شعر.پول می ستاند.

رب سبحان بهر ابادانی خاک بدن دم میزند

وی برای این دم وجان پسر پول می ستاند.

خلقت ادم به نیکویی بگرداند زخاک زرنگار

سرخی نارار نخواهی ازپدرپول می ستاند.

ادم بیگانه را با خلق حوا ساز نیست

وقت افطار وفطورزوجه اش پول می ستاند.

خالقت اندم سزشتادست گل ودم رادمید

بازاین دم بهر ان دم از ادم پول میستاند.

امرمولی راچوگردن می نهی دروقت خویش

هرقدم کوتا بهشت خرواروتن پول میستاند.

ثبت میگردد به لوح گردگارلامکان

تا ملک لب رانجنباندازشماپول می ستاند.

خنده برلب می نشاند باغ رویادوردور

دایه اش ازشهدشیرین ازپدرپول می ستاند.

زوجه بردستت نگیرد دست نایدنزدیار

چون شنیدعندالمطالب ازشوهر پول می ستاند.

وقت ثبت نام او برلوح یاذکر جلی

دم به دم ازبابتش از باب ومام پول می ستاند.

طالب علم و عمل خواهی چوفرمان علی

هرقدم تاگوربردارازبرت پول می ستاند.

زادادم از پی نه ماه و اندی درتعب بودونزار

نورسیده در مصیبت از پدرپول می ستاند.

درخرابات ارشوی درشوق دیدار نگار

سربراوردازخیال کوی اوپول می ستاند.

دردیارت علم خواهی یاروی انسوی چین

فرق نبودازبرایت هرسراپول می ستاند.

شوخ تن برچهره ارد هرصباح دراب گرم

بررخت جاری کنددلاک اوپول می ستاند.

دی شود دی را خوش الحان می کنندت روزگار

غفلت ایام راهی می کنند پول می ستاند.

دل زند له له بمانددرحسرت قرب رضا.ع.

بهردیداررضااززائرش پول می ستاند.

تاکه هستی ازبرت رم میکنند درطول عمر

زانکه از پایت فتادی سهم ارث پول می ستاند.

وقت حاجت کوه باشد لجظه ای را طاقتی

انکه حاجت خواه باشد قبل ان پول می ستاند.

فضله ات را خواهشی باشد سرای باغ وتاغ

حاصل ان توشه ات را میبرندپول می ستاند.

چون سپاری روزو ایام درفراموش خانه ات

قسط راافزون کنندت این رباست پول می ستاند.

دست رنج روزگارت راسپاری نزدبانک

وقت حاجت وقت عودت از غمت پول می ستاند.

صاحب دسته چک وامضا میگردی چه خوب

لکن از بهر حساب و نقد پول پول می ستاند.

درحسابت گربماند پول پول را پول کنند

از کسانی که ستانند پول تو پول می ستاند.

گربماند بیش از ان مدت پولت نزد بانک

بهره و سودی ندارد وام بخواه پول می ستاند.

می سپاری مال خودرانزداغیارباک نیست

وقت حاجت سائلی ازبابنتش پول می ستاند.

چندناخورده همی انبوه گردد مال تو

بهر این انبوه وان ناخورده ات پول می ستاند.

دریمین ودریساروخاک واب و کوه و دشت

هرکجاسکنی گزینی بهر ان پول می ستاند.

مسکن وماوی چهارپاودیاروکوی یار

دم به دم نامی نهندش بیمه اند پول می ستاند.

ای فغان از روزگاران ای امان از دردوریش

سربه پنهان می برندش بیمه اند پول می ستاند.

چرخ گردون چرخ دون چرخ زمانه بی رمق

گردمی درپیکرش لم میدهی پول می ستاند.

پاره اهن غلط غلطان زورکی پیموده راه

هرگذرهربرزنی عابرشوی پول می ستاند.

گربیاسایی زگرماوزدردوخستگی درگوشه ای

مکث ان اهن غراضه دربغل پول می ستاند.

گرخلافی سر زند اهن غراضه مجرم است

انکه برگرده نشیند نی زاصل پول می ستاند.

محتشم گوید بگیرید حدان خلف از خلاف

چون که دی سی شد دوچندان از عجم پول می ستاند.

دل شکسته خسته راه توشه خالی درهمی

مانده ای درپرتو تابان ماه پول می ستاند.

می سپاری روزگاران از هجوم حادثه

همدمی انسوی دیوار زین سبب پول می ستاند.

تا طلب گرمیکنی کوتاجرخردوکلان

هردری داخل شوی بی اجرومزدپول می ستاند.

سردرهرکوی وبرزن بردر هر خانه ای

اشیان برپا نموده از گذرپول می ستاند.

سرزمین لم یموت لختی به زیرچرغ تو

پای بران نانهاده ازبرت پول می ستاند.

کم کمک انبوه گردد ساخت و ساز بالا رود

دور میگردد رخ از دیدار یار پول می ستاند.

مشکلی داری بیا جانا بشین اندر برم

چند گویی و شنودی باب ان پول می ستاند.

موعظ از موعظه ووعظ همی گوید سخن

لیک وعظ اویز ناگردیده هان پول می ستاند.

بی بصیرت در پی کسب بصیرت با بصر

چشم دل تا باز نکرده از بصر پول می ستاند.

خالقت نعمت فزون کرد از سرت از بینی ات

چشم تر اندیشه ناکن بهر تو پول می ستاند.

قدر این نعمت ندانی سفره پهن است هر یسار

گر بمانی بر زمین افتاده ای پول می ستاند.

جای جای خاک گوهر خیز دارد چشمه ای

تشنه لب لب تر شود از ان لبت پول می ستاند.

کاغذی لوحی به تن تایید گردد مرقمی

رنگ تاییدش نیرزد درهمی پول می ستاند.

ناز چشمی برقد رعنا ز اکرام کرده ای

ثبت میگردد پلاکت الغرض پول می ستاند.

زخم پیکر نارکین و دشمنی چون ساز شد

شوخ و درد و ناله ات رسوا شود پول می ستاند.

لوح دردت ختم می گردد زایام و زدرد

تاکه تمدیدش کنند و چاپ ازت پول می ستاند.

فانی عمرت زدور از صاحب عمر گران

درترازو مینهند هر عضو را پول می ستاند.

سینه ات با کلیه ات چاک می دهند در حین فوت

نامه مرگت به دستت میدهند پول می ستاند.

سرخی جانت روان شد بسته گردد بهر دوست

هدیه میگردد و لیکن جای دور پول می ستاند.

خون سرخت می کشند درشیشه اش جا میدهند

کارت هدیه میدهن نامت بگو پول می ستاند.

جسم و جان و رنگ خونت در ره جانان دهی

بهر دفن و خاک گور پیکرت پول می ستاند.

پیکر بی جان تو دیگر ندارد رنگ و بوی

گرچه بر بالا بلند است می برند پول می ستاند.

بر جنازه جسم بی روح و روان بر روی خاک

ذاکر ذکر زکردار تنت پول می ستاند.

گفتم این دفتر برای خاطرات مسطور کن

گفت از بهر نگار هر سطور پول می ستاند.

ای که با اینها بجا ماندی زکرب و مکه و سور و منی

چون همی گویی که انرا طالبم پول می ستاند.

قاری اذکار اعلی سوی تو چون دایه ای

جین ذکر نام و یاد از بانی اش پول می ستاند.

همرهت تا بند گور ان مهربان اخرین

می تکاند دستارت بعد ان پول می ستاند.

دل به غم مشغول نادار ای رضا راضی بمان

تا که نالد نی زدم از ناله ات پول می ستاند.

محمد رضادامغانی