به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم؛ ساختمان سئول مدتی است که با مشکلات زیادی مواجه است؛ مشکلاتی از جنس بداخلاقی و بی‌قانونی؛ بی‌قانونی در جایی که باید مهد قانونمداری باشد که اتفاقا رئیسش هم همواره بر این نکته تاکید کرده و می‌کند.

در این ساختمان عریض و طویل اما اتفاقاتی رخ داده که نشان از بی‌قانونی دارد؛ نشان از یک بی‌اخلاقی خطرناک؛ از طرف همان‌هایی که مدعی‌اند باسوادند و دانشگاهی و بر طبل بی‌سوادی دیگران می‌کوبند اما خود کاری می‌کنند که بی‌سوادترین‌ها آدم‌ها هم آن را انجام نمی‌دهند؛ همان‌هایی که در «کوله‌پشتی‌‌شان» ضبط صوت هست و در «وبلاگشان» حرف‌های محرمانه‌ای که طرف روحش هم از انتشار آنها باخبر نیست. 

چندی پیش بود که متن کامل صحبت‌های دایی و پروین در جلسه‌ای که در دفتر خادم برگزار شد، منتشر شد و کاملا مشخص بود که این متن از روی یک فایل صوتی پیاده شده است. در این جلسه علی پروین، علی دایی، محمود گرشاسبی مدیرکل حوزه وزارتی وزارت ورزش و جوانان، حسین هدایتی، امیر خادم، عبدالحمید احمدی و مازیار ناظمی حضور داشتند. به جز دایی، پروین و هدایتی سایر افراد در وزارت ورزش و جوانان مسئولیت دارند و طبیعی است که انتشار فایل صوتی کار یکی از این افراد بوده است.

اگر چه حدس اینکه چه کسی این فایل را منتشر کرده - با توجه به سوابقی که دارد و همچنین نشریه‌ای که این مکالمه در آن چاپ شده- کار دشواری نیست اما سوال اصلی این است که آیا وزیر اخلاق‌گرای ورزش نمی‌داند در زیر مجموعه‌اش چه می‌گذرد؟ این البته نگاه خوش بینانه است که اگر بدبینانه قضاوت کنیم باید بگوییم او می‌داند و برخورد نمی‌کند و یا نمی‌تواند برخورد کند.

آیا وزیر ورزش که فردی دانشگاهی است و در صحبت‌هایش «فراموش» نمی‌کند از اخلاق حرف بزند، «فراموش» کرده حرفش را عملی کند؟ آیا وزیر ورزش فراموش کرده که در نشست‌هایی که با اهالی رسانه داشته حرف از قانونمداری و اخلاق‌گرایی می‌زد و می‌گفت باید با بی‌قانونی و بی‌اخلاقی برخورد کرد؟ آیا او گمان می‌کند وزارتخانه هم دانشگاه است که فقط باید پای تخته یا همان وایت‌برد امروزی بایستد و درس اخلاق بدهد و وقتی هم سر تکان دادن دو نفر را به نشانه تایید ببیند پیش خودش به تاثیرگذاری حرفی که زده فکر کند.

آیا محمود گودرزی یک بار از خودش سوال پرسیده که متن این مکالمه خصوصی و محرمانه چگونه سر از یک نشریه درآورده است؟ آیا ندیده آنجا کسی ضبط صوت را برداشته و همانطور که قبلا مکالمه دایی و حرف‌های خصوصی دیگران را رسانه‌ای کرده؛ این بار هم دست به چنین کاری زده است؟

آیا وزیر ورزش از خودش پرسیده چگونه لیست قرارداد بازیکنان لو رفته و پس از آن هم گفت‌وگوی خصوصی و محرمانه؟ اصلا آیا او فرصتی برای فکر کردن به این کارها دارد یا این موارد هم مانند میلیون‌ها هوادار پرسپولیس هستند که او درباره‌شان گفته بود: «مسائلی مهمتر از پرسپولیس و مدیریت این باشگاه دارد که به آنها فکر کند.» 

آنچه امروز در وزارت ورزش می‌گذرد، نگران کننده است؛ خیلی نگران‌کننده. دیروز لیست قرارداد بازیکنان لو رفت و امروز فایل صوتی، چه تضمینی وجود دارد که فردا سایر اسناد محرمانه لو نرود؟ اصلا چه تضمینی وجود دارد که با استفاده از این اسناد محرمانه که امروز برای خیلی‌ها قابل دسترس شده، اتفاقات بدتر و سوءاستفاده‌های دیگر انجام نشود؟ سوال این است که چرا وزیر ورزش تا امروز در مقابل این مسائل سکوت کرده و حرفی نزده است؟ آیا سکوت او از سرِ رضایت است؟ و سوال مهمتر اینکه آیا وزیر ورزش در جریان آنچه در وزارتخانه‌اش می‌گذرد هست یا هنوز در فضای دانشگاه سیر می‌کند؟