شهدای ایران: در روزهای سخت و طاقت فرسای اسارت دشمن سعی می کرد فضایی در اردوگاه ها ایجاد کند که روحیه ی اسرار را در هم بشکند. ساعت ها آهنگ مبتذل از بلندگوی اردوگاه و گاهی نیز به جای موسیقی، صدای حیواناتی مثل سگ وگربه پخش می شد.

عراقی ها همچنین تلویزیون می آوردند و فیلم مبتذل به نمایش می گذاشتند و اسرا را مجبور به تماشا می کردند. یک بار پا را فراتر از این گذاشتند و قصد نمایش فیلم موهنی را داشتند که توسط منافقین تهیه و تولید شده بود. سراسر فیلم توهین به امام و مسئولین بود. اما با تحریم سید علی اکبر ابوترابی و عکس العمل برخی اسرا، از جمله شهاب الدین شهبازی رو به رو و از نمایش فیلم در برخی آسایشگاه ها منصرف شدند.

سرهنگ شهبازی وقتی متوجه نقشه نیروهای عراقی شد،کنار پنجره رفت و چندان که تمام اردوگاه را در برگیرد، اذان گفت.

ابوتراب

«با طنین انداز شدن اذان بی وقت در اردوگاه، سروان محمودی هراسان و متعجب به سراغ ابوترابی می رود که این چه بساطی است؟چرا اذان بی موقع می گویند؟ این کار چه معنایی دارد؟ آقای ابوترابی که فرصت را برای جلوگیری از نمایش فیلم مغتنم دیده بود گفت: اذان بی موقع برای شیعیان مفاهیم زیادی دارد و از آن جمله هشدار و انذار به شیعیان که عقیده شان و مقدسات شان در معرض خطر و تهدید است. ما شیعیان وقتی احساس کنیم که خدای ناکرده خطر حادثه ای فکرمان و عقیده مان یا مجتهد و رهبر دینی ما را تهدید می کند و یا ثلمه ای برجهان تشیع وارد شده باشد، اذان بی وقت سر می دهیم که به منزله ی هشدار و آماده باش است.»

با این توضیحات سروان محمودی از بیم اغتشاش و بحران در اردوگاه، دستورداد بساط فیلم را جمع کنند.
منبع:تسنیم