و بیگانگان خیال دخالت در حوزه‌های اخلاقی و اعتقادی آنان را دارند به حرکت در آمده، با حضور و اجتماعشان به بیگانگان پاسخ درخوری دادند.»
وكيل‌مدافع ملت
رئيس‌جمهور محترم جزو حقوق‌دانان كاربلد به شمار مي‌روند.
حالا اينكه حق مظلومي چون نظام جمهوري اسلامي همچنان در حال تضييع شدن است، همت رئيس‌جمهوري را مي‌طلبد كه به عنوان وكيل مدافع همان مردمي كه به او راي دادند، جلوي افراطي‌گري برخي مدعيان دموكراسي را بگيرد و در مقابل اتهامات و توهين‌ها سكوت نكند.
سكوتي كه قطعا باعث سوء‌برداشت از مواضع رئيس‌جمهور انقلابي‌مان خواهد شد. آقاي روحاني از حق نظام مظلوممان دفاع كنيد.
منبع: سیاست روز
