بزرگ مرد روستای سمنگان منطقه کهمره سرخی از توابع میمند شهرستان فیروزآباد؛ اینجا برای همه چیز و همه نوع فرهنگی تبلیغ می شود جز برای فرهنگ اسلامی. حالا جشنواره عمار به این روستا رفته است.
به گزارش شهدای ایران؛ سایت جشنواره عمار، گزارش جالبی در مورد اکران فیلمهای این جشنواره در یک روستای دورافتاده و کم امکانات منتشر کرده است:
در مرور پیامک هایی که در ماه اخیراز گزارشات اکران فیلمها برای جشنواره عمار ارسال شده است موردی می بینیم درباره اکران در روستای سمنگان منطقه کهمره سرخی که فیلم های جشنواره عمار برای چهل و پنج نفر اکران شده است، نام بخش و مدرسه و شهرستان هم در پیامک قید شده بود.
با شماره همراه ارسال کننده پیامک تماس گرفتیم، ولی نمی دانستیم او پسر است یا دختر، و جوان است یا میانسال، و کارمند است یا شغل آزاد. آهنگ پیشواز، بخشهایی از سخنان رهبر انقلاب، شروع می شود: «من میخواهم این واجب فراموش شده اسلام را به یاد شما مردم ایران بیاورم، امر به معروف و نهی از منکر... »* به تماس جواب می دهد و نمی گذارد آهنگ پیشواز را تا آخر بشنویم.
خودم را معرفی می کنم، همین که اسم جشنواره عمار را می آورم می شناسد. صدایی که به گمانم به مرد سی ساله می ماند از اکرانش چیزهایی کلی می گوید که مثلاً فیلمها را برای دانش آموزان راهنمایی و ابتدایی دو حلقه صالحین شهید همت و شهید کاظمی اکران کرده است.
اکرانی که یک ماه از آن گذشته است ارزش خبری ندارد، فقط تماس گرفته ایم که بگوییم در اکران بعدی، گزارش اکران را از کانال سایت و سامانه اکران مردمی برایمان بفرستد، حرفمان تمام نشده است که درد دلهای او شروع می شود: «ما روستایمان خیلی محروم است و امکانات نداریم، دوربین نداریم که عکس بگیریم، اینترنت هم! برای همین از ما نخواهید که عکسهای نگرفته مان را برایتان بفرستیم» و بعد زود می رود سراغ مشکلات روستا: «اینجا برای همه چیز و همه نوع فرهنگی تبلیغ می شود جز برای فرهنگ اسلامی. ما حتی در اینجا مسجد نداریم، من رفته ام با مالکان صحبت کرده ام و زمین را برای ساخت مسجد فراهم کرده ام اما سرمایه ای برای ساخت مسجد نداریم، اگر می توانید با قرارگاه خاتم صحبت کنید در ساخت مسجد به ما کمک کنند.»
از صدا و دغدغه ها و بزرگی کارهایش گمان می کنیم مردی 30 ساله است اما وقتی نام و مشخصاتش را می پرسیم می فهمیم آن طرف خط یک دانش آموز اول دبیرستانی دارد صحبت می کند: «محمد شکوهی دانش آموز اول دبیرستان اهل روستای سمنگان منطقه کهمره سرخی بخش میمند شهرستان فیروزآباد...» برایمان جالب و البته ناباورانه است، کنجکاو شده و بعضی سوالات را دوباره می پرسیم، فرق می کند این کارها را یک مرد 40 ساله ذی نفوذ انجام داده باشد تا اینکه یک دانش آموز دبیرستانی با دست خالی. ادامه حرفهایش جالب تر می شود:
«اینجا در روستایمان پایگاه فعالی نداریم، به سپاه ناحیه شهرستان رفتم که پایگاه فعال شود، به من یک دی وی دی دادند و گفتند می توانی اکران کنی؟ من قول ندادم اما گفتم تلاشم را می کنم. روستای ما دویست نفر جمعیت دارد. به سختی و هزار مشقت توانستم از آموزش و پرورش امکانات پخش امانت بگیرم، فیلم را یکبار در حلقه صالحین مدرسه ابتدایی شهید چمران روستای خودمان برای ده نفر دانش آموز ابتدایی پخش کردیم، ولی چون مدرسه راهنمایی ندارد فیلم را به مدیر مدرسه شهید کاظمی روستای بیروکان دادم، چون دانش آموزان راهنمایی روستای ما هر روز با سرویس مینی بوس به آن روستا می روند. مدیر مدرسه شهید کاظمی هم فیلم را برای دانش آموزان حلقه صالحین شهید کاظمی پخش کرد.»
محمد باز هم سراغ فرهنگ می رود و مشکلات فرهنگی روستا: «روستای ما مسجد ندارد، و هیچ مراسمی در طول سال برگزار نمی شود، یک امامزاده دارد که یک ساختمان دو در سه برایش ساخته اند و پنج نفر به زور در آن جا می شوند. فقط در دو سه روز منتهی به عاشورا در خانه ها برنامه ای هست و اطراف امامزاده هم چادر می زنند، وگرنه دیگر هیچ خبری نیست. اینجا تلویزیون آنتن نمی دهد و مردم برای گرفتن کانال های داخلی هم مجبورند ماهواره نصب کنند، یک بار برای جمع کردن ماهواره رفتیم از شهر دستگاه دیجیتال گرفتیم و آوردیم اما دستگاه دیجیتال هم جواب نداد و هنوز همان بساط ماهواره ها برقرار است.»
آخر صحبت یادمان می آید که محمد دانش آموز دبیرستان است ولی گفته بود روستایشان فقط یک مدرسه کوچک ابتدایی دارد، می پرسیم خودت چکار می کنی و کجا درس می خوانی؟ تازه می فهمیم محمد این همه کار را نه فقط با امکانات کم کرده است، که «زمان» هم یکی دیگر از محدودیت هایش است: «من پنج روز از هفته را در شهرستان هستم که سیصد کیلومتر با روستایمان فاصله دارد و تنها دو روز در هفته به روستا بر می گردم. روزهایی که در شهرستان هستم در آنجا و روزهایی را هم که در روستا هستم سعی می کنم در روستا تلاش کنم.»
محمد شکوهی از مردم روستایش هم می گوید که همت کرده اند و برای اینکه در جهاد اقتصادی نقشی داشته باشند خیلی ها کارشان را عوض کرده اند و شغلی انتخاب کرده اند که اقتصاد مقاومتی بیشتر به آن نیاز دارد.
وقت خداحافظی، محمد از ما می خواهد به فکر مشکلات فرهنگی روستایشان باشیم و نباشد که فقط برای جشنواره عمار و اکران فیلم به او زنگ بزنیم.
* پاورقی: آهنگ پیشواز مظلوم ترین واجب فراموش شده؛ ادامه متن آهنگ پیشواز: «همه مردم باید وظیفه امر کردن به کار خوب و نهی کردن از کار بد را باید برای خودشان قایل باشند، این تضمین کننده حیات طیبه در نظام اسلامی خواهد بود. عمل کنید تا آثارش را ببینید» کد دریافت خطوط همراه اول 30927 و کد ایرانسل این آهنگ پیشواز 4416653 است.
در مرور پیامک هایی که در ماه اخیراز گزارشات اکران فیلمها برای جشنواره عمار ارسال شده است موردی می بینیم درباره اکران در روستای سمنگان منطقه کهمره سرخی که فیلم های جشنواره عمار برای چهل و پنج نفر اکران شده است، نام بخش و مدرسه و شهرستان هم در پیامک قید شده بود.
با شماره همراه ارسال کننده پیامک تماس گرفتیم، ولی نمی دانستیم او پسر است یا دختر، و جوان است یا میانسال، و کارمند است یا شغل آزاد. آهنگ پیشواز، بخشهایی از سخنان رهبر انقلاب، شروع می شود: «من میخواهم این واجب فراموش شده اسلام را به یاد شما مردم ایران بیاورم، امر به معروف و نهی از منکر... »* به تماس جواب می دهد و نمی گذارد آهنگ پیشواز را تا آخر بشنویم.
خودم را معرفی می کنم، همین که اسم جشنواره عمار را می آورم می شناسد. صدایی که به گمانم به مرد سی ساله می ماند از اکرانش چیزهایی کلی می گوید که مثلاً فیلمها را برای دانش آموزان راهنمایی و ابتدایی دو حلقه صالحین شهید همت و شهید کاظمی اکران کرده است.
اکرانی که یک ماه از آن گذشته است ارزش خبری ندارد، فقط تماس گرفته ایم که بگوییم در اکران بعدی، گزارش اکران را از کانال سایت و سامانه اکران مردمی برایمان بفرستد، حرفمان تمام نشده است که درد دلهای او شروع می شود: «ما روستایمان خیلی محروم است و امکانات نداریم، دوربین نداریم که عکس بگیریم، اینترنت هم! برای همین از ما نخواهید که عکسهای نگرفته مان را برایتان بفرستیم» و بعد زود می رود سراغ مشکلات روستا: «اینجا برای همه چیز و همه نوع فرهنگی تبلیغ می شود جز برای فرهنگ اسلامی. ما حتی در اینجا مسجد نداریم، من رفته ام با مالکان صحبت کرده ام و زمین را برای ساخت مسجد فراهم کرده ام اما سرمایه ای برای ساخت مسجد نداریم، اگر می توانید با قرارگاه خاتم صحبت کنید در ساخت مسجد به ما کمک کنند.»
از صدا و دغدغه ها و بزرگی کارهایش گمان می کنیم مردی 30 ساله است اما وقتی نام و مشخصاتش را می پرسیم می فهمیم آن طرف خط یک دانش آموز اول دبیرستانی دارد صحبت می کند: «محمد شکوهی دانش آموز اول دبیرستان اهل روستای سمنگان منطقه کهمره سرخی بخش میمند شهرستان فیروزآباد...» برایمان جالب و البته ناباورانه است، کنجکاو شده و بعضی سوالات را دوباره می پرسیم، فرق می کند این کارها را یک مرد 40 ساله ذی نفوذ انجام داده باشد تا اینکه یک دانش آموز دبیرستانی با دست خالی. ادامه حرفهایش جالب تر می شود:
«اینجا در روستایمان پایگاه فعالی نداریم، به سپاه ناحیه شهرستان رفتم که پایگاه فعال شود، به من یک دی وی دی دادند و گفتند می توانی اکران کنی؟ من قول ندادم اما گفتم تلاشم را می کنم. روستای ما دویست نفر جمعیت دارد. به سختی و هزار مشقت توانستم از آموزش و پرورش امکانات پخش امانت بگیرم، فیلم را یکبار در حلقه صالحین مدرسه ابتدایی شهید چمران روستای خودمان برای ده نفر دانش آموز ابتدایی پخش کردیم، ولی چون مدرسه راهنمایی ندارد فیلم را به مدیر مدرسه شهید کاظمی روستای بیروکان دادم، چون دانش آموزان راهنمایی روستای ما هر روز با سرویس مینی بوس به آن روستا می روند. مدیر مدرسه شهید کاظمی هم فیلم را برای دانش آموزان حلقه صالحین شهید کاظمی پخش کرد.»
محمد باز هم سراغ فرهنگ می رود و مشکلات فرهنگی روستا: «روستای ما مسجد ندارد، و هیچ مراسمی در طول سال برگزار نمی شود، یک امامزاده دارد که یک ساختمان دو در سه برایش ساخته اند و پنج نفر به زور در آن جا می شوند. فقط در دو سه روز منتهی به عاشورا در خانه ها برنامه ای هست و اطراف امامزاده هم چادر می زنند، وگرنه دیگر هیچ خبری نیست. اینجا تلویزیون آنتن نمی دهد و مردم برای گرفتن کانال های داخلی هم مجبورند ماهواره نصب کنند، یک بار برای جمع کردن ماهواره رفتیم از شهر دستگاه دیجیتال گرفتیم و آوردیم اما دستگاه دیجیتال هم جواب نداد و هنوز همان بساط ماهواره ها برقرار است.»
آخر صحبت یادمان می آید که محمد دانش آموز دبیرستان است ولی گفته بود روستایشان فقط یک مدرسه کوچک ابتدایی دارد، می پرسیم خودت چکار می کنی و کجا درس می خوانی؟ تازه می فهمیم محمد این همه کار را نه فقط با امکانات کم کرده است، که «زمان» هم یکی دیگر از محدودیت هایش است: «من پنج روز از هفته را در شهرستان هستم که سیصد کیلومتر با روستایمان فاصله دارد و تنها دو روز در هفته به روستا بر می گردم. روزهایی که در شهرستان هستم در آنجا و روزهایی را هم که در روستا هستم سعی می کنم در روستا تلاش کنم.»
محمد شکوهی از مردم روستایش هم می گوید که همت کرده اند و برای اینکه در جهاد اقتصادی نقشی داشته باشند خیلی ها کارشان را عوض کرده اند و شغلی انتخاب کرده اند که اقتصاد مقاومتی بیشتر به آن نیاز دارد.
وقت خداحافظی، محمد از ما می خواهد به فکر مشکلات فرهنگی روستایشان باشیم و نباشد که فقط برای جشنواره عمار و اکران فیلم به او زنگ بزنیم.
* پاورقی: آهنگ پیشواز مظلوم ترین واجب فراموش شده؛ ادامه متن آهنگ پیشواز: «همه مردم باید وظیفه امر کردن به کار خوب و نهی کردن از کار بد را باید برای خودشان قایل باشند، این تضمین کننده حیات طیبه در نظام اسلامی خواهد بود. عمل کنید تا آثارش را ببینید» کد دریافت خطوط همراه اول 30927 و کد ایرانسل این آهنگ پیشواز 4416653 است.
