قرارداد کارلوس کی‌روش پس از جام‌جهانی به پایان خواهد رسید و تیم ملی، فرصت یک ساله‌ای تا رقابت‌های جام ملت‌های آسیا پیش روی خواهد داشت و برای دست یافتن به نخستین قهرمانی پس از پیروزی انقلاب در آسیا، نیاز به یک مربی کارکشته و مقتدر روی نیمکت دارد.
به گزارش شهدای ایران؛ تعیین تکلیف سرمربی تیم ملی ایران پس از جام‌جهانی، یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های فدراسیون فوتبال برای روز‌ها و هفته‌های آینده خواهد بود.
وضعیت ادامه همکاری کارلوس کی‌روش با تیم ملی فوتبال ایران پس از جام‌جهانی همچنان مبهم است و اظهار‌نظرهای متفاوتی در این باره بر تناقضات حل این معادله افزوده است؛ از یک سو، فدراسیون فوتبال و شخص علی کفاشیان، بر این باور است که کی‌روش مربی گرانی است و برای تأمین هزینه قرارداد او باید از دولت کمک بگیرد. از سوی دیگر، کی‌روش مدعی است، هنوز قیمتی پیشنهاد نداده که ارزیابی فدراسیون از آن گران یا ارزان باشد.
بنا بر این گزارش، پیش از این در آغاز هفته گذشته، کی‌روش اعلام کرد که به این نتیجه رسیده در برنامه‌های علی کفاشیان جایی ندارد و با پایان جام‌جهانی کار او در تیم ملی ایران نیز به پایان می‌رسد.
او در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها چنین گفت: «من اکنون نمی‌خواهم راجع به مسائلی که باب میل من بوده و چیزهایی که خواسته‌ام صحبت کنم، چرا که در ده ماه گذشته، این صحبت‌ها انجام شده. در مجموع به این نتیجه رسیده‌ام، من جزو برنامه‌های آقای کفاشیان و فدراسیون فوتبال نیستم و برای شخص خود من این به منزله اتمام کار با تیم ملی ایران است». (اینجا)
بنابراین، از سخنان کی‌روش می‌توان به روشنی دریافت که او با رئیس فدراسیون فوتبال ایران اختلاف دارد و بر خلاف آنچه کفاشیان مشکلات مالی را مانع بزرگ بر سر راه تمدید قرارداد با او می‌داند، این اختلافات میان آنهاست که شاید موجب جدایی مرد پرتغالی از تیم ملی ایران شود.
کی‌روش در همین گفت‌وگو می‌گوید: «پس از پایان جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل قطعا حقایقی را که در طول فرایند مذاکرات وجود داشت، خواهم گفت».
اما به رغم این سخنان، علی کفاشیان همچنان بر این باور دارد که امکان بستن قرارداد با کی‌روش وجود دارد. او چند روز پس از این اظهار‌نظر کارلوس کی‌روش در سخنان عجیبی گفته که کارلوس کی‌روش اعلام آمادگی کرده تا در تیم ملی بماند، ولی ماندن او بسته به تأمین بودجه قرارداد اوست. (اینجا)
کفاشیان در حالی روز گذشته در جمع خبرنگاران گفت که کی‌روش اولویت تیم ملی برای تمدید قرارداد است که روز پیش از آن یک روزنامه، از آغاز مذاکرات کفاشیان با مربی‌های خارجی برای جایگزینی کی‌روش پس از جام‌جهانی سخن گفته بود.
اما به جز مربیان خارجی، سایه چند آلترناتیو دست‌به‌نقد هم بر سر نیمکت تیم ملی فوتبال ایران سنگینی می‌کند. مهم‌ترین آن‌ها حسین فرکی، سرمربی تیم قهرمان لیگ بر‌تر است که به شکلی ناباورانه، هفته گذشته، اهواز را ترک کرد و جای خود را به دارگون اسکوچیچ داد.
مربی دوست‌داشتنی فولادی‌ها در حالی تیم قهرمان را ترک کرده که آن‌گونه که از برآورد‌ها برمی‌آید، جایی روی نیمکت هیچ یک از تیم‌های حاضر در لیگ بر‌تر آینده هم ندارد و همین بدون تیم بودن، شایعات را در خصوص نزدیک شدن حسین فرکی به نیمکت تیم ملی پس از جام‌جهانی بیشتر و بیشتر می‌کند.
تابناک در ادامه گزارش خود می‌‌افزاید: تقریبا پس از هر جام‌جهانی، یک مربی داخلی روی نیمکت تیم ملی نشسته و پس از نتیجه نگرفتن و صرف یکی، دو سال در آستانه جام‌جهانی، یک مربی خارجی به نیمکت تیم ملی نزدیک شده است. با این روند شاید عجیب نباشد که جای کی‌روش را یک مربی داخلی روی نیمکت تیم ملی بگیرد!
در این باره باید گفت، «نلو وینگادا» هم که در تیم ملی امید تازه شروع به فعالیت کرده با مدل بلاژویچ ـ برانکو می‌تواند گزینه نزدیک به نیمکت تیم ملی ایران باشد. با این حساب، همچنان وضعیت نیمکت تیم ملی پس از جام‌جهانی مبهم است.
بنابراین و با این حساب، تقریبا باید کار کی‌روش را در تیم ملی تمام شده دانست و اگر کفاشیان بتواند او را یک سال دیگر در تیم ملی نگه دارد، باید به او آفرین گفت؛ شاید خود آقای رئیس هم می‌داند که مرد پرتغالی آخرین روزهای حضور در تیم ملی را می‌گذراند!
کار سخت تیم ملی پس از جام‌جهانی
ممکن است بزرگ‌ترین ایرادی که بتوان به کارلوس کی‌روش گرفت، میراث او برای تیم ملی ایران باشد. شاید او با آوردن گوچی و دژاگه و داوری، چند بازیکن با استاندارد جهانی را به تیم ملی اضافه کرده باشد، ولی تیم ملی او یک تیم پیر و بدون پشتوانه است. لیگ پیر و بی‌ستاره چند سال اخیر ایران، نتوانسته به تیم ملی بازیکن قابل قبولی معرفی کند؛ بنابراین، دست سرمربی برای انتخاب حسابی خالی بوده و نتیجه کار شده تیمی که اکنون داریم. البته تیم خوبی است، ولی یکی دو سال بیشتر از عمر مفیدش نمانده است. با این حساب، کار مربی بعدی که روی نیمکت تیم ملی می‌نشیند، بسیار سخت خواهد بود.
وضعیت ادامه همکاری کارلوس کی‌روش با تیم ملی فوتبال ایران پس از جام‌جهانی همچنان مبهم است و اظهار‌نظرهای متفاوتی در این باره بر تناقضات حل این معادله افزوده است؛ از یک سو، فدراسیون فوتبال و شخص علی کفاشیان، بر این باور است که کی‌روش مربی گرانی است و برای تأمین هزینه قرارداد او باید از دولت کمک بگیرد. از سوی دیگر، کی‌روش مدعی است، هنوز قیمتی پیشنهاد نداده که ارزیابی فدراسیون از آن گران یا ارزان باشد.
بنا بر این گزارش، پیش از این در آغاز هفته گذشته، کی‌روش اعلام کرد که به این نتیجه رسیده در برنامه‌های علی کفاشیان جایی ندارد و با پایان جام‌جهانی کار او در تیم ملی ایران نیز به پایان می‌رسد.
او در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها چنین گفت: «من اکنون نمی‌خواهم راجع به مسائلی که باب میل من بوده و چیزهایی که خواسته‌ام صحبت کنم، چرا که در ده ماه گذشته، این صحبت‌ها انجام شده. در مجموع به این نتیجه رسیده‌ام، من جزو برنامه‌های آقای کفاشیان و فدراسیون فوتبال نیستم و برای شخص خود من این به منزله اتمام کار با تیم ملی ایران است». (اینجا)
بنابراین، از سخنان کی‌روش می‌توان به روشنی دریافت که او با رئیس فدراسیون فوتبال ایران اختلاف دارد و بر خلاف آنچه کفاشیان مشکلات مالی را مانع بزرگ بر سر راه تمدید قرارداد با او می‌داند، این اختلافات میان آنهاست که شاید موجب جدایی مرد پرتغالی از تیم ملی ایران شود.
کی‌روش در همین گفت‌وگو می‌گوید: «پس از پایان جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل قطعا حقایقی را که در طول فرایند مذاکرات وجود داشت، خواهم گفت».
اما به رغم این سخنان، علی کفاشیان همچنان بر این باور دارد که امکان بستن قرارداد با کی‌روش وجود دارد. او چند روز پس از این اظهار‌نظر کارلوس کی‌روش در سخنان عجیبی گفته که کارلوس کی‌روش اعلام آمادگی کرده تا در تیم ملی بماند، ولی ماندن او بسته به تأمین بودجه قرارداد اوست. (اینجا)
کفاشیان در حالی روز گذشته در جمع خبرنگاران گفت که کی‌روش اولویت تیم ملی برای تمدید قرارداد است که روز پیش از آن یک روزنامه، از آغاز مذاکرات کفاشیان با مربی‌های خارجی برای جایگزینی کی‌روش پس از جام‌جهانی سخن گفته بود.
اما به جز مربیان خارجی، سایه چند آلترناتیو دست‌به‌نقد هم بر سر نیمکت تیم ملی فوتبال ایران سنگینی می‌کند. مهم‌ترین آن‌ها حسین فرکی، سرمربی تیم قهرمان لیگ بر‌تر است که به شکلی ناباورانه، هفته گذشته، اهواز را ترک کرد و جای خود را به دارگون اسکوچیچ داد.
مربی دوست‌داشتنی فولادی‌ها در حالی تیم قهرمان را ترک کرده که آن‌گونه که از برآورد‌ها برمی‌آید، جایی روی نیمکت هیچ یک از تیم‌های حاضر در لیگ بر‌تر آینده هم ندارد و همین بدون تیم بودن، شایعات را در خصوص نزدیک شدن حسین فرکی به نیمکت تیم ملی پس از جام‌جهانی بیشتر و بیشتر می‌کند.
تابناک در ادامه گزارش خود می‌‌افزاید: تقریبا پس از هر جام‌جهانی، یک مربی داخلی روی نیمکت تیم ملی نشسته و پس از نتیجه نگرفتن و صرف یکی، دو سال در آستانه جام‌جهانی، یک مربی خارجی به نیمکت تیم ملی نزدیک شده است. با این روند شاید عجیب نباشد که جای کی‌روش را یک مربی داخلی روی نیمکت تیم ملی بگیرد!
در این باره باید گفت، «نلو وینگادا» هم که در تیم ملی امید تازه شروع به فعالیت کرده با مدل بلاژویچ ـ برانکو می‌تواند گزینه نزدیک به نیمکت تیم ملی ایران باشد. با این حساب، همچنان وضعیت نیمکت تیم ملی پس از جام‌جهانی مبهم است.
بنابراین و با این حساب، تقریبا باید کار کی‌روش را در تیم ملی تمام شده دانست و اگر کفاشیان بتواند او را یک سال دیگر در تیم ملی نگه دارد، باید به او آفرین گفت؛ شاید خود آقای رئیس هم می‌داند که مرد پرتغالی آخرین روزهای حضور در تیم ملی را می‌گذراند!
کار سخت تیم ملی پس از جام‌جهانی
ممکن است بزرگ‌ترین ایرادی که بتوان به کارلوس کی‌روش گرفت، میراث او برای تیم ملی ایران باشد. شاید او با آوردن گوچی و دژاگه و داوری، چند بازیکن با استاندارد جهانی را به تیم ملی اضافه کرده باشد، ولی تیم ملی او یک تیم پیر و بدون پشتوانه است. لیگ پیر و بی‌ستاره چند سال اخیر ایران، نتوانسته به تیم ملی بازیکن قابل قبولی معرفی کند؛ بنابراین، دست سرمربی برای انتخاب حسابی خالی بوده و نتیجه کار شده تیمی که اکنون داریم. البته تیم خوبی است، ولی یکی دو سال بیشتر از عمر مفیدش نمانده است. با این حساب، کار مربی بعدی که روی نیمکت تیم ملی می‌نشیند، بسیار سخت خواهد بود.
