به گزارش شهدای ایران  از مهر  برگزاری اردوی راهیان نورعمری بیش از یک دهه دارد، اولین بار در نیمه دوم دهه 70 بسیج دانشجویی دانشگاه شاهد، جمعی از دانشجویان خود را در قالب اردوهایی در ایام عید نوروز به جبهه های جنوب و غرب عازم کرد تا بتوانند از نزدیک جبهه های جنگ حق علیه باطل را ببینند، این اردوها که با حضور رزمندگان، فرماندهان و جانبازان دوران دفاع مقدس برگزار می شد در اوائل دهه 80 بین دانشگاههای دیگر نیز گسترش یافت.
 
از اوائل دهه هشتاد، اردوهای دانشجویی به جبهه های جنوب ساماندهی و تشکیلاتی از سوی بسیج دانشگاه ها ایجاد شد تا دانشجویان بیشتری بتوانند در این سفرها شرکت کنند. پس از مدتی تمام این اردوها با عنوان اردوهای «راهیان نور» تجمیع شد، پس از دانشجویان نیز به ترتیب بسیج مساجد، بسیج ادارات و دانش آموزی و خانواده ها عازم این سفر معنوی شدند.
 
بنابراین در سالهای گذشته میلیون ها دانشجو، دانش آموز، کارمندان ادارات در مقاطع مختلف تحصیلی از مناطق جنگی در جنوب و غرب کشور بازدید کرده اند و این اردوها همچنان ادامه دارد.

اردوهای راهیان نور چند دهه بعد از پایان جنگ تحمیلی که شاید در بسیاری از کشورهای دیگر جنگ ها، حماسه ها و مقاومتهای آن خیلی زود به محاق فراموشی سپرده می شود، هنوز جوانان ولایی، باغیرت و با ایمان تحویل جامعه می دهد که بی شک در هیچ دانشگاه، مدرسه و مکتبی نمی توان با این شیوه، جوانان جنگ ندیده را به سربازانی برای ولایت و امام زمان تبدیل کرد.

تجمع هشت هزار نفری دانش آموزان دختر در ابتدای این هفته که با اردوهای راهیان نور خود را به شلمچه رسانده بود فرصتی دست داد تا اندکی با شور و نشاط حاکم بر این جوانان بیشتر آشنا شد. دختربچه هایی که با الگو قرار شیر زنانی مثل شهیده فرهانیان قدم به خاک مقدس شلمچه گذاشته اند تا اندکی در عطر خوش شهدای هشت سال دفاع مقدس قدم بزنند.

سمیه محمدی کلاس اول دبیرستان از استان اصفهان که به همراه سایر دانش آموز استان خود در گردهمایی دختران بسیجی در شلمچه شرکت کرده بود، در خصوص حال و هوایش می گوید: اول فکر می کردم اگر در این موقع از سال به شلمچه بیایم از درس عقب می افتم ولی امروز درسهایی آموخته ام که فکر نمی کنم در هیچ مدرسه و دانشگاهی می توانستم آنها را فرابگیریم.

وی افزود: بی شک از این لحظه و از امروز نگاهم به زندگی متفاوت شده است. فکر نمی کنم دیگر من همان سمیه سابق باشیم. اینجا حال و هوایش به گونه ای است که شما به شدت منقلب می شوید و دوست دارید هر چه زودتر به خانه برویم و با صدای بلند به همه دوستان و خانواده ات بگویی که من امروز دختر دیگری شده ام. از امروز ارزشهای دیگری جای چیزهایی که برایم رویا بود را گرفته اند.

سمیه در حالی که پرچم سبز رنگ امام حسین(ع) را در دست گرفته می گوید: این پرچم را بارها به دست گرفته ام ولی امروز احساس کردم واقعا زیر این بیرق سبز امام حسین(ع) هستم و احساس آرامش عجیبی تمام وجودم را فراگرفته است.

آری اینجا قدمگاه شهیدانی بود که برای نه خاک که اعتقادشان به ولایت و خدای خود از تمام آرزوهای دنیوی خود جدا شدند و مردانه و حسین وار در برابر دشمن تا بن دندان مسلح ایستادند تا ثابت کنند انقلابی که به رهبری امام خمینی(ره) به ثمر رسیده است با خیال خیام صدامیان و مستکبران عالم قافیه را نخواهد باخت.

صدیق آرمانی از دانش آموزان استان گلستان نیز در که در شلمچه حاضر شده است، در خصوص احساسش از حضور در مشهد شهدای شلمچه عنوان می کند: امروز به همراه دوستانم حال و هوای عجیبی داریم. اینجا درس زینب وار بودن و زندگی کردن را یاد گرفته ایم و این چادر و حجابی که به تن کرده ایم معنی بیشتری برای من پیدا کرده است.

وی افزود: امروز با افتخار حجابم را در آغوش گرفته ام و به آن افتخار عجیبی کردم چون احساس کردم این حجاب همان چیزی است که شهدا از ما خواسته اند. امروز می خواهم به آنها بگویم که می توانند روی من به عنوان ادامه دهنده راهشان حساب کنند و من و سایر دوستانم با تمام وجود با آنها پیمان بستیم که راهشان در دفاع از حریم دین و ولایت را ادامه داهیم.

آرمانی این را هم گفت: از حضور در اردوی راهیان نور، درسهای فراوانی گرفته ام و از همه دانش آموزان به خصوص دختران سراسر کشور دعوت می کنم اگر دوست دارند لذت خدایی بودن را برای حتی لحظه ای درک کنند به این مناطق که واقعا سرزمینهای نور هستند بیایند تا ببینند اینجا معنای دوباره ای به زندگی خود خواهند داد.

آری حجاب دختران این سرزمین است که وصیتنامه سردار شهید رحیم آنجفى که می نویسد: «خواهرم: محجوب باش و باتقوا، که شمائید که دشمن را با چادر سیاهتان و تقوایتان می کشید. حجاب تو سنگر تو است، تو از داخل حجاب دشمن را مى بینى و دشمن تو را نمى بیند» را محقق می کنند. یا این دختران هستند که به وصیتنامه شهید حمیدرضا نظام که در وصیت نامه اش نوشته است: «خواهرم، غنچه نهفته در برگ را نچینند. اگر عمر گل کم است؛ نهفته باش و همیشه گل باش». عمل می کنند.

یاسمین امیری هم در جمع دختران هم سن و سالش می گوید: وقتی شلمچه را می بینی که چگونه زمانی بهترین و شایسته ترین جوانان این کشور برای دفاع از این زمین بی آب و علف، با تمام وجود سینه هایشان را سپر تیرهای دشمن کردند، می فهمی تمام چیزهایی که ما فکر می کنیم در زندگی ارزش هستند، پوچ و ناچیز هستند.

وی عنوان می کند: شلمچه به تنهایی خودش هزارتا شبکه ماهواره ای برای دفع توطئه های دشمنان است که این روزها برای ضربه زدن به این کشور و جوانان به هر ترفندی دست می زنند. اما دشمنان بدانند جوانان ما با یک بار حضور در شلمچه خود را برای تمام عمر در برابر این فتنه ها بیمه می کنند.

یاسمین می افزاید: دشمن شاید بتوانند کشور را با تحریم تحت فشار قرار دهد ولی بداند قلب جوانان ما را نمی توانند تسخیر کنند و این قلبها به عشق کشور و رهبر در سینه می تپد.

هشت هزار دختری که روز شنبه در شلمچه گردهم آمدند تا با شهدای خفته در این مکان مقدس تجدید پیمان کنند شاید اکنون در خانه های خود هستند ولی بی شک هر کدام از آنها تبدیل به سفیری برای تبلیغ راه و رسم شهدا در جامعه هستند.
 

حال مگر می شود اهمیت این سفر که برای خودش مکتبی شده را با جان باختن تعدادی دانش آموز که آمده بودند، راه و رسم شهدات را از شهدای شلمچه فراگیرند کاهش داد؟ آیا بی توجهی به اردوی راهیان نور، نادیده گرفتن آرمان متعالی همان دانش آموزان بروجنی نیست؟