هفته معلم به روزهای پایانی رسید اما در این مدت کمتر به یاد معلمانی بودیم که به حق می‌توان آنها را نمونه‌ترین‌ها در آموزش و پرورش دانست. معلمانی که علاوه بر تلاش برای تربیت فرزندان ایران اسلامی، رنج ایام جانبازی را نیز به جان خریده‌اند.
به گزارش شهدای ایران؛ این روزها در هفته معلم به دنبال تقدیر از معلمان نمونه و مصاحبه با معلمان شاخصی هستیم که برای حمایت از دانش‌آموزان خود کارهای برجسته و ماندگاری را انجام داده‌اند.
اما در این هفته که تک تک روزهایش به نام معلمان گره خورده است کمتر سراغ معلمانی می‌رویم که سال‌ها پیش در دروان دفاع مقدس برای دفاع از سرزمین‌شان به جبهه‌های جنگ رفتند و این روزها با با رنج شیمیایی شدن، جانبازی و گاه ناراحتی اعصاب و روان با خاطرات شیرین دوستان شهیدشان روزگار سپری می‌کنند بی آنکه توقعی از شخص یا نهادی داشته باشند اما ما نیز رسم ادب را به جا نیاورده و از جانبازانی که این روزها با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می‌کنند، حمایت های لازم را به عمل نمی‌آوریم.
یکی از معلمان جانباز در هفته معلم نامه‌ای را نوشته و به خبرگزاری تسنیم ارسال کرده است که در این نامه از دردها و رنج‌های خود می‌گوید.
من جانباز 15درصد اعصاب و روان و کارمند آموزش و پرورش هستم که بعلت موج گرفتگی و پرتاب به هوا متاسفانه علاوه بر ناراحتی اعصاب و روان دچار مجرویت جسمی نیز شده‌ام.
دریکی از سال‌های دهه 60 برای جانبازی تعیین درصد شدم و دیگر برای تعیین درصد مراجعه نکردم، چون همسرم گفت: اگر کسی بفهمد که تو مشکل اعصاب وروان داری از تو جدا شده و فرزندانم را نیز با خود می‌برم،لذا تاکنون برای تعیین درصد جانبازی مجدد مراجعه نکرده‌ام وتمام هزینه‌های درمان را خودم می‌پردازم.
می خواستم خدمت مسئولان کشور عرض کنم ما که از اول قدم در راه خدای متعال گذاشته و برای دفاع از اسلام و سرزمینمان به جبهه رفتیم. هدفمان گرفتن درصد جانبازی نبوده ونیست، ولی متاسفانه الان شرایطی درست شده که اگر یک جانباز به خاطر خانواده اش نخواهد کسی بفهمد چه نوع عارضه ای دارد هیچ کس به او اعتنایی نمی‌کند و حتی بعضی اوقات او را دیوانه می پندارند. آیا این گونه می خواهیم شان و حرمت جانباز و رزمنده جنگ تحمیلی را نگه داریم؟
آیا رفتاری که با جانبازان می کنیم در کشورهای دیگر با مجروحان جنگی می‌شود؟ ملاک شما برای تعیین درصد جانبازان اعصاب و روان که هر لحظه یک حالت دارند، چیست؟ چرا جانبازان زیر 20 درصد از بازنشستگی پیش از موعد محروم شدند؟ چرا نمایندگان مجلس از حقوق جانبازان دفاع نمی‌کنند؟
چرا بنده با عارضه اعصاب و روان برای رسیدن به محل کار خود هر روز باید مسافت طولانی(60 کیلومتر) را آن هم با شرایط جسمی و روحی که دارم طی کنم؟
به خاطر ناراحتی اعصابی که دارم یک بار در محیط کار با فردی که به من توهین کرد دعوایم شد و کنترل خود را از دست دادم که از سوی حراست اداره مورد بازخواست قرار گرفتم و به هر چه می‌گویم که جانباز اعصاب و روان هستم، گوش نمی‌دهندو می‌گویند ما این حرف‌ها حالیمان نمی‌شود.
آیا شما می توانید بگویید یک جانباز اعصاب و روان چقدر بر اعصاب خود کنترل دارد؟ آیا شما می توانید مشخص کنید که جانباز اعصاب وروان چقدر از لحاظ روحی وروانی صدمه دیده است؟ آیا می توانید بگویید یک جانباز اعصاب و روان چگونه باید با عدم تعادل روحی و جسمی خود کنار بیاید و در کنار خانواده اش آرام زندگی کند؟ آیا شما می توانید مانع فشارهای ناگهانی روحی و روانی ما شوید که هر لحظه ممکن است روی دهد؟ آیا شما می توانید مانع برخوردهای زننده مسئولان،کارکنان وخانواده ها با این افراد شوید؟ وآیاهای دیگر؟؟؟
متاسفانه در طول خدمت حتی پست کارشناس مسئول را از من گرفتند که با تلاش بسیار و استناد به آیین نامه تسهیلات استخدامی جانبازان توانستم آن‌را پس بگیرم.
در اسلام آنقدر در مورد جانبازان و مجاهدان راه خدا صحبت شده که در دین های دیگر نشده است،ولی ارزش و احترامی که دیگر کشورها برای مجروحین و جانبازان جنگ قائل هستند،آیا ما قائل هستیم ؟ خواهش می کنم به داد ما برسید و ما را دریابید، خواهش می‌کنم ما را همین جوری رها نکنید که بجز خدا و حکومت کسی نیست که ما را در پناه خود قرار دهد.
دستور بدهید جانبازان اعصاب وروان با هر درصدی که دارند بازنشسته شوند،چون ما نیاز به آرامش روحی وروانی داریم و به جای ما نیروهای جدید استخدام کنید.
از ما فقط در روز جانباز و هفته بسیج برای خالی نبودن عریضه یادی می کنند و دیگر هیچ و کسی نیست پی گیری کند در اداره ای که جانبازی کار می کند رفتار مسئولان با آنها چگونه است؟ من به یقین می دانم اگر سرباز صفر بودم بعد از 24 سال آن هم با مدرک فوق لیسانس حداقل الان به درجه سرگردی و یا بالاتر رسیده بودم ولی داد از دست بی کسی و ...
اما در این هفته که تک تک روزهایش به نام معلمان گره خورده است کمتر سراغ معلمانی می‌رویم که سال‌ها پیش در دروان دفاع مقدس برای دفاع از سرزمین‌شان به جبهه‌های جنگ رفتند و این روزها با با رنج شیمیایی شدن، جانبازی و گاه ناراحتی اعصاب و روان با خاطرات شیرین دوستان شهیدشان روزگار سپری می‌کنند بی آنکه توقعی از شخص یا نهادی داشته باشند اما ما نیز رسم ادب را به جا نیاورده و از جانبازانی که این روزها با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می‌کنند، حمایت های لازم را به عمل نمی‌آوریم.
یکی از معلمان جانباز در هفته معلم نامه‌ای را نوشته و به خبرگزاری تسنیم ارسال کرده است که در این نامه از دردها و رنج‌های خود می‌گوید.
من جانباز 15درصد اعصاب و روان و کارمند آموزش و پرورش هستم که بعلت موج گرفتگی و پرتاب به هوا متاسفانه علاوه بر ناراحتی اعصاب و روان دچار مجرویت جسمی نیز شده‌ام.
دریکی از سال‌های دهه 60 برای جانبازی تعیین درصد شدم و دیگر برای تعیین درصد مراجعه نکردم، چون همسرم گفت: اگر کسی بفهمد که تو مشکل اعصاب وروان داری از تو جدا شده و فرزندانم را نیز با خود می‌برم،لذا تاکنون برای تعیین درصد جانبازی مجدد مراجعه نکرده‌ام وتمام هزینه‌های درمان را خودم می‌پردازم.
می خواستم خدمت مسئولان کشور عرض کنم ما که از اول قدم در راه خدای متعال گذاشته و برای دفاع از اسلام و سرزمینمان به جبهه رفتیم. هدفمان گرفتن درصد جانبازی نبوده ونیست، ولی متاسفانه الان شرایطی درست شده که اگر یک جانباز به خاطر خانواده اش نخواهد کسی بفهمد چه نوع عارضه ای دارد هیچ کس به او اعتنایی نمی‌کند و حتی بعضی اوقات او را دیوانه می پندارند. آیا این گونه می خواهیم شان و حرمت جانباز و رزمنده جنگ تحمیلی را نگه داریم؟
آیا رفتاری که با جانبازان می کنیم در کشورهای دیگر با مجروحان جنگی می‌شود؟ ملاک شما برای تعیین درصد جانبازان اعصاب و روان که هر لحظه یک حالت دارند، چیست؟ چرا جانبازان زیر 20 درصد از بازنشستگی پیش از موعد محروم شدند؟ چرا نمایندگان مجلس از حقوق جانبازان دفاع نمی‌کنند؟
چرا بنده با عارضه اعصاب و روان برای رسیدن به محل کار خود هر روز باید مسافت طولانی(60 کیلومتر) را آن هم با شرایط جسمی و روحی که دارم طی کنم؟
به خاطر ناراحتی اعصابی که دارم یک بار در محیط کار با فردی که به من توهین کرد دعوایم شد و کنترل خود را از دست دادم که از سوی حراست اداره مورد بازخواست قرار گرفتم و به هر چه می‌گویم که جانباز اعصاب و روان هستم، گوش نمی‌دهندو می‌گویند ما این حرف‌ها حالیمان نمی‌شود.
آیا شما می توانید بگویید یک جانباز اعصاب و روان چقدر بر اعصاب خود کنترل دارد؟ آیا شما می توانید مشخص کنید که جانباز اعصاب وروان چقدر از لحاظ روحی وروانی صدمه دیده است؟ آیا می توانید بگویید یک جانباز اعصاب و روان چگونه باید با عدم تعادل روحی و جسمی خود کنار بیاید و در کنار خانواده اش آرام زندگی کند؟ آیا شما می توانید مانع فشارهای ناگهانی روحی و روانی ما شوید که هر لحظه ممکن است روی دهد؟ آیا شما می توانید مانع برخوردهای زننده مسئولان،کارکنان وخانواده ها با این افراد شوید؟ وآیاهای دیگر؟؟؟
متاسفانه در طول خدمت حتی پست کارشناس مسئول را از من گرفتند که با تلاش بسیار و استناد به آیین نامه تسهیلات استخدامی جانبازان توانستم آن‌را پس بگیرم.
در اسلام آنقدر در مورد جانبازان و مجاهدان راه خدا صحبت شده که در دین های دیگر نشده است،ولی ارزش و احترامی که دیگر کشورها برای مجروحین و جانبازان جنگ قائل هستند،آیا ما قائل هستیم ؟ خواهش می کنم به داد ما برسید و ما را دریابید، خواهش می‌کنم ما را همین جوری رها نکنید که بجز خدا و حکومت کسی نیست که ما را در پناه خود قرار دهد.
دستور بدهید جانبازان اعصاب وروان با هر درصدی که دارند بازنشسته شوند،چون ما نیاز به آرامش روحی وروانی داریم و به جای ما نیروهای جدید استخدام کنید.
از ما فقط در روز جانباز و هفته بسیج برای خالی نبودن عریضه یادی می کنند و دیگر هیچ و کسی نیست پی گیری کند در اداره ای که جانبازی کار می کند رفتار مسئولان با آنها چگونه است؟ من به یقین می دانم اگر سرباز صفر بودم بعد از 24 سال آن هم با مدرک فوق لیسانس حداقل الان به درجه سرگردی و یا بالاتر رسیده بودم ولی داد از دست بی کسی و ...
