شعر " به طاها به یاسین" قطعا با توجه به اصول سرایش شعر، قطعه ادبی منظوم نبوده اما واقعا حرف دل است.
شهدای ایران: "مجتبی روشن روان"، سراینده شعر " به طاها، به یاسین" با اشاره به اینکه سرایش شعر را از سال 1373 شروع کرده، افزود: در کل مقوله شعر جوششی است و به طور ناگهانی رعدی زده می شود و بارانی نازی می شود.
وی در خصوص زمان سرایش شعر " به طاها، به یاسین"، گفت: شرایط خاص و جوشش ناگهانی ایجاد شده و من شعر " به طاها، به یاسین" را نوشتم قطعا البته عنایت اهل بیت (ع) بود.
این شاعر ادامه داد: شعر " به طاها، به یاسین" در شب نیمه شعبان سال 1390 و با حال و هوایی نیمه شعبان و تولد امام زمان (ع) سروده شد.
به گفته روشن روان، پیش زمینه همه اشعاری که وی دست به قلم برده و سروده یک رعد و برق، توجه و باران است.
وی اظهار داشت: در یک جمله چون در زمان سرایش " به طاها، به یاسین" در مسیر توجه امام زمان (عج) در روزهای نیمه شعبان بودیم و ضمن آنکه این نکته همیشه مد نظر بوده که شعری برای اهل بیت بخصوص امام زمان(ع) بسراییم، این شعر متولد شد.
روشن روان درباره وجه ممیزه شعر " به طاها، به یاسین" با اشعار دیگر،گفت: بالاخره این شعر باید یک خصوصیت داشته باشد و آن این است که همه بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند نه اینکه شعر من اینگونه باشد اما گفته‌‌اند شعر خوب، شعری است که عامه فهم و خاصه پسند به آن معنا که خواص بپسندند و عوام هم مطالب را متوجه بشوند، باید باشد.
این شاعر تاکید کرد: شعر من قطعا خاصه پسند نیست اما بالاخره لایه های زیادی از جامعه با آن ارتباط گرفتند.
وی در پاسخ به این سوال که به نظر خودش تا چه اندازه موفق به سرایش یک شعر متناسب با مقام امام زمام (ع) شده ، گفت: تا قله فاصله زیادی دارم البته مردم لطف دارند اما خیلی از جاهای شعر جای کار دارد و حتی در مورد انتخاب کلمات نیز باید دقت بیشتری شود.
روشن روان ادامه داد: من هرگز به شعر خود نمره 100 یا 20 نمی‌دهم زیرا این خبط محض است که کسی از شعر خودش احساس رضایت کند، من واقعا از شعر خودم راضی نیستم، مردم هستند که راضی‌اند.
وی اظهار داشت:من دوست داشتم که بهتر از این بتوانم برای امام زمام (ع) شعر بنویسم که خیلی بیشتر از شعر " به طاها، به یاسین" تاثیر داشته باشد.
سراینده شعر " به طاها، به یاسین" تصریح کرد: شعر من با توجه به قواعد سرایش شعر که خواص با عیار آن به یک اثر ادبی منظوم می‌نگرند شعر نیست اما به لحاظ حرف دل، واقعا اینها حرف دل خود من و در واقع درد و دلی با خودم بوده است.
این شاعر در پاسخ به این سوال که امام زمان(عج) را چگونه تعریف می کند، گفت: من کوچکتر از آن هستم که امام زمان(عج) را تعریف کنم اما با تکیه بر سخنان بزرگان دین وی را " عین الله الناظره" می دانم او چشم نظاره کننده خداست و اگر این جمله در باور ما جای بیفتد مشکلات ما در جامعه حل خواهد شد، این که حضرت چشم خداست یعنی ما همواره تحت نظارت امام زمان (عج) و به تبع آن خدا هستیم.
روشن روان در ادامه احساس خود در زمان شنیدن نام حضرت حجت را چنین بیان کرد:به هر حال با این حس که ایشان نتیجه و باقیمانده همه حرکات 124 هزار پیامبر و 13 معصوم هست، این شخصیت‌ها، حرکت‌ها و تلاش‌ها به ذهن من خطور می کنند و میزان ادای احترام به امام زمان (عج) نیز بستگی به ظرفیت شخصیت و معرف هر کسی نسبت به حضرت دارد.
وی ادامه داد: امام زمان (عج) باید بیاید که همیشه در زمین بهار به معنای کمال باشد، او می‌آید تا حق به حق دارد رسیده و ریشه ظلم خشک شود.
این شاعر اظهار داشت: من به شخصه وقتی دست به قلم می برم و برای حضرت مهدی (عج) می‌نویسم این حس که او را کم دارم و به وی نیاز دارم، کاملا در من جاری است.
روشن روان افزود: من حال خودم را در شعر می‌آورم و در زمان سرایش شعری برای امام زمام (عج) می خواهم خلاءهای روحی و رفتاری خود را بیاورم، حدیث نفس کرده و شرح حال گرفتاری‌های خودم را می‌آورم.
وی تاکید کرد: گاهی عبادت‌های صوری ما را از معنای عبادت واقعی غافل کرده و لحظه به لحظه دوست دارم مشتاق به خدمت به حضرت و زیارت ایشان باشم.
سراینده "به طاها، به یاسین" تصریح کرد: سرودن شعر"به طاها، به یاسین"به صورت یکپارچه بوده و خیلی روی کلماتش تفکر نداشتم ضمن اینکه این همه قسم آمده در شعر برای آن است که خداوند کمک کند تا ما همیشه مشتاق روی حضرت حجت باشیم.
وی با اشاره به آنکه " علی فانی" خواننده شعر"به طاها، به یاسین" را نمی‌شناخته، گفت: شعر" به طاها، به یاسین" را اولین بار محمود کریمی در شب نیمه شعبان خواند و سپس " علی فانی" هم عینا آن را در استودیو اجرا کرد.
روشن روان گفت: یادم می‌آید شعر " به طاها، به یاسین" را در منزل و با حال و هوای کم داشتن امام زمان (عج) سرودم زیرا شاعر را چیزی به جز شعر نوشتن سیر نمی‌کند.
وی در خصوص چرایی و چگونه توصیف چهره حضرت حجت در شعر"به طاها، به یاسین" تصریح کرد: با اشاره به روایات و توجه به آنکه کسی که گرفتاری دارد سر و وضع پریشانی داشته و حضرت نیز همواره پریشان مشکلات و مصیبت‌های بنده‌های خدا بوده، چهره ایشان را در برخی از ابیات شعرم چنین توصیف کرده‌ام.
وی در خصوص زمان سرایش شعر " به طاها، به یاسین"، گفت: شرایط خاص و جوشش ناگهانی ایجاد شده و من شعر " به طاها، به یاسین" را نوشتم قطعا البته عنایت اهل بیت (ع) بود.
این شاعر ادامه داد: شعر " به طاها، به یاسین" در شب نیمه شعبان سال 1390 و با حال و هوایی نیمه شعبان و تولد امام زمان (ع) سروده شد.
به گفته روشن روان، پیش زمینه همه اشعاری که وی دست به قلم برده و سروده یک رعد و برق، توجه و باران است.
وی اظهار داشت: در یک جمله چون در زمان سرایش " به طاها، به یاسین" در مسیر توجه امام زمان (عج) در روزهای نیمه شعبان بودیم و ضمن آنکه این نکته همیشه مد نظر بوده که شعری برای اهل بیت بخصوص امام زمان(ع) بسراییم، این شعر متولد شد.
روشن روان درباره وجه ممیزه شعر " به طاها، به یاسین" با اشعار دیگر،گفت: بالاخره این شعر باید یک خصوصیت داشته باشد و آن این است که همه بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند نه اینکه شعر من اینگونه باشد اما گفته‌‌اند شعر خوب، شعری است که عامه فهم و خاصه پسند به آن معنا که خواص بپسندند و عوام هم مطالب را متوجه بشوند، باید باشد.
این شاعر تاکید کرد: شعر من قطعا خاصه پسند نیست اما بالاخره لایه های زیادی از جامعه با آن ارتباط گرفتند.
وی در پاسخ به این سوال که به نظر خودش تا چه اندازه موفق به سرایش یک شعر متناسب با مقام امام زمام (ع) شده ، گفت: تا قله فاصله زیادی دارم البته مردم لطف دارند اما خیلی از جاهای شعر جای کار دارد و حتی در مورد انتخاب کلمات نیز باید دقت بیشتری شود.
روشن روان ادامه داد: من هرگز به شعر خود نمره 100 یا 20 نمی‌دهم زیرا این خبط محض است که کسی از شعر خودش احساس رضایت کند، من واقعا از شعر خودم راضی نیستم، مردم هستند که راضی‌اند.
وی اظهار داشت:من دوست داشتم که بهتر از این بتوانم برای امام زمام (ع) شعر بنویسم که خیلی بیشتر از شعر " به طاها، به یاسین" تاثیر داشته باشد.
سراینده شعر " به طاها، به یاسین" تصریح کرد: شعر من با توجه به قواعد سرایش شعر که خواص با عیار آن به یک اثر ادبی منظوم می‌نگرند شعر نیست اما به لحاظ حرف دل، واقعا اینها حرف دل خود من و در واقع درد و دلی با خودم بوده است.
این شاعر در پاسخ به این سوال که امام زمان(عج) را چگونه تعریف می کند، گفت: من کوچکتر از آن هستم که امام زمان(عج) را تعریف کنم اما با تکیه بر سخنان بزرگان دین وی را " عین الله الناظره" می دانم او چشم نظاره کننده خداست و اگر این جمله در باور ما جای بیفتد مشکلات ما در جامعه حل خواهد شد، این که حضرت چشم خداست یعنی ما همواره تحت نظارت امام زمان (عج) و به تبع آن خدا هستیم.
روشن روان در ادامه احساس خود در زمان شنیدن نام حضرت حجت را چنین بیان کرد:به هر حال با این حس که ایشان نتیجه و باقیمانده همه حرکات 124 هزار پیامبر و 13 معصوم هست، این شخصیت‌ها، حرکت‌ها و تلاش‌ها به ذهن من خطور می کنند و میزان ادای احترام به امام زمان (عج) نیز بستگی به ظرفیت شخصیت و معرف هر کسی نسبت به حضرت دارد.
وی ادامه داد: امام زمان (عج) باید بیاید که همیشه در زمین بهار به معنای کمال باشد، او می‌آید تا حق به حق دارد رسیده و ریشه ظلم خشک شود.
این شاعر اظهار داشت: من به شخصه وقتی دست به قلم می برم و برای حضرت مهدی (عج) می‌نویسم این حس که او را کم دارم و به وی نیاز دارم، کاملا در من جاری است.
روشن روان افزود: من حال خودم را در شعر می‌آورم و در زمان سرایش شعری برای امام زمام (عج) می خواهم خلاءهای روحی و رفتاری خود را بیاورم، حدیث نفس کرده و شرح حال گرفتاری‌های خودم را می‌آورم.
وی تاکید کرد: گاهی عبادت‌های صوری ما را از معنای عبادت واقعی غافل کرده و لحظه به لحظه دوست دارم مشتاق به خدمت به حضرت و زیارت ایشان باشم.
سراینده "به طاها، به یاسین" تصریح کرد: سرودن شعر"به طاها، به یاسین"به صورت یکپارچه بوده و خیلی روی کلماتش تفکر نداشتم ضمن اینکه این همه قسم آمده در شعر برای آن است که خداوند کمک کند تا ما همیشه مشتاق روی حضرت حجت باشیم.
وی با اشاره به آنکه " علی فانی" خواننده شعر"به طاها، به یاسین" را نمی‌شناخته، گفت: شعر" به طاها، به یاسین" را اولین بار محمود کریمی در شب نیمه شعبان خواند و سپس " علی فانی" هم عینا آن را در استودیو اجرا کرد.
روشن روان گفت: یادم می‌آید شعر " به طاها، به یاسین" را در منزل و با حال و هوای کم داشتن امام زمان (عج) سرودم زیرا شاعر را چیزی به جز شعر نوشتن سیر نمی‌کند.
وی در خصوص چرایی و چگونه توصیف چهره حضرت حجت در شعر"به طاها، به یاسین" تصریح کرد: با اشاره به روایات و توجه به آنکه کسی که گرفتاری دارد سر و وضع پریشانی داشته و حضرت نیز همواره پریشان مشکلات و مصیبت‌های بنده‌های خدا بوده، چهره ایشان را در برخی از ابیات شعرم چنین توصیف کرده‌ام.
