شاید اگر شهید تهرانی مقدم نبود و قرار نبود خیابانی به نام ایشان شود چند نسل بعد از ما هم می آمد و کسی نمی گفت این ادوراد براون کیست؟!
به گزارش پایگاه خبری شهدای ایران چندی پیش در این رسانه گزارشی مبسوط از حذف عنوان شهید از تابلوی برخی خیابانها ارائه گردید که این امر در حالی روز به روز فزونی می گیرد که به مراتب بر تعداد شهدای کشور عزیز ایران از شهدای علمی گرفته تا آنان که برای حفظ امنیت و آرامش این مرز و بوم جان خود را در کف دست می گیرند و دلیرانه مبارزه می کنند.
اما عاملان این ماجرا به همین حد بسنده نکرده اند. درد این ماجرا زمانی زیاد می شد که می بینی گاهی چند سال از شهادت یک سردار شهید می گذرد و خبری از درج نام آن شهید حتی بر تابلوی کوچه خانه اش هم نیست ولی خیابانهایی پر رفت و آمد و مهمی هم هستند که با نام شخصیت هایی مطرح می شود که در خیانت کردن به خاک این کشور دریغ نداشته اند .
اختصاص یک خیابان به شهید تهرانی مقدم:
چند روزی بیشتر از انفجار در زاغه مهمات ملارد و شهادت شهید علمی کشور و یارانش نگذشته بود که رسانه ها یکی یکی از زبان مسئولین نوشتند یک اتوبان که بعد شد یک خیابان به نام شهید تهرانی مقدم می شود. اما اکنون از زمان شهادت شهید تهرانی مقدم یک سال است که می گذرد و هنوز خیابانی به نام این شهید که پدر موشکی ایران بود نشده است. تا اینکه دوباره در سالروز شهادت این والامقام باز زمزمه اختصاص یک خیابان به نام شهید حسن تهرانی مقدم شنیده شد. اما کدام خیابان ؟
از ادوراد براون تا خیابان ادوارد براون :
شاید اگر شهید تهرانی مقدم نبود و قرار نبود خیابانی به نام ایشان شود چند نسل بعد از ما هم می آمد و کسی نمی گفت این ادوراد براون کیست؟! این معضل آنقدر عمیق است که مهمترین ، اصلی ترین و حساس ترین دانشگاه کشور درکنار خیابانی قرار گرفته است که دانشجویانش حتی برای مناسب نبودن وعده غذای ظهرشان هم بیانیه صادر می کنند ، هزاران هزار دانشجوی دکترای تاریخ و علوم سیاسی و فلسفه دارد اما هیچ کدام تا حال نگفته اند چرا این خیابان به نام ادوارد براون است؟
نام این شخص؛ شخصی که بیشتر به عنوان یک ادیب و دانشمند نزد ایرانیان شناخته می‌شود و یا به عبارت بهتر این‌‌طور شناسانده شده است و احتمالاً به پاس یک عمر خدمت و تلاش صادقانه!!! به فرهنگ و تمدن ایران، اینک شاهد حک نام وی بر روی این خیابان هستیم به گوش همه آشناست.
اما ادوراد براون کیست ؟
براون که بیشتر در ایران با آثار معروفش تحت عناوین «تاریخ ادبیات ایران» ، «انقلاب مشروطیت ایران» و «یکسال در میان ایرانیان» شناخته می‌شود مروج اصلی فرقه‌ی ضاله‌ی بهاییت بود. کاری که او موظف بود از دو راه به انجام رساند: ترجمه، چاپ و نشر آثار بهاییان و مطرح نمودن و بر سر زبان انداختن نام بزرگان ایشان بود. (ر.ک. یکسال در میان ایرانیان نوشته‌ی ادوارد براون و تصریح وی در این خصوص)
عناد و عداوت با علمای شیعه از «علامه حلی» تا «شیخ فضل‌اله نوری» از جمله علایق و نقاط برجسته‌ی آثار وی است که در جای جای آثارش به ویژه کتاب «تاریخ ادبیات ایران» و «انقلاب مشروطیت ایران» قابل رؤیت است. آثاری که مطالعه‌ی دقیق آن‌ها حاکی از رسالت پنهان براون در کنار سایر مأموریت‌هایش برای تحریف تاریخ ایران و بازنویسی آن براساس سیاست‌های استعماری انگلستان است.
تحریف دو رویداد حساس تاریخ معاصر ایران یعنی «جنبش تنباکو» و «نهضت مشروطیت» دو نمونه‌ی مهم از این تحریفهاست که براون سعی کرده است در آن با بینش استعماری وقایع را در جهت منافع انگلستان و با تلاش برای تخریب علمای شیعه و به حاشیه بردن نقش غیرقابل انکار ایشان در مقاطع حساس تاریخ ایران تقریر و تنظیم کند.
چرا اقدامی صورت نگرفته است؟
در مقطع کنونی و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، که انگلستان از وارد آوردن هیچ ضربه و هجمه‌ای به نظام جمهوری اسلامی ایران فروگذار نکرده و سایر هم‌پیمانانش را در برابر نظام و مردم ایران به صف می‌کند، رواست مسئولین دست روی دست گذارده و نام یک جاسوس و مأمور استعمار پیر را بر یکی از خیابان‌های تهران تحمل کنند؟
اینک که آستانه‌ی صبر و طاقت اقشار مختلف مردم ایران از تلاش و اقدام‌های خصمانه‌ی انگلیسی‌ها در طول تاریخ بر ضد کشورشان به سرآمده رواست که نام یک مروج بهاییت هر روزه در مقابل چشم هزاران نفر از مردم متدین تهران آن هم در جنب مهمترین دانشگاه کشور شکنجه‌ی اعصاب و روان ایشان شود؟
اگر بنا بر نام‌گذاری میادین، خیابانها و سایر اماکن شهری بر مبنای اسامی مشاهیر جهان است چرا به نام‌گذاری خیابانها به نام افرادی که به موازات ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب اسلامی حرکت کرده‌اند، مبادرت نورزیم؟! چه مانعی بر سر راه است که در شهری که پیش از این خیابان‌هایش مزین به نام چهره‌های ارزشمندی چون «خالد اسلامبولی، بابی ساندز، احمد قصیر، فتحی شقاقی، عماد مغنیه و ...» گشته است اینک نیز در ادامه‌ی همان راه تابلوهای خیابان‌های تهران با نام‌هایی نظیر «سیدحسن نصرالله»،«مروه شربینی» یا حتی «ادواردو آنیلی» یا «مارتین لوترکینگ» آراسته نشود؟!
اما اکنون که قرار است نام دانشمند برجسته ایران شهید حسن تهرانی مقدم را بر این خیابان بگذاریم بهتر است هر چه سریعتر این اتفاق رخ دهد چرا که سالروز شهادت این والا مقام هم تمام شد اما تابلوی خیابان ادوراد براون همچنان پا بر جاست.
ی خورده تحریف شده 
